Taivaan Sininen ja Valkoinen[Rogue]

Dışarıya doğru adımlarken, pek bir şey düşünmedi Rogue. Bu durum dışarı çıkıp, bir süre rengi sarıdan kızıla evrimleşen güneşi izlediği sırada da değişmedi. Beyni en az gözleri kadar boş ve sessizdi. Belkide, sessizlik dört denize olan yolculuğundan beridir ihtiyacı olan tek şeydi. Dışarı çıkmasıyla, gevşek duruşlarını dikleştiren iki yoldaşını pek umursamadı. Onlar önden giderken, Rogue arkadan ağır ağır ilerliyordu. Adamların kendisi ile aralarına mesafe koyma çabalarına bir tepki göstermez iken, kısmen bu isteklerini anlayışla karşılayıp kendini uzak tutuyordu bu iki heriften. Bu tarz insanların yakınında olmasına ihtiyacı yoktu zaten siyahların adamının. Korkaklar onun gözünde bir çöpten ötesi değildi ve çöpler hep çöp olarak kalmalıydı. Buranın havası Rogue'nın hoşuna gitmiyordu. İğrendirici bir havası ve görünümü vardı. Rogue, duvarlardan sezen kasveti hissedebiliyordu. Kızıl gözleri sarı soluk taşların bir araya gelmesi ile oluşmuş bu yapıları dikkatlice izliyordu; ama canlılığını kaybetmiş bu yere nasıl bakarsa baksın, ne gözle bakarsa baksın bu yerin lanetlenmiş bir yer olduğu fikrini aklından çıkartamıyordu. Ka-ha uygarlığının da bir kralla yönetildiğini düşündü ama Ka-ha uygarlığı ile burası arasındaki fark çok fazlaydı. Bu yerle ilgili içine sinmeyen şeyler vardı kızıl gözlü adamın.

Yapıları geçip, bir kaç sokağa saptıktan sonra kendisini Phya Mies'in kişisel sınavına girdiği adada, gördüğü bir yapıya benzer bir yapının karşısında buldu. O sırada iki adamın önde yürümeyi kesip, kendisininde dahil olduğu bir eşkenar üçgeni andıracak şekilde yürümelerini, ani bir saldırıya karşı hazırlıklı olma dürtüsüyle yaptıklarını düşündü.  Bu yapının etrafında hiçbir şey olmamasını tam olarak bir şeye yorumlayamadı ya da bir anlam veremedi. "Bahsi geçen kral burada mı yaşıyor yani?" Kendi kendine mırıldanmakla yetindi sadece. Ardından gözlerini bu yapının çevresine konuşlanmış kırk kadar askere çevirdi. Kimisinin kılıç, kimisinin ise mızrak taşıdığını görünce bunun bir ordu olduğunu kanaat getirdi. Zaten askerlerin üzerindeki mavi ve beyaz karşımı zırhın üzerine işlenmiş limanda gördüğüyle aynı olan üfürükçü tanrının resmi bunların kralın askerleri olduğunu kanıtlar nitelikteydi.

Gözlerini adadaki diğer cansız yapılardan farklı olmayan bu saraydan çekip, gözünü sokaklara dikti. Sokak başına dizilen üç er adamın gelen geçen herkesin yüzüne neden bu kadar dikkatli baktığını düşündüğünde, aklına birilerini arıyor olabilecekleri fikri geldi kızıl gözlü adamın, zaten bu durumu pekte umursamadı. Gözlerini bir yerlere bakma işinden alıp koyup, önüne çevirdi ve sessiz yürüyüşünü bozmadan ilerleyişine devam etti.

Bir gecekondunun içerisine girdiklerinde, ilk başta bir şey anlamadı. Hiçbir şey yoktu ama burnuna mum, yağ ve kahve kokusu geliyordu. Ayrıca kulakları kendisine yanıltmıyorsa bazı sesler duyuyordu. Başta bunları yanındaki diğer iki adamın çıkardığını düşünüp onları izlemeye koyuldu ama ses onlardan gelmiyordu. Etrafına şöyle bir baktığında, aklına bu iki adam tarafından tuzağa düşürülmüş olabileceği fikri geliyordu ama Phya Mies'in ismi herkesin bilebileceği bir isim değildi ve bu adada tapınakçılar dışında kendisini tanıyan bir topluluğun olmadığından da emindi. Bu bir tuzak değildi, gizli geçit olmalıydı.

Nitekim dürtüleri onu haklı çıkartıyordu. Aşağıya doğru inen gizli bir geçit vardı. Tek bir kişinin geçebileceği kadar genişlikte olan bu yere şöyle bir baktığında üç metre kadar fark olduğunu görecekti. Adamların buyruğu ile önden  ilk atlayıp, bir koridorla karşılaştığında ilerlemeye başlamadan önce kafasını yukarıya doğru kaldırıp son bir kez daha baktıktan sonra ilerlemeye başladı. Işığı sızdıran bir kapıya doğru yürüyordu ve adım sesleri koridorda yankılanınca önce gözetleme deliği, ardından kapının tamamı açılmıştı. Sıradan bir kadın, Rogue'yı karşılamıştı. 

Kapının ardından içeri girdiğinde, masalara konuşlanmış onlarca insanın kulaklarına bilmediği bir cismi takıp bir şeyleri kağıda yazdığını gördüğünde şaşırmadan edemedi. Tam olarak ne yaptıklarını bilmiyordu ve işlerine ne kadar odaklandıklarını, kendisi içeri girdiğinde birinin bile başını kaldırıp bakmamasından anlayabiliyordu.

"İlginç." Bu durum karşısında söyleyebileceği tek şey buydu. Ağır adımlarını karşısındaki sağlı sollu odaların olduğu koridora doğru yönlendirmişti. Hemen karşısındaki odaya yaklaştığında ise kapının açıldığını görünce duraksamış ve kapıdan dışarı çıkan  insanı süzmüştü. Sarı saçları, mavi gözleri ve güzel yüzü, Rogue'a kitaplarda okuduğu asil kraliyet prenslerini anımsamasına neden oluyordu. Bahsi geçen Johto'nun bu adam olduğunu düşünüyordu ve nitekim konuşmaya başlayıp, kendini tanıttığı sırada bu düşüncesi tescilenmişti.

Rogue, amcası olarak gördüğü Jack'ten bir mektubun buraya gönderildiğini duyunca biraz şaşırmıştı. Bu durumdan haberi yoktu ve aslında bu çoğu şeyi açıklıyordu. Yüzündeki soğuk ifadeyi değiştirmeden Johto adındaki bu adamı dinlemeye devam ettiğinde yarın bu adanın ele geçirileceğini öğrenmiş ve yüzünde memnun bir tebessüm belirmişti.

"Burada olanları anlatmanı istiyorum." İyi bir giriş cümlesi değildi, kibar hiç değildi. Adamın kendisini odasına davet edip, ada hakkındaki gerekli bilgileri vereceğini umut ediyordu. "Ve benden tam olarak yapmamı istediğin şeyi..." 

Rogue'nin gözleri bir anlığına parıldadı ve kızıl gözleri, adamın mavi gözlerine kenetlendi. Birazda olsa heyecanlandığını hissedebiliyordu siyahların adamı; çünkü buradaki ele geçirmenin, ileride Na-ha ve Ka-ha uygarlığına yapacağı şeylerin bir komplikesi olacağına inanıyordu.

Adamın iğneleyici sözleri Rogue'e pek fazla etki etmedi. "Sia misa su kâhe" Rogue'nin bu sözleri Na-ha halkının yerel dilinden geliyordu. Karşısındaki bu adamın pek bir şey anlayacağını sanmıyordu ama söylediği sözlerin manası ortak dilde: "Ne söyledim/nerede hata yaptım" şeklinde bir şeydi. Yüzündeki boş ifade hâlâ yerini koyarken, bir an olması gerektiğinden çok daha fazla insanlara soğuk davrandığını fark etti. Eğer insanlarla iyi ilişkiler kurmak istiyorsa ve bu insanları piyonları olarak kullanmak istiyorsa yapması gereken iki şey vardı: Biri kendini onlara dost olarak inandırmak ve diğeri ise gücünü kabul ettirmek veya kanıtlamak olmalıydı onlara karşı.

Derince bir nefes aldığında, adamın yüz hatlarında dolaşan hayal kırıklığı Rogue'e biraz rahatsız ediyordu. Zira karşısındaki bu adam kendisinden amcası gibi davranmasını beklemişti ama Rogue'e amcasının gölgesinin ardında saklanan bir özenti değil, kendisiydi. Burada bir hata yaptığını düşünmüyordu. Muhtemelen adam kendisinin iğneleyici lafları karşısında bozulmuş ve bu şekilde karşılık vermişti. Pek kafa takılacak bir şey değildi Rogue için. Odaya geçtiklerinde Rogue'un odaya birkaç saniye bakması yeterli oldu. Bir kaç saniye içerisinde oda için gerekli olan tüm bilgileri kafasının içine yerleştirmişti. Çok büyük bir oda değildi ve bir tapınakçı liderine yakışmayacak bir sıradanlığı vardı odanın. Bir kaç kere daha geçmişte belli adaların karargahındaki liderlerin odasına göz attığında gösteriş fazlasıyla vardı; ama burada, ölçü kaçırılmamıştı. Bu Rogue'nin hoşuna gitmiş ve Johto adındaki bu adam siyahların adamının gözünde takdir kazanmıştı. Zira Rogue her şeyin bir ölçüsü olduğuna inanırdı ve bu ölçüyü birazcık bile aşanlar, Rogue'nin gözünde açgözlü insan olarak nitelendirilirdi ve Rogue bu tarz insanlardan ziyadesiyle nefret ederdi; fakat Johto Rogue'nin kendince yaptığı bu sınavdan geçmişti. En azından şimdilik. Belki ileride bu fikri değişirdi kızıl gözlü adamın.

Johto, masanın arkasına Rogue ise masanın önüne dizilmiş sandalyelerden bir tanesine oturduğunda sarışın adam konuşmaya başladı. Rogue, adamın ağzından çıkan hiçbir sözü kaçırmadan kendisini bekleyen bu uzun soluklu konuşmanın ilk etabını dinledi. Johto'nun kağıda çizdiği şemayı daha yakından görmek için elini masaya uzattı ve kağıdı elleri arasına alıp, bir kaç saniye dikkatlice baktı. İçindeki dürtüleri ona bu şemanın ileride işine yarayacağını söylüyordu. O yüzden kafasına kazımıştı. Konuşmanın ikinci etabı çok daha uzundu ve ada hakkında Rogue'nin yeteri kadar bilgi sahibi olmasına neden olmuştu. Özellikle Kral Huono adındaki bu adam hakkında edindiği bilgiler sonrası, bu şahısa çok büyük bir nefret besledi. Ölçü! Kesinlikle bu adam ölçüyü aşmış, üst düzey bir aç gözlüydü. Ölmeyi hak ediyordu ve Rogue eline fırsat geçerse bu adamı kendi elleri ile öldürmeyi deneyecekti kesinlikle. Konuşmanın son etabı, Rogue'yi en çok ilgilendiren kısmıydı. Jack'in mektubundan aldığı bilgiler doğrultusunda Johto adındaki bu adam kızıl gözlerden faydalanmak istiyordu. Bu yüzden Rogue'dan bir keşif ekibi kurmasını ve sarayı Tanrı vergisi gözleriyle izleyerek, kendilerinin göremediği detayları görüp rapor halinde kendisine sunmasını istiyordu. Siyahların adamı buna alışmalı idi. Bu gizemli gözlerden faydalanmak isteyenlere alışmalı idi kesinlikle. Bu gözlerin gizemini kendisine bile bilmiyordu ama bazı konularda işe yaradığı su götürmez bir gerçekti. Bu yüzden fazlasıyla nefret ettiği bu gözleri hâlâ söküp atmıyordu.  

Rogue, oturduğu yerden odaya bir kez daha göz atacak ama bu sefer bir şeyler arama dürtüsüyle bunu yapacaktı. Eğer Johto, boş bir adam değilse ve her şeye hazırlıklı ise bu odada gizlediği ekstra bir giriş/çıkış veya başka bir şeyler olmalıydı. Nitekim düşündüğü gibi bir şey varsa, bu gözlerden kaçmazdı ve eğer bulursa, bunu ifşa edip en azından Jack'ın mektubunda yazdıklarını yalancı çıkarmayacaktı. Bu adamın kendisini küçük görmesini istemiyordu.

Odayı süzdükten sonra eğer bir sonuç elde ederse iğneleyici bir şekilde eliyle orayı göstererek ifşa edecek ve ardından: "O zaman şafaktan önce görüşürüz." diyecekti. Eğer odayı süzdükten sonra bir şey bulamazsa ayaklanacak ve bu sözleri sarf edip odadan çıkacaktı.

Odadan çıktıktan sonra kendisini kapıda karşılayan kadının yanına gidecek ve: "Bana bir kaç saat rahatsız edilmeyeceğim bir oda ayarlayabilir misin matmazel?" diyecekti. Bilerek kibar olmak için kendini zorlayacaktı; çünkü sert adam olmaya devam ederse bu karargahta sevilmeyen adam olabilirdi. Önce kendini bu yeni insanlara ısındıracak ardından gücünü kanıtlayarak bu insanlarla arasına sınır koyup, kendisinden çok güçlerinden korkmalarını sağlayacaktı.

Odaya girdiği vakit yapacağı ilk iş bir sandalye varsa ona oturmak yoksa yatağa uzanarak babasının kendisine bıraktığı kitabı okumak olacaktı. Bir kaç saat boyunca bu kitabı okuyacaktı. Bu bir-iki saat içerisinde bayağı ilerleyeceğini ve babası eğer bu gözlerin gizemini keşfettiyse o satırlarda bunu arayacaktı. Bu gözlerin gizemini gerçekten merak ediyordu. Neden kendi ırkından başka ve bir kaç nadir insan dışında herkes bu gözlerden korkuyordu ve neden diğer gözlere nazaran daha gelişmişti bunu merak ediyordu ve hiç tanımadığı babasıyla kendi arasında köprü olan bu kitapta bu soruların cevapları olduğuna inanıyordu. İnanmaktan başka alternatifi yoktu zira.  

Kafasında çalan müziğin eşlinde, gözleri; daha doğrusu kızıl gözleri satırları teker teker, bir çok kez yaptığı gibi okumaya başladı. Kitap okumak... Adasındaki insanlar için o kadar uzak kavramken Rogue okumayı ve bir tık ilerisi olan yazmayı fazlasıyla severdi. Okurken sıkılmaz, aksine kafasında canlandırdığı o tını eşliğinde büyük bir zevk alırdı. Zamanın acımasızlığını fazlasıyla tatmış olmasından ötürü, belkide en sevdiği andı kitap okumak; çünkü okuma yaptığı sırada zamanın nasıl akıp gittiğini anlamazdı. Yine öyle oldu. Babasının ardından kendisine kalan bir kaç şeyden biri olan; ama Rogue için belkide en değerlisi olan günlüğü okurken, yine zamanın nasıl geçtiğini anlamadı.

Yeteri kadar okuyamadı belki; çünkü rahatsız edilmek istemediğini söylediği halde kapısını tıklatan şahıs buna engel oldu. Gözleri hafiften sinirle alevlendi, yüzü hayal kırıklığı ile buruştu. Oysa almak istediği bilgileri alacağı kısma hâlâ gelememişti. Babasının Kaveri adlı arkadaşıyla adayı terk edip, tapınakçılara katıldığı kısma kadar okuyabilmişti anca. Lanet olası kadın, beni dinlemedi mi yoksa! Kapı kolunun açılma maksadıyla çevrildiğini fark ettiğinde, artık çok geçti. Kitabı okumayı yarıda kesmeliydi tapınakçı. Kapıyı açan, kendisini buraya getiren iki korkaktan biriydi. Rogue, adam konuşana kadar onu öldürmek istiyordu; fakat bu pervasız hissi adamın makul bir sebep sunmasıyla çabucak dinmişti.

Peh, babamın Kaveri adındaki arkadaşıyla tapınakçılara katılması gerçekten ilginç... Amcam, neden beni onunla tanıştırmadı acaba. Yoksa oda babam gibi, öldü mü? Yakın zamanda bu konu için amcamı rahatsız etmem gerecek galiba... Bu düşüncelerle boğuşurken, çoktan kendisine eşlik edecek olan ekiple bir araya gelmişti. Anladığı kadarıyla kendisi istediği kişi sayısını belirtmediği ve birilerini seçmediği için kafalarına göre hareket etmişlerdi. Kendisine eşlik eden iki korkağın yanına bir kadın eklemişlerdi ek olarak. Umarım kadın diğer ikisi gibi çürük mal değildir. Johto, bu ikisini bana vererek neyi amaçlıyor acaba? Yürümeye başladığı sırada, göz ucuyla kadını süzüyordu. Diğer ikisi çoktan Rogue'nin sınavından kalmışlardı; ama kadın, hâlâ o sınava girmemişti.

İçeriye alındığı gizli girişten, çıkmışlardı. Anladığı kadarıyla başka giriş-çıkış yoktu veya kendisi denk gelmemişti. Olması gerektiğine inanıyordu. Olurda gizli giriş-çıkış düşmanlar tarafından öğrenilir ve ani bir baskın sonucu tüm bu yer boşatılması gerekilirse, bunu ikinci bir çıkışla yapmaları gerekecekti. Aksi taktirde kendi mezarlarını kazarak, düşman için kolaylık sağlamış olacaklardı. Johto'nun odasında gözleri kayda değer bir şey göremediği için, şüphe duymadan edemiyordu. Böyle bir hata yapılamazdı zira ona göre. Eğer burada kalıcı olursa, buna bir çözüm getirmeyi deneyecekti kesinlikle; ama burada kalıcı olmak gibi bir hedefi de yoktu, şimdilik.

Hmm... Sarayın yapısını hatırladığım kadarıyla, ilk olarak bir kuş bakışı ile izlemem en iyisi olacaktır. Bu sayede görebileceğim tüm detayları görebilir ve izlediğim süre zarfında, askerlerin vardiyalarını ezberlerim. Ardından belki de, kralı ziyaret ederim. 

Kadının sözleriyle düşüncelerini bir kenara bırakıp, etrafına göz ucuyla baktı. En uzun bina, en azından şatonun bir kısmını kuş bakışı ile görebileceği kadar uzun bir bina arıyordu.

"Yüksek bir yerden önce kuş bakışı ile izleyeceğim bu insanları, daha sonra içeriye gireceğim. Sizden tek istediğim ben yukarıdan bu yeri izlerken, sizin bana içeriye girebileceğim bir açık bulmanız. Eğer siz bulamazsanız, zaten bu gözler o açığı görür..."

Bina. Seçtiği binaya doğru hızla ilerleyecekti. Bunu yapmadan önce bacaklarında rüzgar oluşturup, hızını artıracaktı. Rüzgar ile ayaklarını hafifletip, hızını artırabilecek kadar kabiliyetli olduğuna inanıyordu zira. Daha sonra ise, tüm dikkatini kaleye verecekti ve bu sıra dışı gözlerle izleyecekti. Gözlerinin sınırlarında olan her canlıyı, her nesneyi izleyecekti...