Bīto Bīto no mi

Meyvenin Adı:  Bīto Bīto no mi

Meyvenin Türü:Paramecia

Meyvenin Özellikleri: Kişi bu meyveyi yediğinde her hangi bir şeyi demir döver gibi demirci ocağında dövmesine-demir gibi şekil verilmesine izin verir. Buz ateş gibi durumu değişken maddelerin o anki hali korunur hale gelir.

Meyvenin Dezavantajları:
Kişinin demirciliğine bağlı olarak meyvenin gücü de kendisini daha aktif bir şekilde gösterir.
Bir madde hemen dövülemez demirci ocağında aynı metalmiş gibi dövülmesi gerekir bu yüzden anlık etkiler vermesi imkansızdır. Zanaate destek olarak kullanılabilir.

Meyve Rp'si:
Garsonluk yaparken kendimi bunalmış hissediyordum, düşmüş bir ailenin tek çocuğunun onlara hizmet etmesini isteyecek çok fazla insan vardı. Yapmam gereken tek şey düşünmeden sadece gülümseyerek tacizlere karşı boyun eğmekti ben de böyle yaptım. İkincil olarak akşamları demir dövme sanatını öğreniyordum. Öğretmenim kendisine iyi bir demirci demiyordu ancak benim gözümde dünyayı baştan yaratmakla birdi yaptığı iş ancak yaşlanmıştı.

Bana bir gezgin olduğunu söylemişti yaşlı adam, adı Ryukenkan'dı. Ejder kanından kılıç anlamına geliyormuş, kendi adı değildi tabii... Bu bir çeşit mahlastı, aynı şekilde dükkanına da aynı ismi vermişti. Benim gibi yetersiz bir öğrenciyi eğitmeye başlamıştı. Güçlü değildim, şu ailemin zayıfladığı zamana kadar sarayında yaşayan sessiz ve yorgun bir prenses gibiydim ancak artık çalışmam gerekiyordu. Normal bir kadın olsaydım etrafımdaki her hangi biriyle bir ilişkiye girip evlenebilirdim. Babamın ve annemin de işine gelirdi bu durum, ailemizin her ne kadar parası kalmamış olsa da soyadımız hala bizimleydi. Soyadlarının arkasına sığınıp babam muhasebecilik annem de piyano öğretmenliğine başlamıştı ancak bence bu çok saçmaydı. Zira ben soyadımı ve eski adımı geride bırakmayı seçmiştim. Henüz kendime bir isim konduramamıştım, hiç birisi bana uygun değildi sanki.

Bir demirci olmak istiyordum. Zayıf bir kız çocuğuna göre imkansız bir hayaldi ve ustam da pek umutlu değildi bu durumdan. Demiri döverken kemiklerim kırılacak gibi hissediyordum, güçsüzdüm. Aynı zamanda ellerim küçük olduğundan şekil vermekte benim için çok zordu ancak yarı zamanlı işimin her bittiği gün gelip çalıştım. Sürekli olarak artık demirleri toplayıp yeniden ve yeniden dövdüm. Onları geri dönüştürüp siyah demire çevirdim. Basit çatallar, tabaklar ve buna benzer aletler yaptım. Yeteri kadar şekil verecek el kabiliyetim yoktu ancak elimden geleni yaptım, tek yapabildiğim buydu.

Zaman geçtikçe ellerimin nasır tutmasına ve kollarımda istenmeyen kas kütlelerinin çıkışına şahit oldum. Yetiştirildiğim nedenlerin tam tersini yapıyordum ancak bundan zevk alıyordum. Yol çok yorucuydu ve sonu gelmeyecekmiş gibi görünüyordu lakin eğlenceliydi. Hasır yatağımda uyandığımda her sabah sırtım ağrıdı, ellerim acıdı ancak sonunda acemi bir demirci denilebilecek kıvama geldim. Basit kılıçlar yapabilmeye başladım. Eğlencemin biteceği yerse ustamın öldüğü zamandı. Bazen birinin gittiğini hissedersiniz, kendinizin ölümü ve kaybolması gibidir ancak size bir şey olmamıştır. Öyle bir şeydi işte, ben hala buradaydım ancak kayıptım. Bir süre daha onun mirasını sürdürmeye çalıştım. Adada kaldım ve onun ocağında, onu onurlandıracak silahlar yapmaya çalıştım ancak zayıftım. Hiç bir şey görmemiştim bile, yeni materyaller bulmam gerekiyordu. Depoyu araştırırken onu buldum, üstü eski bir gazete kağıdına sarılmış meyveyi. Ustam onu yıllarca aramıştı, zamanı geldiğinde yaşlanmış ve elden ayaktan düşmüştü. Yemek israf olacak diye düşünüp saklamıştı. Gerçek olduğuna inanmamıştım ancak yedim. Başka bir demirci olarak yeniden doğdum..

* Renklendirme yapılmalı.
* Geçmiş rp'si çok yetersiz.

Birde senden meyveni biraz açmanı istiyeceğim. Çok kısa olmuş bu haliyle. Dövmekten kastın tam olarak nedir? Şekil vermek filan mı?

Düzenlendi.

Dövmekten kastım şekil vermek, bir demirci gibi. Elime aldığımı demir gibi dövmeyi kastettim.

Meyveniz aşırı güçlü olduğundan onaylanmamıştır.