Kızıl Kafalar (Rayl - Kiyora)

Laoren Adası’nda oldukça sakin bir gün vardı yine. Daha hareketli civar adalarının, vukuatı eksik olmayan limanlarından kendilerini kurtarıp Laoren’e demir atan tüm sivil gemiler rahat nefes alırdı. Güzelim liman yine sessiz gürültülerle mırıldanıyordu, yüklenen ve boşalan gemiler doldurmuştu tüm iskeleleri. Güneş henüz yükselmişken, limanda koşturan insanların hafif uğultularıyla karışan martı sesleri huzur vericiydi kimisi için. Enfes bir müzik bile denebilirdi çan sesleriyle karışınca.
Yelkenleri toplanmış, halatlarla sarılı direklere vuran sabahın parlak güneşi, limandan uzun gölgeleri şehrin üstüne seriyordu. O saatlerde şehrin ardında yükselen yeşil dağlardan orman hışırtısı gelirdi sakince. Şehri uzaktan gözleyip koruyan bu ormanlarla kaplı yeşil tepelerde, adanın öbür taraflarına geçişi sağlayan yollar uzanırdı. Bu ince yollar boyunca kenarlara serpilmiş evler, dükkanlar, hanlar ve salonlar limana tepeden bakar, tepelerin eteklerine dek uzanırdı her biri.

Liman yine hareketliydi. Laoren’deki kuvvetli denizci üssü ve askeri birlikler buradan korsanları uzak tutuyordu. Umarsız korsanlar yine de uğrardı bazen buraya.
Taş limanın deniz içine uzanan ahşap iskeleleri neredeyse tamamen doluydu bugün; kasalar yükleyen ve indiren ticari gemiler, yolcuları bekleyen büyük kalyonlar, küçük tekneler, balıkçı gemileri ve onlarca kayık sarmıştı tüm limanı. Yelkenleri toplanmış direkler arasında kimi yarı açılmış yelkenleri, kimi tam fora almış limandan ayrılıyordu küreklerle. Ufukta gittikçe uzaklaşan ve bekledikçe yaklaşan gemiler görünüyordu güneşin parıltısıyla.
Güzelim gemileri idare eden insanlar iskelelerde koşturuyor, kasalar halatlarla gemilere yükleniyor veya indiriliyordu yavaşça. Yolcu gemilerine doluşmaya başlayan insanların hafif gürültüsü limanı doldurmaya başlamıştı; çocuklar itişiyor, gençler bağrışıyordu kahkahalarla. Bir yandan da depoya gıda ile kargolar yükleniyordu mürettebat tarafından. Limandan ayrılmaya hazırlanan üç yolcu gemisinden en büyüğü Şişman Bertha, iskelelerin ortasında yüksek direklerine yayılmaya başlayan yelkenleriyle gölgesini indiriyordu yolcular üzerine. Kargoları neredeyse yüklenmiş, yolcuların bir kısmı binmiş, gıda yükleniyordu şimdi. Kurutulmuş et dolu kasalar, tuzlanmış balıklar, parıldayan sulu sebze ve meyveler, yeşillikler, kasalar dolusu envai içki şişeleri, patatesler, kapalı kasalarda büyük ekmek ve peksimetler ile daha niceleri. Şişman Bertha, isminin hakkını veriyordu o gün. Şık giyimli zengin yolcularıyla oldukça uyumluydu güneş tepesinde parıldarken.  

Rayl ve Kiyora, Bertha’nın karşısında durmuş, güzelim limanın tatlı esintisinin tadını çıkarıyordu. İki çocuk koşarak geçti yanlarından, onların ardından ikisi daha. Arkadan gelenlerden biri Wiksax’a çarparak yere düşmüştü şiddetle. Başını tutup kalkarken gözleri doluydu, tam çocukça öfkelenecekti ki karşısında dikilen iki kızıl saçın güneşte parıldayışını gördü. Kızıl saçlı zayıf çocuğun ağzı açılıverdi öylece, diğer arkadaşı da hızını kesip ardına bakmıştı. Önden koşan çocuklar gözden kaybolmuştu bile. “Noin! Noin, bak!” dedi şevkle, gözlerinden heyecan okunabiliyordu. Ağzı kulaklarında yürüyen siyah saçlı şişman Noin neşeyle söze girdi hemen: “Sana demiştim bak, gördün mü?” Kızıl saçlı konuşacaktı ki liman kalabalığından bir ses yükseldi, “Garvan! Noin! Çabuk buraya gelin yaramazlar!” Yükselen bir kadının sesiydi. Tonundaki bıkkınlık ve öfke, tüm yüzüne çökmüş gibiydi, çiçeklerle bezenmiş geniş şapkasının altından biraz buyurgan, biraz da şefkatle bakıyordu. Noin hemen Garvan’ın kolundan tuttu ve uzaklaştılar. Onlar giderken Garvan hala bu iki kızıl saçlıya bakıyordu hayretle. Kalabalığın arasında kaybolup gittiler…

Beraber ilk maceralarına çıkmak için Kiyora ile birlikte sabahın erken saatlerinde limana gelmişti Rayl. Güneş henüz doğmuştu. Limandaki insanlar telaşla etrafa koşuştuyorlardı. Liman fazlası ile doluydu. Gemilerin yarattığı geniş gölgelerin altında tayfalar mallarını ve göz alıcı yiyecekleri yüklüyorlardı. Canlı sabahları severdi Rayl. Bu da huzurlu olduğu nadir anlardan biriydi. Kollarını önden kavuşturmuş, önünde karınca misali hareket eden insanlara bakıyordu. Hafif esintinin de etkisiyle uzun kızıl saçları ve deri ceketi dalgalanıyordu. O sırada önünde duran devasa gemi dikkatini celb etti. Şişman Bertha, limandaki en büyük yolcu gemisiydi. İhtişamlı duruşuyla dikkat çekmemesi mümkün değildi. Rayl; ''Neden yolculuğumuza kaliteli bir başlangıç yapmayalım ki?'' diye düşünüyordu. Tam o sırada sarsıldığını hissetti. Yanlarında koşuşturan çocuklardan biri Rayl'e çarpıp yere kapaklanmıştı. Rayl, normalde çocuklardan pek haz etmese de kızıl saçlı bu çocuğu görünce istemsizce mutlu olduğunu hissetti. Belkide kendi çocukluğunu hatırlamıştı. O an ki duygularını mimiklerine yansıtmayan Rayl, çocuğu da korkutmak istemedi ve sakince ona doğru baktı. Çocuk Rayl'e hayran kalmışçasına bakarken, arkadan seslenilmesi üzerine ayağa kalktı ve kalabalıkta kayboldu.

Rayl geminin çok elit olduğunu ve gideceği yerde kendilerine uygun avlar bulamaycağından endişe ediyordu. Biletlerin yüksek ihtimal tuzlu olması da cabasıydı. Ödül avcısı oldukları için kendilerine bir istisna yapılmasını umarak; ''Bu gemi iyi bir seçime benziyor bilgi alabileceğimiz birini bulabilecek miyiz bir bakalım.''  dedi Kiyoraya.

“Hey sen! Sana diyorum tıknaz serseri! Bilet. Biletini göster bakayım.” Ryaudo, yolcular için ayrılmış rampanın önünde dikiliyordu bıkkın yüz ifadesiyle. Mordan’a küfürler ediyordu içinden, emrivaki ile tüm işi ona yığıp toz olmuştu adi herif. Bunun hesabını sormalıydı bir gün. Geminin kalkması için hazırlıklar neredeyse tamamlanmıştı; yiyecekler yüklenmiş, kargolar depolanmış, silah tahkimatı bitmiş, yolcuların da büyük kısmı gemiye binmişti. Tembel tayfalar yelkenleri indiriyordu yavaşça. Biletlerini önceden almış yolcuları tek tek kontrol etmeliydi, geçen sefer gemiye binen yedi kaçaktan sonra mordan iyi bir azar işitmiş ve maaşından da kesilmişti. Aynı şeylerin onun da başına gelmemesi için pür dikkat bekliyordu girişte. Biletini göstermeden girmeye kalkışan genci durdurdu sözleriyle. Tedirgince yanına gelen zayıf genç elini cebine soktu ve biraz banknot çıkararak Ryaudo’ya uzattı. Parayı özensizce elinden çekip aldı ve saymaya başladı hemen. “Bin, iki bin beş yüz, on iki bin beş yüz… Yirmi beş bin. Bir de yirmilik.” Gözlerinde hafif bir öfke ve bıkkınlıkla gence baktı, “Kırk beş bin beli mi? Bu kadarcık parayla mı bineceksin bu güzelim gemiye? Al şunu da ilerideki döküntüye git sersem. Kırk bine alt kamaralarda yer bulursun belki. Bertha’ya binmek istiyorsan en az yetmiş beş bin beli getirmelisin.” Genç başını eğerek arkasını döndü ve yürümeye başladı. Sağ yumruğunu sıkarken bir yandan mırıldanıyordu.

Gemi güvertesi dolmaya başlamıştı iyice, çocukların koşturma sesleri geliyordu. Güverteden sarkmış kimileri, iskeledekilerle bir şeyler konuşuyordu, yelkenler inmişti ve gemi kalkmak üzereydi. Kıç güvertesinin merdivenlerinden bir tayfa bağırdı: “Rado! Bitmedi mi daha!?” Bağıran Bertha’nın mavi giyimli mürettebatından biriydi. Ryaudo aynı tonda karşılık verdi: “Birkaç kişi daha gelmeliydi. Yedi boşumuz var!” Tayfa bunu duyar duymaz merdivenden hızla tırmanarak kıç güvertesine geçti. Çanlar çalmaya başlamıştı, Bertha son uyarılarını yapıp kalkmaya hazırlanıyordu…

Tüm bunlara şahit olan Rayl ile Kiyora ise gösterişli Bertha’yı meraklı gözlerle inceliyordu.

Ryaudo bu iki kızılı görünce boşlukları doldurabilmek için bir an ümitlendi. Giyimlerinden pek de çulsuz olmadıkları anlaşılıyordu ve ikisi de merakla gemiye bakıyordu. Elindeki kâğıtları kürsüye bırakarak seslendi: “Hey Kızıl kafalar! Eğlenceli bir yolculuğa mı çıkmak istiyorsunuz? En iyi gemiyi seçtiniz! Gelin…” Bir an duraksayıp ekledi, kızıl saçlı kızın güzelliğinden etkilenmişti: "Paranız yetmezse şu kız beni bir kez öperek üstünü tamamlayabilir. Ama senin paran yoksa limanda kaldın demektir çirkin ceketli kızıl! Hehehe...

Bertha'nın yelkenleri indirilmeye başlanmıştı. Anlaşılan kalkmasına çok az bir zaman kalmıştı. O sırada geminin önündeki bir adamın genci azarladığını duydu Rayl. ''“Kırk beş bin beli mi? Bu kadarcık parayla mı bineceksin bu güzelim gemiye? Al şunu da ilerideki döküntüye git sersem. Kırk bine alt kamaralarda yer bulursun belki. Bertha’ya binmek istiyorsan en az yetmiş beş bin beli getirmelisin.'' dedi  adam. Biletleri kesen kişi olmalıydı. Rayl endişelendi bu duruma. Kendisi için sorun olmasa da sadece otuz bin belisi olan Kiyora'nın en kötü gemiye bile binemeyeceği anlamına geliyordu bu. Tam bu sırada aynı adam onlara doğru seslendi; ''Hey Kızıl kafalar! Eğlenceli bir yolculuğa mı çıkmak istiyorsunuz? En iyi gemiyi seçtiniz! Gelin… Paranız yetmezse şu kız beni bir kez öperek üstünü tamamlayabilir. Ama senin paran yoksa limanda kaldın demektir çirkin ceketli kızıl! Hehehe...'' dedi. Rayl bu sözlere öfkelense de başka çareleri yoktu ve adam onlara açık bir kapı sunmuştu. Kiyora'nın da bu durumdan rahatsız olduğunu anlayabiliyordu. Yavaşça adama doğru ilerlediler. Kiyora önden gidecekti. O parasını ödeyip geçtikten sonra, Rayl sakince parasını adama verecek ve gülümseyecekti. Daha sonra öndeki Kiyora'ya yetişip, kolundan tutacak ''Bu kötü anıyı hafızandan silmek isterim'' diyecek ve dudağına ateşli bir öpücük konduracaktı. Bundan sonra Ryaudo'ya imalı bir bakış atmayı da ihmal etmeyecekti.

Rayl ve Kiyora bir süre ilerledikten sonra tenha bir yerde Rayli Kiyoraya planından bahsedecekti; ''Bu kadar çok zenginin olduğu bir yerde mutlaka suçlular da bulunmalı, bütün zenginler dürüst insanlar değil ya. Ayrıca gemiye sızmış hırsızlar yada korsanlar da olabilir ayrılıp ufak bir araştırma yapmayı deneyebiliriz''

-Oyuncu olarak NPC'lerin hareketlerini veya duygularını belirleyemez, kontrol edemez veya yönlendiremezsiniz.

-Biletçi güvertede değil iskelede, güverteye çıkan rampanın girişinde bekliyor.


Düzenlendikten sonra tekrar değerlendirilecektir.
İyi oyunlar.

Rayl'e de dediğim gibi: "Yüzündeki memnun ifadeyi belli etmekten çekinmeyen Ryaudo, elindeki paraları saymaya başlamıştı bile." Bu şekilde NPC'leri kontrol edemezsiniz.

Düzenlendikten sonra tekrar değerlendirilecektir.
İyi oyunlar.

Düzenlendi.

Düzenlendi.