[Wisatawan Pria] Gezginden ötesi

Her insan bir yazardır aynı zamanda. Hepimiz, yaptığımız seçimlerle kendi yazgımızı yazarız çünkü. En azından ben buna inanıyorum. Ben buna inanıyorum demekle iş bitmiyor tabii. Nasıl ki yazarlar yazılarına başlamadan önce: ''Yazımın konusu ne olmalı?''  ''Yazıma nasıl başlamalıyım?'' ''Yazımda hangi kelimeleri kullanmalıyım?'' ''Yazımın gelişme ve sonuç bölümleri nasıl olmalı?''  tarzı sorulara cevap arıyorlarsa, bundan sonraki yaşantımda kendi kararlarımı verecek olan benim de bazı sorulara cevap vermem gerekiyordu.

Kendi yazgıma neler yazacaktım? Bundan sonraki yaşantımı nasıl geçirmek istiyordum? Geçirmek istediğim yaşam için neler yapmalıydım? Eğer yoluma gezgin olarak devam edeceksem hayatta kalmam için ihtiyacım olan parayı nasıl kazanacaktım? Ne yazık ki bu soruların aklımı kemirmesinden dolayı, şerbet adasında geçirdiğim üç gün hiç de verimli olmadı. Kaldığım yerin çevresindeki bazı mekanları gezip değişik tatlıları denemek ve ne olur ne olmaz diye kredi çekip bazı ihtiyaçlarımı gidermek dışında pek bir şey yapmadım. Ayrıca kafamdaki sorulara da bir cevap bulamadım.

Şerbet adasında geçirdiğim zaman diliminde, ne kadar özgür olursam olayım geleceğim ile ilgili kararlarımı üç gün içinde veremeyeceğimi fark ettim.  Bu tür şeyleri düşünmem dikkatimi dağıtıyor ve çevremdeki şeylerin farkına varmamı engelliyordu. Bu yüzden de seyahatlerim sırasında bu tür şeyleri kafaya takmamaya ve seyahatime odaklanmaya karar vererek Şerbet adasından ayrıldım. Efendim? Şu an ne mi yapıyorum? Oh, az daha anlatmayı unutuyordum!

Şerbet adasındaki üçüncü günümün de bitmesinin ardından adadan ayrılmak için limana hareket ettim. Limana ulaştığımda herhangi bir seyahat gemisi göremedim. Çevremdeki görevlilerden birine en yakın seyahat gemisinin ne zaman kalkacağını sorduğumda, karşımdaki görevli bana şaşkın bakışlarla baktı ve bu hafta adadan kalkacak son seyahat gemisinin az önce limandan ayrıldığını söyledi. ''Ne büyük aksilik ama!'' diyebilirsiniz; fakat hiç de öyle değil. Daha adaya vardığım anda üç gün sonra kalkacak gemi olup olmadığını öğrenmem gerekirdi. İşimi şansa bıraktığımdan bu benim suçumdu. Yine de bu bana iyi bir ders olmuştu. Daha sonraki seyahatlerimde kesinlikle buna dikkat edecektim.

Her neyse! Adada bir süre daha kalabilirdim; fakat üç gün kuralımı çiğnemek istemiyordum. Bu yüzden balık taşıyan bir yük gemisinin; iri yanaklara, beyaz saçlara ve beyaz sakallara sahip yaşlı kaptanıyla anlaştım ve onlarla birlikte denize açıldım. Gemi fazla büyük değildi.Dolayısıyla gemide fazla insan yoktu. Ben, Kaptan ve  yaklaşık on kadar yaşını başını almış insan vardı sadece. Geminin rahat olduğunu söyleyemezdim; fakat rahatlık benim için önemli bir kriter değildi. Geminin beni sonraki durağıma ulaştırması yeterdi. Diğer koşullar hakkında şikayet etme hakkına sahip değildim.

Gemide geçen üç günümü,  denizi ve müretebatı gözlemleyerek geçirdim. İster dalgalı isterse durgun olsun, deniz her şekilde beni rahatlatıyordu. Sonsuza kadar uzanan bu mavi güzelliği izledikçe Kino'nun neden gezgin olmaya karar verdiğini anlayabiliyordum sanki. Mürettebata gelecek olursak... nedense farklı olduklarını hissediyordum. Nasıl desem, mürettebattakiler ve kaptan arasında sıradan bir işveren-çalışan ilişkisi yoktu sanki. Kaptan mürettebatındakilere, mürettebattakiler de kaptanlarına oldukça düşkündü. Gemideki insanlar, işlerini gülümseyerek yapıyorlardı. Böyle bir bağın kısa sürede oluşmayacağını ortadaydı. Gemidekilerin yaş ortalamasına da baktığımda,bu on bir kişinin yıllardır birlikte yolculuk ettiği sonucuna ulaşmıştım. Nasıl ki Kino aradığı mutluluğa seyahat ederek ulaşıyorsa, buradaki adamlar da bu işte mutlulardı. İstediği şeyi yapan insanların gülümsemesini izlemek güzeldi doğrusu.

Böylece günümüze ulaşıyoruz! Bugün de balık ağlarının arasında uyandım. Yine denizi izlerken sızmıştım anlaşılan. Sıcak güneş ışınlarının yüzüme yüzüme vurmasından rahatsız olup doğruldum ve geminin ön kısmına doğru yöneldim. Ön kısma vardığımda, şarkı söyleyen mürettebatı ve bir köşede keyifle onları izleyen kaptanı gördüm.  Herkes halinden memnundu anlaşılan. İleriye doğru baktığımda, gittiğimiz adaya varmak üzere olduğumuzu anladım. Adaya, şehirdeki bazı binaları ve limana demir atmış gemileri görecek kadar yakındık. Dün, bugün bu saatlerde adaya varacağımızı söyleyen kaptan yanılmamıştı.

Köşede purosunu tüttüren kaptanın yanına yaklaşacak ve gülümseyerek beni gemisine aldığı için teşekkür edecektim. Ardından da gittiğimiz adada dikkat etmem gereken bir şey olup olmadığını soracaktım. Daha sonra eşyalarımı toplayacak ve gemiden inmeye hazır hale gelecektim. Gemiden indiğimde, üç gün sonra kalkan gemiler hakkında soru sorabileceğim bir görevli bulmalıydım.

Beni gemilerine aldıkları için teşekkür etmek ve ada hakkında birkaç soru sormak amacıyla köşede oturan tonton kaptanın yanına gittim. Keyifle purosunu tüttürüp gemidekileri izleyen kaptanın beni fark etmesi uzun sürse de bir süre sonra kaptan ile göz göze gelmiştim.  Gözlerinin parıltısından ne kadar mutlu olduğunu anlayabildiğim kaptana teşekkür ettim. Sözlerimin ardından ciddi bir ifade takınıp  şapkasını düzelten ve  gözlüğünün üstünden beni süzmeye başlayan kaptan, bu ciddi halini sadece kısa bir süre sürdürebildi. Önce bir kahkaha atan kaptan, beni babasının hayrına gemisine almadığını, yolculuk için kendisine para teklif ettiğimi hatırlattı. Sonra, her ne kadar para vermeyi teklif etsem de güvenilir bir tip olmadığıma inansaydı benim teklifimi reddedeceğini ekledi. Böylece kaptanın: ''Küçücük çocuk. Fazla yer kaplamaz. Para da veriyor. Gelsin işte.'' düşüncesinden dolayı beni yanına aldığına emin olmuş oldum.

Purosunu tüttürmeyi seven tonton kaptan, sorum üzerine birazdan varacağımız adanın orta halli bir liman şehri olduğunu söyledi.  İnsanların çoğunun balık ticareti ile geçindiğini, adanın bir meclis tarafından yönetildiğini ve burasının kaptanın ve arkadaşlarının memleketi olduğunu öğrendim aynı zamanda. Balık kokanlar adası! Üstü başı balık kokan orta yaşlı erkeklerin mekanı! Kaptanın açıklamasından dolayı buraya karşı bir ön yargı oluşturacak değildim. Ada her ne kadar Şerbet adası gibi bir izlenim uyandırmasa da burada Şerbet adasına kıyasla daha çok eğleneceğimi düşünüyordum. Burası küçük bir adaya benziyordu ve küçük bir yerdeki insanların daha samimi olacağına inanıyordum. Oh, buna inanarak buraya karşı bir ön yargı oluşturmuş oluyordum gerçi.

Her neyse! Bir süre sonra limana demir attık. Limandaki gemilerin çoğu, tıpkı içinde  bulunduğum gemi gibi balık ticareti ile uğraşan kişilere ait gemilerdi.Birkaç tane de denizci gemisi ilişmişti gözüme.Baştan gemilerin önemli bir suçu bastırmak için buraya demir attığını düşünsem de  şehrin tepesindeki büyük denizci karargahını gördüğümde düşüncemin yanlış olduğunu anladım. Belli ki bu gemiler tepedeki büyük karargaha aitti.  Gerçi en fazla üç katlı binalara sahip bu küçük adada bu kadar büyük bir karargah olması garip bir durumdu. Yine de endişelenecek bir şey yok gibi gözüküyordu.

Kısa süreli vedalaşma faslının ardından gemiden indim ve her tarafı balık kokan limanda, kafamdaki soruları sorabileceğim bir görevli aramaya başladım. Birkaç dakika sonra, elinde küçük bir defterle dolaşan yetkili bir abiye benzeyen bir adam gördüm. Adam gemilere bakarak bulunduğum tarafa doğru geliyordu. Adamın yanına gidecek ona selam verip ''Kolay gelsin.'' diyecektim. Daha sonra adama bir gezgin olduğumu söyleyecek ve seyahat gemilerinin adadan ne sıklıkla kalktığını soracaktım. Kalabileceğim yerlerle ilgili sorular da sormak istiyordum; fakat adam meşgul birine benziyordu. Onu çok fazla meşgul etmem doğru olmazdı.

Adamın soruma cevap vermesinin ardından ona teşekkür edecek ve gemiden inmeden önce gördüğüm genişçe yola doğru gidecektim. Sağında ve solunda pek çok dükkan olan yoldaki dükkanlardan birine girecek ve içerideki kişi veya kişilere ucuz bir han aradığımı söyleyecektim.

Görevli adam görevini yapmaya yoğunlaşmış olsa gerek, yanına yaklaştığımı fark edememişti. Kendisine selam verdiğimde ürken adam, acele etmemi söyleyen bakışlarla bakmıştı bana. Karşımdaki kişi işine çok düşkün birine benziyordu. Kısa saçları, temiz yüzü ve aceleci tavırları disiplinli biri olduğunu kanıtlar nitelikteydi. Bu disiplinli adamı fazla meşgul etmek istemeyip hızlıca seyahat gemilerinin hangi sıklıkla kalktığını sorduğumda bana gülümseyen adam, seyahat gemilerinin her gün düzenli olarak kalktığını söyledi. Görevlinin söylediğine göre Alfonso adındaki bir adamın şirketi sayesinde ada turizm sektöründe de oldukça gelişmişti. Bunları duyduğumda şaşırmıştım. Tüm limanını balık kokusu sarmış bu adanın turizm sektöründe gelişmiş olacağını beklemiyordum. Acaba adanın diğer kısımlarında beni neler bekliyordu? Kalacak bir yer bulmamın ardından Lorent adındaki şirketi ve şirketin çevresini gezmeliydim.

Görevli, daha detaylı bilgiler istediğim taktirde ilgili şirkete uğrayabileceğimi söyledikten sonra yanımdan ayrıldı. Görevlinin ayrılmasının ardından genişçe yola doğru hareket ettim ben de. Eski bir dükkan görene kadar geniş yolda yürüdüm. Daha sonra, dükkana girip içeridekilere adres sormaya karar verdim. Neden bu dükkanı seçtim bilmiyorum; fakat iyi ki bu dükkanı seçmişim. Çünkü adres sormak için seçtiğim dükkan bir antika dükkanıydı. Antikalar; geçmişin sırlarını üzerinde barındıran, tozların ve örümcek ağlarının arasında unutulmaya yüz tutmuş gizemli ve ilgi çekici eşyalardı benim için. Her eşya farklı bir sır saklıyordu üzerinde. Yeni sahiplerinin gelip o sırrı içinden çekip çıkarmasını bekliyorlardı. Kimi eşyalar bu bekleyiş sırasında işlevini yitirip ölmüştü. Kimileriyse inatla bekleyişlerine devam ediyordu. Nitekim girdiğim dükkan da kafamdaki eski ve gizemli ortama uyuyordu.

Dükkana girmemin ardından, bir süre Flintlock'lara ve diğer eski eşyalara göz gezdirdim; fakat bu sırada dükkanda kimseyi göremedim. Dükkanın arka tarafından yaşlı bir adama ait olduğunu düşündüğüm sesler duysam da henüz biriyle karşılaşmamıştım. Birkaç dakika daha eşyalara göz gezdirecektim. Bu sırada dükkanın sahibi ile karşılaşırsam ona: ''İyi günler dilerim. Ben bir gezginim. Yakın civarlarda kalabileceğim ucuz bir han var mı acaba?'' diye soracaktım.

Eğer biraz daha beklememe rağmen dükkanın sahibi ile karşılaşmazsam dükkanın arka tarafına gidecek ve arka taraftaki kişiye: ''Merhaba, rahatsız ettiğim için özür dilerim. Kalabileceğim ucuz bir han arıyordum da. Yardımcı olabilir misiniz acaba? diyecektim.

Spoiler: