Taivaan Sininen ja Valkoinen[Rogue]

Gözleri olabildiğince açık olmasına rağmen, tek gördüğü şey karanlıktı. Etrafta ıslak tahtaların çıkardığı kokular gezinirken, bunlara dalga ve tıkırtı sesleri ekleniyordu. Boğuk insan seslerini duyabiliyordu tahtaların ardından, aşağıdan gelen. Rüzgârın iniltisini, martıların bağırışları ise uzun zamandır müziğe hasret kalan kulaklarında bir senfoni oluşturuyordu.  Grand Line adlı denizin kızgın sularını terk edip, dört denizin sakin sularına giriş yapalı çok olmamıştı. Pek aşina olmadığı bu hava hoşuna gidiyordu. İfadesiz yüzünden bir şeyler düşündüğünü veya hissettiğini anlamak pekte kolay olmasada, nihayetinde insan olan bu karanlık ruhun içten içe düşünceleri ve hisleri oluyordu.

Gözlerini usulca, aşağıya doğru kaydırdığında derince bir nefes aldı. Burun deliklerine nüfuz eden tost ve çay kokusuna pek aşina değildi. Yarım günlük yolculuk boyunca hiç tatmadığı yiyecekleri tüketen bu insanların çoğunun yerinden kalkmayıp, boş boş bir yolculuk geçirmelerini pek bir anlam veremiyor; fakat çok sürmeden bunu insanlıklarına yorumluyordu. İnsan Rogue'un gözünde yaşamak için değil, ölmek için doğmuştu. Yukarıdan baktığı bu insanların çoğunun, ölümü kapılarında görene kadar düşündüklerinden bile emin değildi. Tanrının onlara bahşettiği yaşamı ve zamanı, şu an olduğu gibi boşa harcıyorlardı. Bundan ötürü karanlık ruh için bir insanın bir ağustos böceğinden farkı yoktu ve duyduğu değerde bir ağustos böceğine duyduğu değer kadardı. Yani çok az, belkide hiç. İstisnalar vardı elbette... Kimisini ölümden ötürü kalbine gömmüş kimisini ise idealleri uğruna geride bırakmıştı. Şimdi yalnızdı ve yılların onu ne kadar geliştirdiğini görmek için önünde koca bir fırsat vardı. Hoş, bu fiziksel anlamda değildi; fiziksel olarak sınırlarını iyi bilen bir insandı genç ruh, onun derdi daha çok düşünce yapısıyla ilgiliydi. Elinden alınanlar ve verilen yeminlerden sonra, bayağı bir zaman geçmişti. Biraz değişmişti ama hâlâ verdiği yeminler ve çektiği acılar zihninde diri bir şekilde duruyordu. Hafızası silinse bile unutamayacağı şeyler vardı ve bunların çoğu, intikam, kan ve ölümle ilgiliydi. Nitekim zaten anılarının çoğunda kanın kızıllığı fazlasıyla bulunuyordu.

Vaara adasına doğru giden bu geminin iki yelkenin arasında, Rogue'un bildiği bir simge vardı. Oldukça yakından tanıdığı bu simge, tapınakçılara aitti. Zaman zaman amcasından öğrendiği kadarıyla belli işlerde kullanıyorlardı bu simgeyi. Tek bir göz ve üçgeni andıran bir kuş... Çokça görmüştü bunu. Geminin kaptanına pek güvenmiyordu. Her an çıkacak bir fırtınada gemiyi alabora etme ihtimali kafasında fır dönüp duruyordu ama gemi tüm bu düşüncelerini dizginleyecek kadar sağlam görünüyordu. En azından yelkenleri yapmak için kullanılan odunlar sağlam gözüküyordu. Derince bir iç çekip, esen rüzgara karşı sırtını döndüğünde, geminin adaya fazlasıyla yakınlaştığını gördü Rogue.

Yarım saat kadar uzakta, tanrının halkına bahşettiği gözlerin yardımıyla bulunduğu konumdan çokça şeyi gördü. Gri tonlarının hakim olduğu bu ada eskiydi. Arnavut sokaklarının mazi koktuğunu bulunduğu konumdan hissedebiliyordu. Grimsi yapılar yamuk bir dikdörtgeni andıran liman haricinde her yerde vardı. Karınca sürüsü gibi çoğalan insanlar için, güzelim ada betondan bir şehir haline gelmişti. Bir an aklına Ka-ha uygarlığına çıktığı zamanlar geldi. Gerçi orası buradan çok daha beterdi. En azından oranın halkı belirli bir ormanlık alanı yok edip, oraya bir yaşam kurmuşlar ve çevresindeki ormanlık alana dokunmamışlardı. Burada ise, doğa yoktu. Bir evin balkonundaki korkuluğun arkasında bir kaç çiçek saskısı dışında bir fidan görebileceğini umut etmiyordu. Kızıl gözleri keskinlikle parıldarken, başka yönlere kaydı ilgisi. Limanda asılmış bir bayraktı dikkatini çeken. Yaşlı, sakallı bir adam elinde boru tarzı bir şey tutuyor ve at sürer gibi bulut sürüyordu. Bayrağa işlenen ve anlatılmak istenen şeyi pek anlayamadı karanlık ruh, belki de pek önemsemedi. Hafif bir iç çekti ve limandaki gemilere göz ucuyla baktığında, en az beşinde aynı limana asılı olan o bayraktan gördü. Bir kaç saniye sonra kararını kıldı ve bu bayrağın adanın donanmasına ait olduğunu düşündü. Pek kafa yormadı esasında. Aklına şimşek gibi çakan binlerce ihtimalden kafasına yatanlardan biriydi sadece. Limanda bir kaç seyyar satıcı dışında etrafında sözlerini değerli kılacak kadar kalabalık toplamış bir adam ve hemen bu kalabalık grubun sağında kalan, elinde gitar tutan bir adam dikkatini çekti. Uzun zamandır müziksiz kalan ruhu iştahla kabardı Rogue'un ve kızıl gözleri keskinlikle parıldadı.

Zaman hızlıca akıp gittiğinde, gemi sallanmayı kesti ve o an çevresine bakmayı kesmiş yorgun ruh, geminin adaya vardığını anladı. Sırasıyla aşağıya inen yolcu grubuyla pek alakadar olmadı ve sıra kuyruğu bitene kadar sindiği bir köşede öylece bekledi. En son kendisi indiğinde, kızıl gözlerini yabancı olduğu bu insanlardan sakındı. Grand Line'dan West Blue'ya olan yolculuğunda çok farklı adalar görmüş olmasına rağmen hâlâ alışamamıştı. Bunun sebebi çocukluğundan beri kendisine ihanet eden ada halkından başka insanlar ile uzunca yaşamadığından ötürüydü. En son beş yıllık eğitimi boyuna farklı farklı insanlarla yaşamıştı; fakat Rogue o beş yıllık sürece yaşamak demiyordu. Na-ha uygarlığındaki insanlar çekinmeden birbirlerinin gözlerine bakabiliyordu ama kendi halkına yabancı olanlar, refleks olarak tepki veriyordu. Tapınakçı lideri gibi istisna herifler dışında en güçlü insanlar bile bir kaç saniye etkileniyordu. Bir çok kez genç adam buna tanıklık etmişti. Hatta bundan bıkacak kadar... Küçük bir çocuğun vahşi bir köpek görmüş gibi kendisinden kaçması canını sıkmıyor değildi. Pek umurunda olmasada, lekelenmiş gibi hissediyordu ve bu histen nefret ediyordu küçüklüğünden beri.

Şiirimsi bir ton, gitarın net tınılarından çıkan ruh ile birleşiyor ve ortamda hoş bir ezginin izlerini bırakıyordu. Rogue, hışımla o tarafa doğru yöneldiğinde adamın ağzından çıkan sözleri net bir şekilde duyabiliyordu. O sözleri duyduğu andan itibaren ise, kanla akan bir ırmağın altında kan banyosu yaptığı bir imge kafasında canlanıyordu. Kan havuzunun içinden çıkan Jenny'nin cansız bedeni ile, kızıl gözleri hiç olmadığı kadar öfkeyle yanıyor ve kendini geliyordu. Kaç dakika veya saniye geçtiğinin farkında değildi. Ama adam şarkısını bitirmiş ve gözyaşı akıtıyordu. Yaşamının anlamını anımsayan Rogue'da bu sözlerden ve tınıdan etkinlenmiş idi; fakat onun girdiği duygu hali ağlamak değildi, saf bir öfkeydi.

Adaya attığı ilk adımda kendine duygusal anlamda zor anlar yaşatan bu sanatçıyı takdir etmek ve öldürmek arasında git gel yaşadı bir anlığına; fakat bağıra bağıra konuşan ve etrafında kalabalığı toplamış adam dikkatini çekince iki düşünceyide yapmadı. Adamın sözleri Rogue'un pek dikkatini çekmedi. Anladığı kadarıyla burada çıkarcı bir yönetim tarzı vardı ve din ile yönetiliyordu. Adamın sözleri bittiğinde ve kalabalığı alevlendirdiğinde ağzı iyi laf yapanın çıktığı yarım metrelik benzer grimsi taşa oturmuş, tuhaf sakallı ve şapkalı bir adam elindeki tabanca ile bir el ateş etti ve adamı oracıkta öldürdü. O an Rogue haklı olduğunu bir kez daha kendince teyit etti. Kesinlikle insanlar yaşamak için değil, ölmek için doğuyorlardı...

Cansız bedene bir kaç saniye boş boş baktıktan sonra kalabalığın arasına karıştı ve limanı terk edip şehrin iç kısımlarına doğru ilerlemeye koyuldu. Bir süre adanın iç kısımlarında oyalandıktan sonra adanın liman tarafına yakın olan ve pahalı olan odalardan birini tutup odaya yerleşti ve kutsal kitabını okudu. Kendisi gibi rahiplerin yanında barındırdığı bir kitaptı. Bir süre bu kitabı okuduktan sonra babasının günlüğüne geçecek ve bir süre onu okuyacaktı. Ardından belki aşağı iner, masalardan birine oturur ve insanları dinleyerek ada hakkında daha fazla bilgi edinirdi.

Tapınakçı, kızıl gözlerini satırların arasından tek bir hamlede çekti ve gözlerini balkona dikti. Derince bir nefes alıp, balkonun kapısını usulca açtı ve kendini balkona attı. Parlak güneşin altında parıldayan eski şehrin nahoş havası hissedilmeye değerdi; lakin ne deniz nede limandı kızıl gözlünün dikkatini çeken, o daha çok kafasındaki binlerce düşünceyle meşguldü. Babasının oğluna, yani kendisine bıraktığı günlükte yazanlar kafasını karıştıracak kadar önemli şeylerdi. Kan rengini bürümüş gözlerini gökyüzüne doğru diktiğinde, bir süre izledi. Gözleri özenle çizilmiş gibi belirli şekillerde olan bulutların arasında babasını aradı, fakat eline pekte bir şey geçmedi. Ellerini balkonun korkuluklarından çekti ve içeriye doğru adımladı. Babasının yolundan giden Rogue, bunu tapınakçı olduğundan beri değil, doğduğundan beri yapıyormuş meğer. Babasına çeken tek tarafı ayrıca kızıl gözleri değilmiş. Tüm bunları öğrenen tapınakçı, düşünüyordu. Kaderini, yolunu ve babasını… Ölmüş bir adamla bağ kurmasının tek yolu o günlüktü ve o günlük şu an hayatının en değerli şeyiydi. An itibari ile buna karar kılmıştı kızıl gözlü adam.

Oldukça lüks bir odada kalmasını, günlük olarak ödeyeceği miktara yorumluyordu. Başının belaya girmemesi ve zengin kesimin ağzından, ada hakkında güzel bilgiler öğrenmesi için ideal olarak gördüğü bu yeri seçmişti. Alt kesimlerde kalan yerleri daha çok burayı ziyaret eden korsanlar veya beş parasız tipler tercih ettiği için biraz kesenin ağzını açmıştı Rogue. Lüks bir yatak, televizyon veya büyükçe bir banyo umurunda değildi yoksa, o daha çok işin keyfi kısmına değil, mantıksal kısmına bakıyordu. Kitapları kıyafetlerinin iç kısmına yerleştirdikten sonra buraya geliş amacını belirlemek için, daha doğrusu öğrenmek için aşağıya doğru adımladı. Merdivenlerden inerken attığı her bir adım sonrası, çıkan tok sesi pek umursamıyordu. Merdivenlerin sonunda, büyükçe bir hol ile karşı karşıya kaldı. Sayma gereksimi duymadığı kadar masanın bir kısmı doluyken, bir kısmı boştu. Dolu olan her masada iki şer kişi olması dikkatini çekti. Boş masalardan birine oturdu ve bir süre, yine daha önce tatmadığı o yiyecekleri yeyip muhabbet eden insanları gözlemledi. Kulakları ağzından çıkan sözleri dinliyor, gözleri izliyor ve burnu kokluyordu.

İlk dikkatini çeken genç bir kadınla genç bir oğlan oldu. Kadının korkusunu ses tonundan veya gözlerinden anlamadı, ortama aktardığı aura'yı iliklerine kadar hissediyordu bu dünyaya yabancı olan Rogue. Kral adaya ayak bastığından beri fazlasıyla duyduğu biriydi ve ona Ka-ha uygarlığındaki Sai adlı bunağı anımsatıyordu. Gerçi Sai ile burada duyduğu kral arasındaki farkı duyduğu sözlerle bile anlamak pekte zor değildi kızıl gözlü tapınakçı için. Sai, halkı tarafından sevilen ve adaletli bir kraldı. Rogue bile bir zamanlar bu adamın ordusuyla taktiksel olarak savaşmış olmasını veya gökyüzündeki adaya çıktığı zaman bu adamın esiri olmasını umursamadan saygı duyuyordu; lâkin buradaki insanlar için, aynısı söz konusu bile olamazdı. Nefret içlerine bürünmüş ve korku yanlarında dolaşan bir birey olacak kadar çoğalmıştı içlerinde. Kızıl gözlerini yavaşça başka bir tarafa çevirdi. İki adam, Rogue'nin pekte alakadar olmadığı gece hayatından bahsediyordu. Pek umursamadan hararetli bir şekilde konuşan adamın konuşmasını bitirmesini beklemeden başka bir masaya çevirdi dikkatini. Bu sefer, iki tane kadın konuşuyordu. Kadınlardan sarışın olanı, esmer olanına heyecanlı heyecanlı kralın adamıyla yapacağı bir buluşmadan bahsediyordu. Bir kaç saniye kadar dikkatini bu masada topladıktan sonra, kendisine uzak bir köşede kalmış iki tane adam dikkatini çekti. Ne hakkında konuştuklarını bulunduğu yerden anlayamıyordu ama aklının bir köşesinden gelen bir ses aynı az önceki iki adam gibi saçma bir şey hakkında konuşuyorlardır diyordu.

Rogue, tüm bunlardan sonra dikkatini dağıttı ve bir süre ne yapacağı hakkında düşündü. İki adamın sohbetine dahil olup, gevşemiş olan bu ikiliye bir kaç rom ikram ederek ağızlarından her türlü bilgiyi alabilirdi. Genç kadın ve oğlanın masasına dahil olup, kadının yancısı gibi gözükerek yine ağızlarından çıkacak bilgileri kafasına işleyebilirdi. İki kadından birini ayartıp, yine bilgi sökebilir idi ya da oturduğu masayı bir bahane ile değiştirip, ne konuştuğunu bilmediği iki adamın masasına yakın bir tarafa oturup onların söylediklerini de dinlerdi. Emin değildi ve emin olmak için bir kaç saniye kadar düşünmesi gerekiyordu.

Bir kaç dakika kadar sonra, sol elini havaya kaldırdı ve garsonlardan birini yanına çağırdı. "En güzelinden bir şarap açtır ve onu şuradaki sarışın ile esmer olan hanıma, benim adıma ikram et." dedi net bir tonda. Daha sonra eli ile ne konuştuklarını duymadığı iki adama yakın olan boş bir masayı gösterdi ve: "Şu masaya geçeceğim. Bayanları da o masaya davet ettiğimi belirt." diye devam etti sonrasında. Amacı, kadınları ayartıp bilgi alırken bir yandan ise ikiliyi dinlemekti. Tüm bunları hallettikten sonra ise, sokağa çıkıp tapınakçıların üssünü arayacak ve birde kendi tarafında olan insanlardan bu ada hakkında bilgi alacaktı. Rogue'a göre tanrı onu bilerek bu adaya yönlendirmişti ve öyle, bir kaç gün dinlenip terk etmeyi düşünmüyordu. Dört denizdeki hamlesinin ilk ayağı, yankı uyandırmalıydı. Şöhret, güç ve potansiyel. Onu, amcasının ve annesinin olduğu denize yönlendirecek bu üç şeye sahip olması lazımdı.

Rogue, garsonu yanına çağırıp aklındaki planı harekete geçirdiği sırada düşünceler duru bir yağmur gibi teker teker damlıyordu Rogue'nin kafasına. Çalan şarkının sakinleştirici etkisine aşinaydı artık; ama ne zaman bir şarkı kulaklarında çalsa, tek düşündüğü Jenny olurdu. Onu hatırlar, hiç dinmeyen acısı biraz daha artardı. Tapınakçı, dilerdi ki bu şarkı denen şeyi Jenny'le birlikte dinlemeyi ama mümkün müydü, o bile bilmiyordu. Mümkün olması için ömrünün tamamını çekinmeden feda edebilirdi belki, ama zamanında tanrıya günlerce secde etmesine rağmen öyle bir fırsat verilmemişti kendisine. Oysa kızıl gözlü insan, bunu adil bir ticaret olarak görüyordu. Bir cana karşı bir can... O zaman neden secde etmesine rağmen, bir sonuç elde edemiyordu?

Şarkının etkisi, adamın şarkıya girmesi ile birlikte Rogue'nin üzerinde bir tık daha artmıştı. Şarkının sözleri, her bir kelimesi Jenny'i kafasında canlandırmasına sebep oluyordu. Bundan nefret ediyordu Rogue... Ölmüş olanı sürekli kafasında yaşatarak kendi kendisine işkence etmesinden nefret ediyordu; ama kendi vücudu, kendi beyni veya kendi kalbi olmasına rağmen bu konuda bir hüküm hakkına sahip değildi.

Biraz daha... Şarkıcı şarkı söylemeye devam edip, bu loş ortamı reklendirmeye biraz daha devam etseydi Rogue'nin an itibari ile elini attığı hançeri kılıfından çıkacak ve şarkıyı söyleyenin boğazından akan kan ile susuzluğunu giderecekti. Bu sözler, arka planda çalan bu müzik Rogue'ye acı çektiriyordu. Tapınakçı bir an yıllarca dış dünyayla ilgili öğrendiği tüm şeyleri unuttu ve anlık olarak bu insanların kasıtlı olarak kendine işkence ettiğini düşündü. Çünkü acı, çektiği bu acı tarif edilmekten çok uzaktı ve nitekim etkileri de aynı ölçüde büyük oluyordu; fakat bu anlıktı neyse ki, yoksa masum bir insan son nefeslerini Rogue'nin ürkütücü kızıl gözlerini izlerken verecekti.

Garson, Rogue'nin talimatlarını yerine getirdiğinde Rogue  oturduğu masadan kalkıp yeni masasına oturdu ve usulca kızları süzmeye başladı. Bulunduğu açıdan kızları süzdüğünde, sarışın olanın güzel bir yüzü olmasına rağmen çirkin bir burnu olduğunu gördü. Pek ilgilenmedi ya da bu detayı fazla kafasına takmadı. Jenny'den sonra kadınlara artık ilgi duymuyordu ama, yinede gözlerini ağır bir şekilde sarışından çekip esmer olana odaklandığında kalbinde bir çarpıntı hissetti anlık olarak, saliselik bir şeydi bu sanki. Rogue'nin kızıl gözleri uzun yıllardan sonra ilk defa soğuk bir ifade dışında başka bir ifade takındı, şaşkınlık. Kızıl gözleri kocaman büyüdü ve an itibari ile kendisini izlemekte olan esmerin mavi gözlerine odakladı. Kadın çok güzeldi; ama Rogue'nin odaklandığı şey kadının duru güzelliği değil, gözleriydi. O gözler Jenny'in gözleri ile aynıydı. Aynı mavilik, aynı korkusuzluk.

Kızıl gözlerini, bir kaç saniye kadar kapalı tuttu ve tekrardan açtığında gözlerini her zamanki soğukluğu kapladı. Kızıl gözleri çevresindekilere korku salmaya devam ediyordu. Şaşkınlığını yüzünden silindiğinde sarışın olanın tedirginliğini fark etti. Esmer olan ise, hevesli gibiydi. Oturduğu masadan tereddüt etmeden kalkıp kızıl gözlünün masasına doğru ilerleyecek kadar tuhaftı ayrıca. Normal olan tepki, sarışın verdiği tepkiydi oysa. Rogue'yi gören kadınlar ürker ve tedirgin olurdu o kızıl gözleri görünce; ama bu kadın, mavi gözlerini rahatlıkla kızıl gözlere dikip izleyebiliyordu. Jenny gibi... Rogue bunu beklemiyordu işte. Şaşkın ve savunmasızdı bu durum karşısında.

Bir yandan, duyamadığı ve şimdi rahat bir şekilde duyabildiği iki adama dinlerken diğer bir yandan esmer kadının yaşattığı bu durumu idrak etmeye çalışıyordu. Adamlar bir misafirden bahsediyordu ve istemsizce bu gizemli konuşmadan kendine pay çıkarıyordu. O misafir kendisi olabileceğini ve bu adamlarında buradaki tapınakçı kolunun mensubu olacağı ihtimali kafasında fır dönüyordu, ama bu duyduklarına rağmen kızıl gözleri hâlâ kadının mavi gözlerindeydi. Duydukları sonrasında tüm odağını esmer kadına çevirmişti. "Bu gözlere bu kadar sakin bir şekilde bakan nadir insanlardan birisin, korkmuyor musun?" Sözleri gerçek bir bal gibi kesintisiz bir şekilde ağzından aktı, gitti. Gözlerini sözlerinin sonunda sarışına çevirdi ve onun gözlerine dikti. Esmer olana kanıtlamak istiyordu bu gözlerin başka insanlarda veya kadınlarda bıraktığı etkiyi, ona farklı olduğunu hissettirmek istiyordu. Başından beri tedirgin olan sarışın kadın, bu gözlere bu kadar yakından baktığında korkuyu hissetmeliydi. Bir insanın gözlerine bakmadığı gerçeğiyle yüzleşmeli idi, bir şeytan veya insan bedeninde doğmuş bir yırtıcı hayvan? Kim bilir.

"Rogue." diye devam etti konuşmasına ve insana kaba gelecek bir tonda ismini telaffuz etti. Başta amacı bu kadınları ayartıp bilgi almaktı ama şu an Rogue gerçekçi bir şekilde, istediği için sohbet ediyordu. Gerçekten esmer olan kadın onu etkilemişti. Jenny'den sonra, bu ilk defa oluyordu. Jenny'den sonra ilk defa biri bu kızıl gözlere bir şey ararcasına bakıyordu. "Sen kimsin peki? Tanıt kendini bana." dedi son olarak ve şarabından bir kaç yudum aldı. Ayrıca ara sıra kulaklarını yine diğer masadaki iki adama odaklıyor ve yeni bir şeyler duymaya çalışıyordu.

Kırmızı şarabın ağır kokusuyla nanenin bastırıcı kokusunu aynı anda hissetti. Kadının ağzından nüfus eden bu koku, en az güzelliği kadar etkileyiciydi. Oysa çok insan görmüştü ağzı bok çukuru gibi kokan. Bu kadın farklıydı, özeldi, bunu hissedebiliyordu. Rogue, böyle bir kadını böyle bir bok çukurunda bulmayı aklının ucundan bile geçirmemişti bu zamana kadar. Hatta dürüst olmak gerekirse, bir kadın aradığının bile farkında değildi.

"Neden bu gözlerden korkayım"

Tüm duyguları, düşünceleriyle birlikte anlık olarak kısa devre yaptı. Kadının sözleri, fazlasıyla afallamıştı Rogue'u. O kan kırmızısı dudaklardan akan sözler, en az kendi kırmızı gözleri kadar ürkütücüydü Rogue için. Bazı anlar, Rogue aynadan kendi gözlerine baktığında kendisi bile kendi gözlerine bakmaya tahammül edemez, bazı nadir anlarda kendi gözlerinden korkardı. Şimdi ise bu kadının dudaklarından akan sözler onu korkutuyordu. Aslında sözlerden çok, o dudaklardan çıkan sözlerin kendisinde bıraktığı etkiden korkuyordu. Daha önce amcası dışında çok az insanla böyle oturup muhabbet etmiş olan Rogue, Jenny'den sonra bir kadınla bir çift kelime bile etmemişti. Şimdi ise sohbet ettiği bu kadının ağzından çıkan sözler, yıllardır tek bir an ile ısınmamış bu soğuk adamın ısınmasına sebebiyet veriyordu.  Kadının sözleri Jenny'e aitti. Hafızasının kendisine oyun oynadığına inanmaya başladı çaresizce, bu gerçek olamazdı. Bu kadın Rogue'a iyi gelmiyordu ve kızıl gözlü adamda bunun farkındaydı; ama kalkmak istemiyordu. Kızıl gözlerini kadının mavi gözlerinden çekmek istemiyordu. Şarap yudumlamayı bırakmak istemiyordu. Hiçbir şey yapmak istemiyordu bu gözleri izlemekten başka. Yıllardır Jenny'i görmemişti ve Jenny'e benzeyen bu kadını izleyerek, onun hasretini gidermeye çalışıyordu.

Sarışın kadın apar topar tuvalete doğru kaçtığı sırada, gülümsemekle yetinmişti Rogue. Acı bir gülümsemeydi bu. Kızıl gözleri böyle bir şeydi işte. Sahibine sadık ve kıskanç bir köpeğe benziyordu bu gözler. Köpek gibi sahibinden uzak tutuyordu herkesi hırlaması, tehditkar bakışları ile.

Uepa... Kendi adını söylemesinin ardından kadının isminin Uepa olduğunu öğrenmişti. Rogue, isimlerin anlamlarıyla takıntılı biriydi. Kendi inancına göre isimleri aileler koymaz, Tanrı bu ismi koymalarını istediği için aileler o ismi koyardı. O yüzden isimlerin bir anlamı ve amacı olduğuna inanır, isimlerin anlamına kafayı takardı.

"Anlamı nedir?" diye sordu gözleri yan masaya kaydığı sırada. İzlendiklerini hissetmişti ve nitekim yan masadakiler kendisine doğru bakıyordu. İkiliden birisinin ayağı kalkıp, Rogue'nın duyacağı kadar sesli ve net bir şekilde konuşup, Usta Phya Mies'in adını telaffuz etmesi üzerine kızıl gözlü adam artık emin oldu; adamların misafiri kendisiydi.

Kadından gelecek cevabı bekliyordu. Cevabı aldıktan sonra, "Tuvalet molası." diyerek ayaklanacak ve adamın ardından tuvalete doğru ağır ağır adımlayacak idi. Eli hançerinde olacaktı. Ne kadarda meslektaşı, görevdaşı ile görüşmeye gidiyor olsada insanlara güvenmezdi tapınakçı.

Tanrı, bir insana anlamı olmayan bir isim veremezdi. Her şeyin en iyisini bilen, her şeyin üstünde olan bu yüce yarattığın böyle büyük bir hataya düşeceğine ihtimal bile vermiyordu tapınakçı. Kadın ya kendisinden isminin anlamını sakınıyordu ya da isminin anlamını bilmiyordu ve bilmediği içinde bir anlamı olmadığını söylüyordu. Kan kırmızısı gözlerini kısmıştı Rogue kuşkucu bir tavırla. Bir insanın kendisine bu kadar yakındayken yalan söyleyebilmeyi düşünecek kadar küstah olacağına ihtimal vermiyordu; ama yinede kadının hareketleri siyahların adamını kuşkulandandırmayı başarabilmişti. Eğer Rogue'nin acelesi olmasaydı ve bu olay üzerinde biraz daha durup, kadının gerçekten de kendisine yalan söylediğini varsaysa idi, bu kadın Jenny'e benzeyen ve Rogue'nin ilgisini çekmiş bir kadın olsa bile, ölümü bu mekanda olurdu. Rogue, kuşkucu bakışlarını kadından çekti ve masadan usulca ayaklanıp, planladığı gibi tuvalete doğru hareketlendi. Girdiği kapının sağında kalmış, kendisinin solunda kalan bir holden içeri girdiğinde, duvarda renkli süslemeleri olan bir yerde yürümeye başladı. Biraz daha ilerledikten sonra iki tane ayrı kapı karşıladı onu. Biri bir erkeği andıran bir cin ali motifi iken, diğeri bir kadını andırıyordu. Kendisi gibi tapınakçı olanının bir erkek olmasından ötürü, erkek motifli kapıdan içeri girdiğini tahmin edebiliyordu. Kapıyı usulca açıp içeri girdiğinde, adamın ellerini yıkmakla meşgul olduğunu gördü. Kızıl gözlerini tuvalet denen bu yerde biraz gezdirdikten sonra, adamın kendisine seslenmesiyle adama doğru döndü tekrardan. Derince bir nefes aldı ve adamı dinledi.

Adamın sözlerini sonlandığında düşünceli bir ifade belirdi yüzünde. Çenesini sıvazlarken adamın elinin kendisine doğru tokalaşma amacı ile uzattığını gördü. Kızıl gözlerini nefret dolu bir şekilde adama doğru dikti. Adamın kolunu geri çekmesi ile bunun yeterli olacağını sanıyordu. Arkasını döndü ve tuvaletin çıkışına doğru adımladı.

"Beni bekleyen birilerini bekletmenin lüzumu yok. Mekanın dışarısında sizi bekliyor olacağım." diye sözcüklerini hiddetli bir yıldırım gibi ağzından tapınakçı'ya aktardı. Tehditkar bir havası vardı. Başını omuz üstünden doğru adama doğru çevirdi ve kızıl gözlerini tehditkar bir şekilde adamın gözlerine dikti: "Elinizi çabuk tutsanız iyi olur. Birini bekletmeyi sevmediğim gibi, bekletilmekten de pek hoşlanmam." Adamdan gelecek yanıtı bekletmeden tuvaletin kapısını açıp, dışarı çıktığında adımlarını biraz hızlandırdı. Mavi gözlü kadının hâlâ masada oturup oturmadığını merak ediyordu. Az önce kendisine bu hole sokan kapıdan tekrardan dışarı çıktığında, kadını masada göremedi ama bulunduğu yerden masaya iliştirilmiş kağıdı fark etti.

"Dostlarını iyi seç."

Rogue, notu okuyunca yüzünde memnun bir gülümseme oluştu. Rogue'nin dostu yoktu ve olmazdı. Kullandığı ve kullanmak üzere olacağı piyonları olurdu onun yerine. Kafasına iki yana doğru salladı. Masanın üzerine içtiği şarap için bir miktar para bıraktı ve mekanın çıkışına doğru ilerledi.

"Umarım bir daha ki karşılaşmamızda adının anlamını benden sakınmazsın kadın..." diye mırıldandı kendi kendine mekandan dışarı çıkmak için kapıyı aralarken.