Gråt Gladius [Kiyora Victoria]

Odadan dışarı çıktığında oldukça şaşırtıcı bir görüntü ile karşılaşıyorsun. Güverteye yaklaşık yirmi kadar adam çıkarılmış. Adamların çoğu üst üste yığılmış bir vaziyette olduğundan merdivenlerin üstünden  bakıldığında Rayl’ın orada olup olmadığı anlaşılmıyor.  Aşağı inip daha yakından bakmayı düşündüğün sırada içerideki diğer kişiler de sana yetişiyor. Lulu gördüğü bu görüntüye kahkahayı basarken Anna , kızgın bir ses tonuyla Sebastian’a böyle bir emir vermediğini söyleyip neden bu kadar adamı güvertelerine taşıdığını  soruyor. Alfred ise aşağılayıcı bir tavırla Sebastian’a bakıp kıs kıs gülüyor. Mey-Rin ve Tanaka ise oldukça şaşkın gözüküyor. Sebastian ise çoktan gömleğini ve ceketini üstüne geçirmiş, kravatını düzeltmekle uğraşıyor. Sebastian kravatını düzelttikten sonra Anna’ya dönüyor ve ‘’Leydim, bana başınız ile kızıl saçlı bayanın arkadaşını bulmamı işaret etmiştiniz değil mi?’’ diyor. Anna kendisinin bu söylediklerini başı ile onayladıktan sonra konuşmaya  devam ediyor: ‘’Fakat o an acele ile denize atladığımdan kızıl saçlı bayana arkadaşının görünüş olarak neye benzediğini soramadım. Bu yüzden de denize düşmüş olan herkesi tek tek gemiye taşıdım. Yoksa yanlış bir şey mi yaptım? ‘’ diyor. Sebastian’ın bu sözlerinden sonra Anna sol eli ile yüzünü kapatıyor ve ‘’Aferin. Aferin. İyi yapmışsın.’’ Diyor.

Bu kısa konuşmadan sonra güverteye  inip insan yığının arasında Rayl’ı aramaya başlıyorsun. Pek çok değişik saç, pek çok değişik sakal, pek çok değişik yüz görüyorsun.  Beyaz, sarı, yeşil  ve daha birçok saç rengi görmüş olsan da hiçbiri Rayl’ın Alev kızılı saçlarına benzemiyor.  Ela, kırmızı, siyah, kahverengi gözler görmüş olsan da hiçbiri sürekli sana bakan masmavi gözlere ait değil. Değişik bıyık ve sakal çeşitleri görmüş olsan da hiçbiri Rayl’ın seni gördüğünde ışıldayan bebeksi yüzüne benzemiyor. Rayl’ı tekrardan görme heyecanıyla dışarı çıkmış olsan da hayat,  değer verdiğin dostunu sana göstermemeye devam ederek   sana oldukça sert bir darbe daha vuruyor. Şimdi neler olacağını düşündüğün sırada Anna’nın  sesini duyuyorsun. ‘’Sebastian haricindekiler derhal içeri geçsin!’’

Tayfa, Anna’nın dediğini ikiletmeden içeri giriyor. Sebastian ve Anna da merdivenlerden aşağıya inip yanına doğru geliyorlar. Yanına doğru geldikleri sırada neler olmuş olabileceğini konuşuyolar:
‘’Herkesi buraya getirdiğinden emin misin? Tam olarak nereleri aradın? Arkadaşı meyve kullanıcısı da olabilir. Suyun altına baktın mı?’’
‘’ Yakındaki bir adaya kadar olan bölgeyi güzelce aradım Leydim.  Adada ne ile karşılaşacağımı bilmediğimden adaya yaklaşmamayı tercih ettim. Suyun altına da baktım. Yaklaşık yirmi metre kadar derine indim. Bu durumda arkadaşı ya daha da derine batmış ve ölmüş  ya da dalgalardan dolayı yakındaki adaya vurmuştur.’’
‘’Sebastian, adaya çıkacak olursak onlara yetişebilir miyiz?’’
‘’Şu an bile yetişebileceğimiz kesin değil Leydim. Denizcilerle yaşadığımız bu olaydan dolayı oldukça vakit kaybettik zaten.’’
‘’Anlıyorum. Çekilebilirsin.’’


Sebastian bu emir üzerine merdivenlere doğru yöneliyor. Merdivene adım attığında durup boşluğa doğru baktığını fark ediyorsun. Bir süre boşluğa baktıktan sonra yukarı çıkıp içeri giriyor.
Sebastian’ın gitmesinden sonra Anna gülümsemeye çalışarak  iyice yanına yaklaşıyor ve : ‘’Birkaç gün önce, yemekteyken bahsettiğim  Kan Korsanları’nın Recurso adasına doğru yöneldikleri  yönünde bir istihbarat aldık.  Şu anda da  festivaller adası olarak bilinen Recurso adlı adaya gidiyoruz. Aslında seni tayfama katmayı düşünüyordum; fakat şu şartlarda böyle bir şey mümkün değil gibi. Kiyora, durup sana yardım etmek isterdim; ama bunu yapamayız.  Yine de eğer kabul edersen senin için bir sal hazırlatırım ve Sebastian’ın bahsettiği adaya gidip bir şansını deneyebilirsin. Olur mu? Arkadaşın güvertede yok diye illa ölmüş olamaz sonuçta.’’ diyor.


Bu sırada sol tarafında aniden  Lulu beliriyor.  Lulu, Anna’ya senle birlikte adaya çıkmak  istediğini söylüyor. Anna ise Lulu’nun birden yanınızda belirmesine şaşırmak yerine öfkeli bir ses tonuyla Lulu’ya neden içeri geçmediğini soruyor . Lulu ise bu soruya cevap vermiyor ve tekrardan senle birlikte adaya çıkmak istediğini söylüyor. İyice sinirlenen Anna, Lulu’yu omuzlarından sarsarak böyle bir şey olmayacağını söylüyor. Lulu ise Anna’yı sertçe itiyor ve: ‘’ Ne olacak peki? Oraya gidip Kan korsanlarını bulsak bile beni savaşa dahil etmeyeceksin. İçeride Yaşlı Tanaka ile oturacağım. Burada en azından bir işe yarayabilirim. Hem… Hem hani üç kardeş de özgürce yaşayacaktık?  Ben zor durumda olan bir kadına  sırtımı çevirip öylece gitmek istemiyorum. Örnek aldığımız o insanlar bu durumda öyle mi yaparlardı? Eğer böyle yaparsam nasıl büyüdüğümü söyleyebilirim?’’ diye bağırıyor.

Lulu’nun bu sözlerinden sonra Anna’nın göz bebeklerinin büyüdüğünü görebiliyorsun. Anna’nın yüzünde şaşırmış bir ifade olmasına rağmen oldukça mutlu gözüküyor. Bu sırada merdivenlerin yukarısındaki kapı hızlı bir şekilde açılıyor ve Mey-Rin ile Tanaka merdivenlerden yuvarlanıp yanınıza kadar geliyorlar.  Sebastian ve Alfred ise hızlıca, açılmış olan kapıyı kapatıyorlar.
Bunun üzerine Anna  gülümsüyor ve Lulu’ya: ‘’Tamam anladım.’’ Diyor. Ardından da kapıya doğru dönüp: ‘’Sebastian, rotamızı bahsettiğin şu adaya doğru çevir hemen!’’ diyor.

"Anna! Hayır, bu kadarı çok fazla…’’ diyeceğin sırada Anna’nın sesini duyuyorsun: ‘’Alfred! Bunu kutluyoruz. Buraya içecek getir!’’ Anna seni duymamış gibi gözüküyor. Bu kadarının fazla olduğunu söylemek için ağzını tekrardan açtığında ise araya Lulu giriyor. Lulu: ‘’Yaşasın!’’ diye bağırarak güvertede koşturmaya başlıyor. Koşmaya başlamasından kısa bir süre sonra senle göz göze geliyor ve bir anda koşmayı bırakıyor. Yüzü kızardığından sana arkasını dönüyor.Hafifçe öksürüp ellerini cebine soktuktan sonra başını hafifçe kaldırıp gökyüzüne bakıyor.

Lulu’nun susmasını fırsat bilip Anna ile konuşacağın sırada bu sefer de Mey-Rin araya giriyor. Mey-Rin, Sebastian’ın getirdiği adamlardan birine dönmüş: ‘’Tanaka-samaa. Yoksa öldünüz mü? Özür dilerim! Sizi de düşürmek istememiştim!’’ diye bağırıyor. Asıl Tanaka ise Mey-Rin’in yaklaşık 3-4 metre sağında, horulduyor durumda. Bu sırada Alfred merdivenlerden inip güverteye geliyor. Sağ elinde 3 tane bardak tutuyor. Sol elinde ise iki farklı şişe var. Bu şişelerden biri şarap şişesi iken diğer şişede ise kola var. Alfred Lulu’ya kola koyduktan sonra Anna’ya yöneliyor ve ne içmek istediğini soruyor. Anna, adada ne ile karşılaşacaklarını bilmediğinden şarap yerine kola içmek istediğini söylüyor. Alfred Anna’dan sonra senin de yanına geliyor ve ne içmek istediğini soruyor. Bir şey içip içmemek sana kalmış.

Alfred içecek servisini yaptıktan sonra, Anna ona güvertede duran adamları bağlaması emrini veriyor. Tanaka, Mey-Rin ve Lulu’ya da içeri geçip hazırlanmalarını söylüyor. Böylece Anna ile başbaşa kalıyorsun ve sonunda söylemek istediklerini söyleyebiliyorsun. Anna önce seni düzgünce dinliyor. Ardından da geminin kenarına doğru yürüyüp bir süre batmakta olan güneşi izliyor. Kısa süreli sessizlikten sonra da yüzünü sana dönmeden konuşmaya başlıyor: ‘’ Her dostluk öyle ya da böyle bitmek zorunda mı? Görülüyor ki dostluk anlayışlarımız oldukça farklı.’’ Bunları söyledikten sonra sana dönüp gülümsüyor ve : ‘’Ben sana yardım etmek istemesem bile tayfanın geri kalanı sana yardım etmek istiyor. Tayfasının hislerini umursamayan biri kaptan olamaz.Kısaca şu an denize atlayıp adaya doğru yüzmeye başlasan bile gemimizle seni takip ediyor olacağız.’’ Diyor. Bunun üzerine daha fazla ısrar etmemeye karar veriyorsun.

Yolculuğunuz ara sıra gemiyi sallayan dalgalar dışında sorunsuz geçiyor. Yaklaşık yarım saatlik bir ilerleyiş sonrası güneş tamamen batıyor ve güneşin yerini ay alıyor. Bu gece dolunay var. Derken ada uzaktan gözüküyor. Adaya baktığında gördüğün ilk şey kocaman bir şato oluyor. Şatonun sol tarafında ise ormanlık bir alan var. Gerek havanın kararmış olmasından, gerekse henüz adaya uzak olduğundan ada ile ilgili başka bir şey göremiyorsun. Bir süre sonra adaya varıyor ve demir atıyorsunuz. Gemiden inmeden önce çevrenize bakındığınızda kimseyi göremiyorsunuz. Etrafınız oldukça ıssız. Derken Sebastian herkese sağa bakmasını söylüyor. Demir attığınız yerin sağ tarafında kocaman bir pano görüyorsun. Pano 5-6 metre yüksekliğe asılmış ve birkaç metre genişliğinde.

Panonun sol üst köşesinde mor ,sol alt köşesinde turuncu, Sağ üst köşesinde yeşil, Sağ alt köşesinde Sarı renkli çiçek resmi var. Panonun ortasında ise pembe rengi ile yazılmış bir yazı var. Panoda:‘’Barn Yetimhanesine hoşgeldiniz. Yetimhanemiz, bir Shichibukai olan Doktor Silva’nın cömert bağışları sayesinde inşaa edilmiş olup tüm dünyadaki kimsesiz çocuklara sıcak bir yuva sağlamaktadır.’’ yazıyor.

Sorunun ardından Mey-Rin de Shichibukai’nin ne demek olduğunu bilmediğini söylüyor ve Anna’ya bu kelimenin ne anlama geldiğini soruyor. Lulu ise iki elini birleştiriyor ve size bakarak: ‘’Gerçekten bilmiyor musunuz? Mey-Rin neyse de Kiyora-chan’ın bilmemesi çok garip.’’ Diyor. Ardından da söze Anna giriyor: ‘’Gerçekten de öyle. Kiyora, çok ayıp. Bunu nasıl bilmezsin?  Lulu, Kiyora ablana Shichibukai’nin ne olduğunu söyle hemen.’’ Diyor.  Lulu ise başını iki yana salladıktan sonra: ‘’ Hayır, hayır. Bu cahilleri siz değerli kaptanımız aydınlatın.’’ diyor. Anna ise Lulu’ya dönerek: ‘’Emin misin? Bize ne kadar kültürlü olduğunu gösterebilirsin. Her zaman böyle bir şans vermem bak.’’ Diyor. Lulu ise Shichibukai’nin ne olduğunu Anna’nın söylemesi konusunda ısrar ediyor. Bunun üzerine Anna’nın yüzünün kızardığını görüyor ve  alnının hafiften terlediğini fark ediyorsun.  Düşünceli gözüken Anna bir anda Sebastian’a dönüyor ve : ‘’Sebastian, Shichibukai’nin ne olduğunu bu iki cahile söylemek ister misin?’’ diyor.  Bunun üzerine Sebastian konuşmaya başlıyor. Sebastian konuşurken Anna ve Lulu’nın yüzüne rahatlamış bir ifadenin yerleştiğini görebiliyorsun.

Sebastian: ‘’ Shichibukai, Dünya Hükümeti ile karşılıklı çıkar amaçlı anlaşma yapan korsanlara verilen ünvanın adıdır. Shichibukai olmayı kabul eden korsanların başındaki ödül dondurulur, buna karşılık hükümet tarafından verilen görevleri eksiksiz olarak yerine getirirler. Adından da anlaşılacağı üzere yedi kişi olan bu grubun içindeki her bir korsanın yüzlerce korsan tayfasına bedel olduğu söylenmektedir.’’ Diyor.

Bu sözlerin üzerine Anna sağ elini çenesine götürüp bir süre bir şeyler düşünüyor. Ardından da konuşmaya başlıyor: ‘’ Tamam, planımı yaptım. Eğer durum böyleyse kafamıza göre dağılıp arama yapmak tehlikeli olabilir.  Bu yüzden iki gruba ayrılacağız. Gruplardan biri ormana bakacak. Öbür grup  ise şatodan içeri girecek ve içeride karşılaşacakları kişilere Kiyora’nın arkadaşını görüp görmediklerini soracak. Eğer Kiyora’nın arkadaşı adaya vurmuşsa büyük ihtimal o şatodakiler bu durumun farkına varmıştır. Bu yüzden Kiyora şato grubundan olacak.  Sebastian’ın ağzı iyi laf yapar. Sebastian, sen de Kiyora ile birlikte Şato grubundansın.  Şato grubundaki son kişi ise Lulu. Yetenekleri ile size yardımcı olacaktır. Orman grubunda ise Alfred, ben ve Mey-Rin varız. Ormanlık alana ve bu kıyı bölgeye bakacağız. Tanaka-sama da burada durup gemiyi bekleyecek.’’
Anna, planını anlattıktan sonra sana dönüyor ve bu planın senin için uygun olup olmadığını soruyor.

Şato:

‘’Güzel soru. Buluşma süremiz olsun. İki  saat sonra tekrar burada buluşalım. Eğer bir sorunla karşılaşırsak ya da aradığımız kişiyi bulursak fark edebileceğimiz bir işaret vererek haberleşeceğiz. O kısmı bize bırak. Haberleşme konusunda oldukça yetenekliyizdir.  ’’ diyor Anna.  Bu konuşmadan sonra güverteden inip adaya ayak basıyorsunuz.  Alfred sağ taraftan sahil boyunca yürümeye başlıyor. Mey-Rin ve Anna,  sol tarafa yönelip ormana doğru ilerlemeye başlıyorlar. Sizse düz bir şekilde ilerlemeye başlıyorsunuz. Tanaka ise geminin baş kısmına oturmuş uyukluyor.

Yaklaşık yirmi dakikalık bir ilerleyiş sonrası köşkün önüne  varıyorsunuz. Bulunduğun yerde kan izleri olduğunu fark ediyorsun. Karşınızda ardına kadar açılmış büyük bir kapı var. Karanlıktan dolayı içeride bir şey olup olmadığını göremiyorsunuz. Kan izleri kapıya yaklaştıkça sıklaşıyor. Tedbirli bir şekilde kapıya yaklaştığınız sırada karanlıklar ardından küçük  bir kız çıkıyor. Üzerinde pembe renkli geleneksel bir elbise var. Düz kısa saçlara ve gri renkli gözlere sahip olan bu kızın kafasının arkasında maskeye benzeyen bir şey var. Kız dışarı çıktığı gibi başını kaldırıp gökyüzüne bakıyor. Sizi fark etmemiş gibi bir hali var. Gökyüzüne bakarken kendi kendine konuştuğunu duyabiliyorsunuz: ‘’Oh, demek gündüz böyle bir şey. Bu büyük gri şey de güneş olmalı o zaman. Gri şeyin altındaki beyazlıklar da gökkuşağı dedikleri şey mi oluyor acaba?  Güzelmiş, değil mi kedicik? ‘’ Kız bu sözleri söyledikten sonra dönüp size bakıyor.  Sizi görünce yüzüne şaşkın bir ifade yerleşiyor.

Gördüğünüz kişi:

Bu sırada arkadaki büyük kapıdan, elinde kılıç tutan üç adam ve  elinde silah tutan bir kadın çıkıyor. Adamlardan ikisinin 4 tane göze sahip olduğunu görüyorsun. Üçüncü adamın tek kolu var. Kadının ise bir gözü siyah renkli iken bir gözü kırmızı renkte.   Bu dört kişi küçük kızın üzerine doğru  koşmaya başlıyor. Kız ise gözlerini kapatmış, kollarını iki yana açmış bir şekilde hareket etmeden bekliyor. Derken kılıçlı adamlardan biri kızın dibine kadar geliyor ve ona doğru saldırıya geçiyor. Adam kıza saldıracağı sırada, çoktan  Sebastian’ın  oraya doğru hareketlendiğini fark ediyorsun. Sebastian’ın gözünde güneş gözlüğü var ve iki elinde  toplam dört çatal tutuyor. Tam da bu sırada  her yeri oldukça  parlak bir ışık kaplıyor. Işık çok parlak olduğundan neler olduğunu görmeyi bırak,  gözlerini  zar zor açık tutabiliyorsun.  Bu parlak ışık yaklaşık yirmi saniye boyunca kaybolmuyor.

Işık kaybolduktan sonra  kıza saldıran dört kişinin de boğazına bir çatal saplandığını görüyorsun. Kız ise hala aynı pozisyonda, gözleri kapalı bir şekilde duruyor.   Sebastian ise güneş gözlüğünü çıkarıp cebine koyduktan sonra yere uzanmış olan Lulu’ya doğru çömeliyor ve bu sefer çok abarttığını söylüyor. Lulu ise dilini dışarı çıkarmış bir vaziyette derin derin nefes alıp vermekte olduğundan bir süre sebastian’a cevap vermiyor. Nefes alış verişi düzene girdikten sonra yattığı yerden kalkıyor ve üstünü silkerken Sebastian’a dönüp: ‘’Neden haber vermeden koşmaya başladın ki? Sen birden saldırıya geçince heyecan yaptım. Ayrıca şey de yanımdaydı o yüzden tü…’’ Lulu birden konuşmasını kesiyor ve  sana bakıyor. Sana baktıktan sonra yüzü kızarıyor ve tekrardan Sebastian’a dönüyor:
‘’Neyse ne. Bir şekilde hallettik işte. ‘’

Lulu’nun konuşmasını bitirdiği sırada kızın sesini duyuyorsunuz: ‘’Kedicik, bunlar kim?’’ Kıza baktığında kızın, başının arkasındaki maskeye benzeyen şeyi okşadığını görüyorsun. Daha da garip olan durum ise kız başının arkasındaki şeyi okşadıkça kedi miyavlaması sesi duyuyor olman.

Kız: ‘’Evet. Kedicik benim arkadaşım. Daha doğrusu o benim. Bense oyum.’’ diyor ve arkasına doğru dönüp eliyle kafasının arkasını gösteriyor. Gösterdiği kısma baktığında maske olduğunu düşündüğün şeyin gözlerinin ve ağzının oynadığını görüyorsun.  Ağzı oynadıkça Miyavlama sesleri çıkıyor. Sen bu garip şeyi incelemeye devam ederken kız yeniden kendi kendine konuşmaya başlıyor: ‘’Kedicik, sanırım yanlış bir zamanda dışarı çıktık. Şimdi ne yapacağız? Güneşi kaçırdık mı kedicik? Şim…’’

Kızın konuşmasını Sebastian bölüyor. Lulu ile birlikte kızın yanına giden Sebastian, eğilip kızın omzuna dokunuyor ve: ‘’ Merhaba kedicik hanım. Bizden korkmanıza gerek yok. Yanımda gördüğünüz bu çocuğu yetimhaneye vermek istiyordum da. Acaba  kimle görüşebilirim?’’ diyor.  Lulu bunu beklememiş olacak ki ağzı açık bir şekilde önce Sebastian’a  sonra sana sonra bir daha Sebastian’a bakıyor. Lulu yetimhaneye verilip verilmeyeceğini anlamaya çalışırken kız Sebastian’ın elini itiyor ve: ‘’Ben kedicik değilim. Kedicik bu!’’ diyor ve kafasının arkasındaki şeyi gösteriyor. Bunun üzerine  Sebastian kızdan nazikçe özür diliyor ve kıza adını soruyor. Kız bu soruyu: ‘’Adım kedicik. Söyledim ya ben oyum. O da ben!’’ diyerek cevaplıyor.  Bu cevaptan sonra Sebastian’ın kaşlarını çattığını görebiliyorsun.  Sebastian elini Lulu’nun omzuna koyuyor ve devam etmesini söylüyor. Ardından da kıza arkasını dönüyor ve gözlerini kapayıp sakinleşmeye çalışıyor.

Sebastian sakinleşmeye çalışırken Lulu az önce Sebastian’ın yapmayı denediği şeyi yapmayı deniyor ve elini kızın omzuna koyduktan sonra kızla konuşmaya başlıyor: ‘’Peki ikinizin de adının aynı olması sorun yaratmıyor mu? Tamam sen osun. O ise sen; fakat diyelim ki ben senin yerine onunla konuşmak istiyorum. Biraz garip değil mi sence de?’’ diyor. Kız Lulu’nun da elini ittikten sonra ellerini beline koyuyor ve öfkeli bir şekilde Lulu’ya bakıyor. Ardından da: ‘’ Öyle bir durum olduğunda kime seslendiğini anlayabiliriz. Aptal olduğumuzu mu düşünüyorsun sen?’’ diye bağırıyor. Bunun üzerine Lulu iki elini birleştirip çenesine götürüyor ve hafifçe eğilerek kızdan özür diliyor. Ardından da az önce Sebastian’ın sorduğu soruyu tekrarlıyor: ‘’Peki kedicik-chan.  Yetkili birine nasıl ulaşabiliriz biliyor musun?’’ Kedicik ise Lulu’nun bu sorusuna soru ile karşılık veriyor: ‘’Kedicik derken kimi kastediyorsun? Beni mi kediciği mi?’’ Bu soru üzerine Lulu da  Sebastian gibi kıza arkasını dönüp gözlerini kapıyor ve sakinleşmeye çalışıyor.

Lulu ve Sebastian’ın pes etmesi üzerine sıranın sana geldiğini düşünüyor ve kızın yanına doğru hareketleniyorsun. Birkaç adımdan sonra kızın dibine geliyorsun. Kıza ne diyeceğini düşündüğün sırada  sana doğru dönmüş olan  kız tekrardan konuşmaya başlıyor: ‘’Hey kedicik, bu ablanın saçları bugün gördüğümüz abiye benziyor değil mi? Ne dedin? Evet evet. Şu Hiyora diye bağırıp korumalara saldıranı diyorum. Ne dedin? Fiyora mı diyordu? Hayır kedicik Hiyora diyordu! Fiyora nereden çıktı?’’

Kedicik konuşmasını bitirdiği anda birtakım sesler duyuyorsun. Duyduğun sesler ayak sesleri. Şiddetine ve tekrarlama sıklığına bakarak birkaç kişinin hızlıca bulunduğunuz bölgeye doğru geldiğini düşünüyorsun.  Bu durumu Sebastian da fark etmiş olacak ki cebinden birkaç çatal çıkarıyor. Ne yapacağını düşündüğün sırada bir ses daha duyuyorsunuz. Duyduğunuz bu ses oldukça şiddetli bir ses ve köşkün ormana bakan tarafından geliyor.  Sesi duyan Lulu, ‘’Abla!’’ diye bağırarak sesin geldiği yöne doğru koşmaya başlıyor.