Gråt Gladius [Kiyora Victoria]

Lulu’nun peşinden gidiyorsun. Bir süre sonra Sebastian da size yetişiyor. Sebastian’a baktığında Sebastian’ın omuzlarına çıkmış olan Kedicik’i görüyorsun. Sebastian sana bakıp: ‘’İçeri geçerse  öldürüleceğini söyledi. Ben de yanıma almak zorunda kaldım.’’ Diyor. Ardından da başını önünüzde koşmakta olan Lulu’ya doğru çevirip  Lulu’ya taktik ikiye geçeceklerini söylüyor. Lulu, Sebastian’ın bu söylediğini başıyla onayladıktan sonra sana doğru dönüyor. Kedicik elleriyle Sebastian’ın gözlerini kapatmış, ‘’Aslancık koş!’’ diye bağırırken Lulu da sana yeteneklerini anlatıyor: ‘’Kiyora-chan. Işığın parlaklığı ile oynamamı sağlayan bir meyve yedim. Bu sayede yakın çevremdeki şeylerin parlaklığını azaltıp arttırabiliyorum.  Birinci taktikte karşımızdakilerin görüşünü bozacak kadar parlıyorum. Bu sırada Sebastian işlerini bitiriyor. İkinci taktikte ise parlaklığı az…’’

Lulu cümlesini bitiremeden , Kedicik’in gözlerini kapatması yüzünden önünü göremeyen Sebastian Lulu’nun üzerine düşüyor. Üçü  de yerde yatarken  arkanızdan birinin geldiğini fark ediyorsun.  Gardını aldığın sırada gelen kişinin Alfred olduğunu görüyorsun. Alfred sana bakıp gülümsüyor. Ardından da yerden kalkmak üzere olan Sebastian’ın üzerine atlıyor. Bir kez daha yere yapışan Sebastian, öfkeli bir şekilde  Alfred’e neden böyle bir şey yaptığını sorunca da: ‘’Oh. Üzgünüm Sebastian-kun. Sanırım Lulu-sama’nın yeteneğinden dolayı önümde senin olduğunu fark edemedim.’’ Diyor, yüzünde pişkin bir ifade takınan Alfred.

Bu ikilinin didişmesini izlerken Lulu’nun sesini duyuyorsun: ‘’ Ne yapıyorsunuz siz?  Oyalanacak zaman değil. Kalkın hemen!’’ Başını çevirip Lulu’ya baktığında Lulu’nun omzuna çıkmış  kedicik ilişiyor gözüne.  Lulu’nun konuşmasından sonra ‘’Hadi aslancıklar kalkın. Koşuun!’’ diye bağırıyor kedicik.   Lulu ise: ‘’Ne ara üstüme çıktın. İn oradan!’’ diye bağırıyor ve kedicikle boğuşmaya başlıyor. Sen şaşkın bir şekilde bu dörtlünün kavgasını izlerken  koşmaya başlamadan önce sesini duyduğun grup size yetişiyor. Her biri kel olan ve hepsinin üç kolu olan beş kişi üzerinize doğru koşmaya başlıyor. Hepsinin ellerinde mızraklar var ve beşi de oldukça iri gözüküyor. Bunun üzerine herkes kavgayı bırakıp  koşmaya devam ediyor.  Adamlar iri olduğundan kolayca arayı açıyorsunuz. Bir süre sonra da Anna ve Mey-Rin ile karşılaşıyorsunuz.

Anna da Mey-Rin de oldukça sağlıklı gözüküyorlar. Anna sizi görünce elini kaldırıp parmaklarını oynatıyor ve selam veriyor. Omzunda bir bazuka tutan Mey-Rin ise köşkün duvarında açılmış olan kocaman delikten köşkün içine bakıyor. Bu sırada Lulu, Anna’ya bu deliğin nasıl oluştuğunu soruyor.  Anna ise sakin bir ses tonu ile Lulu’ya  bir yılan gördüklerini ve ona bazuka ile ateş ettiklerini söylüyor.  Bu cevaba sinirlenen  Lulu Anna’ya saldırıyor ve boğuşmaya başlıyorlar. Alfred ve Sebastian bu ikisini bırakıp tüm bu zaman zarfı boyunca yerinden kıpırdamamış olan Mey-Rin’in yanına gidiyorlar.  Sen de bu iki kardeşi kendi haline bırakıp onlarla gidiyorsun. Mey-Rin’in yanına geldiğinde oldukça şaşırtıcı bir görüntü ile karşılaşıyorsun.
Şato’nun içinin olması gereken yerde sadece boşluk var. Aşağıya doğru baktığında ise yaklaşık on beş metre aşağında duran kocaman bir şehir görüyorsun.

Gördüğün Görüntü:

Sağındaki Mey-Rin'e baktığında Mey-Rin'in endişeli yüzünü görüyorsun.  Korku dolu gözlerle aşağısını inceliyor. Solundaki Alfred ise oldukça şaşırmış durumda. Alfred'in solundaki Sebastian ise her zaman takındığı soğuk yüz ifadesini takınmış durumda. Kedicik ise Alfred'İn omzuna tırmanmakla meşgul olduğundan dünya pek de  umrunda değil gibi. En son yine Mey-Rin'e bakıp "B-bu ne böyle..." dediğin zaman Mey-Rin başını sana çevirmeden soğuk bir şekilde: ''Bilmiyorum.'' diyor. Ardından yine başını çevirmeden Sebastian'a sesleniyor: ''Sebastian-san. İçimde kötü bir his var. Bu şimdiye kadarki en zor görevimiz olabilir.''

Sebastian ise Mey-Rin'in söylediklerine kulak asmayıp Kedicik'in Alfred'in omuzlarına çıkmasına yardım ediyor. Sonra  da kızın başındaki kediyi  okşayarak: ''İkiniz de burada mı kalıyorsunuz? Aşağısı oldukça karanlık olmalı'' diyor. Kedicik ise Sebastian'a bakıp gülümsüyor ve:  '' Kedicik seni sevdi. Biraz daha okşa.'' diyor.  Ardından da Alfred'İn gözlerini kapatıp konuşmasına devam ediyor: '' Evet. Hep karanlık orası. Bu yüzden buraya çıktım.'' diyor. Bunun üzerine Sebastian Kedicik'e bir soru daha soruyor: ''Peki neden daha önceden çıkmadın da şimdi çıktın?''
Kedicik bu soruyu: '' Önceden çıksaydım öldürülürdüm. Yukarı çıkanları öldürüyorlar çünküm.'' diye cevaplıyor.  Bu cevap üzerine Sebastian Kedicik'e bir soru daha soruyor: '' Peki şu anda yukarı çıkanlar öldürülmüyor mu? Eğer öldürülüyorsa neden yukarı çıktın ki?''

Bu soru üzerine Kedicik'in suratı asılıyor. Ellerini Alfred'İn gözlerinden çekiyor ve: ''Öldürüyorlar; fakat Gedo abla dedi ki benim... be...''  Kedicik cümlesini tamamlamadan ellerini kulaklarına götürüp kulaklarını tıkıyor. Ardından da  başını eğip tiz sesi ile iniltiye benzer sesler çıkarıyor. Bunun üzerine Lulu ve Anna kavgayı kesip Sebastian'ın yanına geliyorlar. Anna Sebastian'a : Sebastian! Küçük bir kızı ağlatmaya utanmıyor musun? diyerek kızıyor. Sebastian kendini savunacağı sırada araya Lulu giriyor: ''Cidden. Bir de yetişkin olacaksın. Utan utan!'' diyor. Alfred de Lulu'yu onaylamak istercesine: ''Haklısınız Lulu-sama. Bu davranışından dolayı intihar etmeli bence.''
diyor. Sebastian'a son darbeyi vuran kişi ise Mey-Rin oluyor. Alfred'in yanına gelip Kedicik'i omuzlarına alan Mey-Rin Sebastian'a öfkeli bir şekilde bakarak: Sebastian-san. Ölün. diyor. Tüm bu psikolojik saldırıları kaldıramayan Sebastian, yere doğru çömelip boş gözlerle toprağı izlemeye başlıyor.

Bu sırada tekrardan yanına gelen Mey-Rin, Mey-Rin'in omuzuna oturup  bazuka ile oynayamaya başlayan Kedicik'e: ''Gedo abla kim? Aşağıya inebilirsek bizi onla tanıştırabilir misin?'' diyor.   Kedicik bu soruya: ''Gedo abla bizi besliyor hep. Bizi koruyor da. Kedicik için de sorun olmazsa tanıştırırım.'' diyor. Ardından da bazukayı arka tarafına doğru tutuyor ve sana doğru bakıp tetiği göstererek : ''Kızıl saçlı abla. Bu tuşa basarsak ne olur?'' diye soruyor. Ona asla oraya basmaması gerektiğini söyleyeceğin sırada Kedicik tetiğe basıyor ve bazuka ateşleniyor. Çok büyük bir gürültüyle beraber ayak bastığınız zemin parçalanıyor ve  yediniz de aşağıya doğru düşmeye başlıyorsunuz.

Düşmeye başladığın sırada, bir elin seni göbeğinden sıkıca sardığını fark ediyorsun. Ne olduğunu anlamadan sırt üstü bir şekilde aşağıya düşüyor ve bir şeyin içine gömülüyorsun. Hızlıca doğrulup çevreni incelediğinde bir evin bahçesindeki saman yığınına düştüğünüzü fark ediyorsun. Sol tarafında Mey-Rin'i görüyorsun. Mey-Rin, yüz üstü bir şekilde samanlara gömülmüş durumda. Kedicik ise Mey-Rin'in beline oturmuş, kahkaha atarak: ''Çok korktum. Öleceğimizi düşündüm!'' diye söyleniyor. Sağ tarafında Sebastian var. Sebastian'ın sağ kolunda Anna, Sol kolunda ise Lulu uzanmış vaziyette. Bir süre sonra onlar da doğruluyor. Seni gören Lulu'nun göz bebeklerinin büyüdüğünü fark ediyorsun. Ağzı açık bir şekilde sana bakıyor. Bu sırada Anna sol eliyle Lulu'nun gözlerini kapatırken sana bakıyor ve sağ eliyle aşağı tarafını işaret ediyor.

Başını aşağıya indirdiğinde birinin başının üzerinde oturduğunu fark ediyorsun. Hızlıca oradan çekilip kenara kaydığında Alfred'İn kızarmış suratını görüyorsun. Senin kenara çekilmenden sonra Alfred de doğruluyor ve Sebastian'ın yaptığı şeyi yapmaya çalışırken bocaladığını söyleyip senden özür diliyor. Bu sırada Sebastian'ın sesini duyuyorsunuz: ''Alfred-kun, bu sapıkça davranışından dolayı intihar etmelisin!'' diyor, hafifçe gülümseyen Sebastian. Sebastian'ın sözleri üzerine herkes Alfred'e gülmeye başlıyor.

Alfred utancından yerin dibine girdiği sırada, yanına düştüğünüz evin içinden on kadar silahlı adam çıkıyor ve üzerinize doğru koşmaya başlıyorlar. Bunun üzerine hemen saman yığınının üzerinden inip koşmaya başlıyorsunuz. Şehrin sokaklarında koşturduğunuz sırada yandaki binalardan çıkıp peşinize takılan insanların sayısı git gide artıyor. Yaklaşık 30-40 kişinin arkanızdan koştuğunu tahmin ediyorsun.Ne yapacağını düşündüğün sırada Lulu konuşmaya başlıyor: ''Leydim, ne yapacağız? Adamları atlatabileceğimizi sanmıyorum.Hem kim ki bunlar?'' diyor, yüzünde endişeli bir ifade olan Lulu. Anna bu soruya: ''Bilmiyorum. Şimdilik koşmaya bak. Tenha bir yer bulmaya odaklanmalıyız!'' cevabını veriyor. Ardından da başını Mey-Rin'in omzunda oturmakta olan Kedicik'e çeviren Anna, Kedicik'e kendilerini Gedo ablasının yaşadığı yere götürüp götüremeyeceğini soruyor. Kedicik götürebileceğini söyledikten sonra da ''Tamam, şimdi beni dinleyin!'' diyor ve bir yandan koşarken bir yandan da planını anlatmaya başlıyor:

''Çevremizdeki evlerin hepsinin birbirine benzediğini fark etmişsinizdir.Bu da burada oyalanırsak peşimize takılanların sayısının artacağı anlamına geliyor. Ayrılıyoruz. Ben, Sebastian ve Alfred başka bir tarafa gidecek ve izimizi kaybettireceğiz. Mey-Rin, Lulu, Kiyora ve Kedicik! Gedo denilen kişinin yanına gidin. Orada saklanıp şehir hakkında bilgi toplayın; fakat ters bir şey hissederseniz orayı hemen terk edin. Buluşma kısmına gelince, onu da bir şekilde hallederiz. diyor Anna.

Bir süre daha birlikte koşuyorsunuz. Ardından bir yol ayrımına giriyorsunuz. Karşınızda sağa,sola ve ileriye doğru uzanan üç farklı yol var. Kedicik’in soldan gideceğinizi söylemesi üzerine Lulu ile birlikte sol tarafa doğru koşmaya başlıyorsun. Anna, Sebastian ve Alfred ise sağ tarafa doğru gidiyor.  Mey-Rin ise bir süre herhangi bir tarafa sapmayıp elindeki bazukayı sizi takip eden gruba doğru çeviriyor ve onlara bazukası ile iki el ateş ediyor. Ardından da sol tarafa sapıp koşmaya başlıyor ve bir süre sonra size yetişiyor. Size yetiştiği sırada: ‘’ Dört ve üç gitti. İki kaldı.’’ Diye sayıkladığını duyuyorsun.

İki farklı yöne koşmanızdan ve Mey-Rin’in saldırısından sonra peşinizdeki kişi sayısı iyice azalıyor. Bir süre sonra da onlarla aranızdaki farkı iyice açıyorsunuz. Farkı açmanızdan dolayı çok az da olsa temponuzu düşürüyorsunuz. Bu sayede çevreni inceleme fırsatı buluyorsun. Çevrendeki evlere baktığında evlerin, tıpkı Anna’nın söylediği gibi birbirlerine oldukça benzediklerini görüyorsun. Evlerin neredeyse hepsi kahverengi ahşaptan yapılmış ve neredeyse tüm evlerin çatısı koyu yeşil renginde. Evlerin çoğunda pencere yok. Bazı evler tek katlıyken bazı evler iki katlı. Sokaklar ise bomboş. Birkaç sokak lambasının zayıf ışığı eşliğinde Kedicik’in direktifleri doğrultusunda toprak yolda koşarken tek bir çocuk bile görmüyorsun.  


Bir süre sonra önünüze bir grup silahlı adam çıkıyor.  Yaklaşık 10 kişi olan, ellerinde tüfek tutan bu grubu gören Mey-Rin, bir kez daha bazukasını kullanıyor ve önünüzdeki gruba ateş ediyor. Bu sayede önünüzdeki grubu yarıp yolunuza devam ediyorsunuz. Diğer evlerden farklı olarak metalden yapılmış iki katlı bir binanın önünden geçtiğiniz sırada, Kedicik  size sağa dönüp binanın arka tarafına geçmenizi söylüyor. Kedicik’in dediğini yapıp ilerlediğinizde binanın arka tarafında, aşağıya doğru uzanan bir merdiven olduğunu görüyorsunuz.  Kedicik evlerinin merdivenlerin sonunda olduğunu söylüyor. Merdivenlerden aşağıya indiğiniz sırada yer seviyesinin daha altına indiğinizi fark ediyorsun. Bu durum, içinde bulunduğun şehrin yerin altında olmasından daha az şaşırtıcı olduğundan seni pek de etkilemiyor.

Merdivenlerin sonuna geldiğinizde karşınıza yeşil renkli metal bir kapı çıkıyor. Kedicik, Mey-Rin’in omuzlarından inip kapıyı çalıyor.  Kapının çalınmasından biraz sonra, kapının orta kısmındaki delikten bir çift yeşil gözün baktığını görüyorsun. Hemen ardından bir çocuk sesi duyuyorsun: ‘’Kimsiniz? Şifreyi söyleyin.’’
Bu sözlerden sonra Kedicik ile kapıdaki kişi arasında garip bir diyalog yaşanıyor:

Kapı ve gördüğünüz gözler:

‘’ Biziz. Biz geldik.’’
‘’Kimsiniz siz?’’
‘’Kedicik’iz biz.’’
‘’Aa kedicik demek döndün. Hemen kapıyı açı…Şifreyi söyleyin lütfen.Yoksa kapıyı açamam.’’
‘’ Neden birden kararından döndün ki? Kapıyı açsana Chi-san’’
‘’Gedo abla arkamda o yüzden şifreyi söylemeden kapıyı açam…Ah! Acıdı!’’
‘’Anlıyorum. Şifreyi söylüyorum o zaman. Gedo’nun sopası, Chi’nin ayakları, Kedicik’in kafası, Liva’nın saçları, Armi’nin göğsü, Renge’nin ise pururururusu.’’
‘’Kedicik, şifreyi yanlış söyledin. Dört ru değil sadece üç ru var. Purururusu yani.’’
‘’Hayır dört ru var. Üç değil.Kedicik de dört olduğunu söylüyor. ’’

Bu garip diyalog, kapının arkasından gelen başka bir çocuk sesi ile bölünüyor: ‘’Tamam. Aç artık şu kapıyı.’’ Bunun üzerine kapı açılıyor. Kapının açılmasından sonra iki kişinin size baktığını görüyorsunuz. İlki kapıyı açan kişi. Üzerinde pembe bir elbise olan, uzun saçlara, kırmızı yanaklara ve kocaman ayaklara sahip olan bu çocuk, kapıyı açtığı gibi Kedicik’in üzerine atlayıp ona sarılıyor.

Chi:

Gördüğünüz ikinci kişi ise kısa siyah saçlara ve kırmızı gözlere sahip. Ayrıca kafasında iki tane sarı renkli, boynuzvari garip bir şey var.  Sizi görünce sağ elindeki büyük, dikenli sopasını sağ omzuna koyan bu kişi, sol eliyle beş işareti yapıyor ve:  ‘’Siz kimsiniz? Kendinizi tanıtmanız için beş saniyeniz var. Acele etmezseniz sizi öldüreceğim.’’ Diyor. Bunun üzerine Mey-Rin bazukasını kıza doğru doğrultuyor ve: ‘’Birinden ismini istemeden önce kendi ismini söylemelisin. Asıl sen kimsin?’’ diyor.

Mey-Rin henüz konuşmasını yeni tamamlanmışken kız bir anda yanınızda bitiyor. Mey-Rin ve Lulu henüz ne olduğunu anlayamadan, kız sopası ile Mey-Rin’in elinde tuttuğu bazukaya vuruyor ve Bazuka arka tarafınıza doğru uçuyor. Bazukanın uçmasının ardından gözlerini sana dikmiş olan  kız konuşmaya başlıyor:  ‘’ Ben Gedoumaru. Şimdi siz kendinizi tanıtın. Son kez soruyorum. Kimsiniz ve burada ne işiniz var.’’

Gedoumaru:

Gedoumaru, söylediklerini dinledikten sonra boş gözlerle seni incelemeye devam ediyor. Seni inceledikten sonra başını, yanınızda Chi ile oynayan Kedicik’e çeviriyor.  Bir süre siz yokmuş gibi davranıp onları izledikten sonra arkasını dönüyor ve odanın sağ köşesinde kalan kapıya doğru gidiyor.    Bunun üzerine Chi ve Kedicik oyun oynamayı bırakıp Gedo ablalarının yanına doğru koşuyorlar. Kedicik, koştuğu sırada eliyle size içeriye girmenizi işaret ediyor. Siz de içeri giriyor ve bu üçünün arkasından ilerliyorsunuz.

Odanın sağ köşesindeki kapıdan geçtikten sonra  oldukça dar, metal bir koridora giriyorsunuz.  koridorun bazı yerlerinde  kan izleri var. Yaklaşık on metre uzunluğunda olan bu koridoru geçtikten sonra karşınıza bir kapı daha çıkıyor ve kapıdan içeri giriyorsunuz. İçeri girdiğinizde karşınıza açık kahverenginde ahşaptan yapılmış bir zemine ve mavi renkli duvarlara sahip bir oda çıkıyor. Odanın orta yerinde pembe renkli, odanın sol tarafında ise mavi renkli bir kilim var. Odanın sağ tarafında ise bir çekmece ve pek çok ağzı kapalı koli var.  Odanın sağ ve sol köşelerinde ise iki farklı kapı var.  Soldaki kapı kapalıyken sağdaki kapı açık.  

Oda:

Gedoumaru, odaya girdiği gibi elindeki dikenli demir sopayı sağdaki açık kapıya doğru fırlatıyor. Fırlattığı sopanın çıkardığı donk sesinden sonra bir çocuğun sesini duyuyorsunuz:  ‘’Eyvah Yakalandım.’’ Gedoumaru,  soldaki kilime oturduktan sonra  az önce sesini duyduğunuz çocuğa sesleniyor: ‘’Armi! Sopamı ve orada yediğin şeyi buraya getir.’’ Gedo’nun bu emri üzerine sağdaki kapıdan sol elinde kraker paketi tutan, sağ elinde ise Gedo’nun sopasını tutan bir çocuk çıkıyor.

Armi:

Başınızı çevirip çocuğa doğru baktığınızda oldukça şaşırtıcı bir manzara ile karşılaşıyorsunuz. Siyah kıvırcık saçlara ve kalın kaşlara sahip bu mavi gözlü çocuğun göğsünde kocaman bir delik var. Göğsündeki  deliğe rağmen yaşamaya devam eden bu çocuk,  gayet sakin bir şekilde yanınıza gelip sopayı ve  kraker paketini Gedoumaru’ya veriyor.   Gedoumaru, bunları aldıktan sonra Armi denen çocuğa başka yiyecekleri kalıp kalmadığını soruyor. Armi ise bu soruyu başını iki yana sallayarak cevaplıyor.  Bunun üzerine Gedo Armi’nin başını okşuyor ve: ‘’Tamam. Yarın bir şeyler bulmaya çalışırım. Şimdilik odana git ve uyumaya çalış.’’ Diyor.  Ardından da kraker paketindeki kalan krakerleri alıp önünüze fırlatıyor ve ‘’Buyrun yeyin.İkramımız olsun.’’ Diyor.  Siz bu güzel misafirperverlik anlayışı karşısında ne yapacağınızı düşünürken Chi ve Kedicik oyun oynamayı bırakıp Gedo’nun karşısına dikiliyorlar  ve  hep bir ağızdan: ‘’Abla. Çok kabasın. İkramını düzgün versene.’’ Diyorlar. Ardından da  pembe kilimin önüne, yani oturduğunuz yerin önüne saçılmış olan krakerleri üst üste dizmeye başlıyorlar.

Bu sırada soldaki kapalı olan kapı açılıyor ve içeriden  uzun mor saçlarına sarı renkli bir kurdeleler bağlamış, yeşil gözlere ve yeşil renkli bir güneş gözlüğüne sahip elinde kırmızı renkli bir su tabancası tutan bir çocuk çıkıyor. Çocuk bir hışımla yanınıza doğru koşuyor ve su tabancasını  sağında oturan Lulu’nun kafasına doğru dayıyor. Ardından da tiz sesiyle: ‘’Siz kimsiniz? Burada ne işiniz var? Bizi almaya mı geldiniz? Bizi alamazsınız! Hemen buradan çıkın yoksa pururururururururururururu….’’ Kız, bozuk bir plak misali purururu demeye devam ederken Gedo oturduğu yerden kalkıp kıza  arkasından sıkıca sarılıyor ve : ‘’Renge, tamam. Sorun yok. Sakin ol, geçti.’’ Diyor. Bunun üzerine Renge denilen kız Lulu’nun kafasına dayadığı su tabancasını elinden bırakıp Chi ve Kedicik’in yanına doğru çömeliyor ve önünüzdeki krakerleri üst üste dizmelerinde onlara yardım ediyor.

Renge:

Derken soldaki kapıdan bir kişi daha çıkıyor. Sol kolunda beyaz bir bileklik, üzerinde eski beyaz bir elbise bulunan kırmızı gözlere ve beyaz saçlara sahip bu kız, Renge’yi bırakıp tekrardan mavi kilime oturmuş Gedo’nun yanına geliyor ve: ‘’Gedo, saçlarım yine rahat durmuyorlar.’’ Diyor. Kızın bu sözleri üzerine kızın saçlarına baktığında kızın saçlarının sürekli hareket halinde olduğunu görüyorsun. Sürekli sağa sola oynayan saçlar birbirine dolanıyor…
‘’Tamam Liva Tamam. Gel kucağıma otur.’’ Diyen Gedoumaru, Liva’nın kucağına oturması ile beraber Liva’nın birbirine dolanan saçlarını çözmeye başlıyor.  Bu sırada size dönüyor ve: ‘’Daha ne kadar orada öyle oturacaksınız? Konuşmak için sessiz bir anı bekliyorsanız o anı bulamayacaksanız. Ne soracaksanız hemen sorun.’’ Diyor.

Liva: