Öğle Güneşi[Akira-Karl]

Akira konuşmasının ardından Karl'ın arkasında onu takip ederek kıyı şeridinden ilerlemiş ve zifiri karanlıkta ilerlemeye başlamıştı. Yol boyunca türlü türlü kayalıkların arasından geçse de karanlıktan kayalıklar arasındaki kapıyı fark edememiş ve ilerlemeye devam etmişti ve malikanelerinin arka tarafına ulaşmıştı.

Önlerinde iki seçenek vardı ve Akira içeride kaç kişi olduklarını bilmediği için biraz çekimser davranmış ve Karl'a dönüp "Merdivenden çıkıp, içeriyi gözetleyeceğim işaretime göre içeri dal veya yukarı gel, birlikte girelim." demişti. Daha sonra merdivenlere tırmanmaya başlamıştı, elinden geldiğince sessiz ve hızlı ilerlemeye çalışıyordu. Yukarı çıktığında tam formuna dönüşecek ve gizlenmesini kolaylaştıracaktı. Sonuçta hiç kimse balkonunda bir bozkurt'un onları izlediğine inanmazdı.

Genç denizci yanında bulunan Akira ile birlikte hızlı bir şekilde ilerliyordu. Gecenin kasveti öyle bir çökmüştü ki bu adaya göz gözü görmüyordu. Sadece belli belirsiz cisimlerin arasından geçiliyordu. Ama bu cisimlerin ne olduğu yönünde hiçbir bilgisi yoktu. Karanlık öyle bir üzerlerinde geziniyordu ki, ne bu karanlıktan kaçabiliyorlar, ne de başlarından defedebiliyorlardı. Bu durum çıkmaz sokağa girmek gibiydi veya kader gibi değişim için veya bu durumu değiştirmek için elden bir şey gelmiyordu.

Sonunda bir yapının önünde buldular kendilerini: Bir tane içeriye açılan kapı ve yukarıya çıkan bir merdiven vardı. Bunların dışında 1. katta hiç pencere yokken, 2. ve 3. katta parlayan sarı camlar bulunuyordu. Karl, ne yapacaklarını düşünürken Akira'nın konuşması kulağına cereyan etti. Karl, Akira'nın konuşmasına karşılık O'nu kafasıyla onaylayacaktı. Ve tabii sonrası işaret gelene kadar bekleyişine devam edecekti.

Akira camın patlamasıyla birlikte karşısında yerden bitme bir adam görmüştü ve hemen yarı formuna dönüşerek kendisine yumruk sallayan adamın göğsüne mızrağını yumruk yeme pahasına saplayacaktı. Sapladıktan sonra mızrağını ileri doğru iterek kendisini ondan ayıracak ve onu geldiği camdan geri sokarak salona doğru koşacaktı. Böylelikle hem ikinci bir yumruk yemesini önleyecek hemde rakibini biraz hasar alarak saf dışı bırakacaktı. Arkasında merdivenlerden gelen adam gelesiye kadar ona karşı hazırlanma fırsatı da elde edecekti. Adamı salonda herhangi bir duvara dayayıp mızrağını bastırdıktan sonra çıkaracak ve arkasını dönüp diğer rakibine odaklanacaktı. Akira yarı formuna geçtiğinde 2.5 metreye yakın bir boya sahip oluyordu belkide o ufaklık zıplamadığı sürece onun çenesine yetişemezdi belkide zıplasa bile yetişemezdi. Bu bilinmezdi ama Akira'nın bildiği tek bir şey vardı o ufaklık göğsüne mızrağı yiyecekti.

Genç denizci işaretin verilmesini bekliyordu; ama bu işaretin hemen geleceği yok gibiydi. Bu bekleme sırasında kapıdan gelen seslere kulak kesildi Karl. Şişman bir adam kapıya sığmayan göbeğiyle cebelleşiyordu ve bir de arkasından sesler ile gülüşmeler geliyordu. Sonunda şişman adam göbeği ile birlikte kapıdan çıkışını yaparak, arkasından gelen üç kişinin
yolunu açmıştı.

Kel kafalı şişman adam ile kaslı, kısa saçlı ve oldukça tuhaf giyinimli adam Karl'ın karşısına dikilmişken, uzun saçlı ve hafif kirli sakallı, bakımsız ve takım elbiseli adam yukarıya doğru hareketlenmişti. Ve tabii bir de ince bıyıklı,hafif uzun saçlarını arkaya doğru yatırmış, top sakalı andıran bir sakala sahip, beyaz gömlekli bir adam merdivene oturmuştu: İki tane tabancası vardı ve bu iki tabanca ile caka satıyor gibi bir görüntü ortaya koyuyordu.

Karl, hızlıca şişman adama doğru hızlıca hareketlenecek ve kınından çıkardığı kılıcını tek eline iyice sabitleyerek, şişman adama doğru aşağıdan yukarıya doğru kılıcını savuracaktı. Akabinde sağ ayağını diğer adama doğru kırarak zıplayacak ve o adamın göğsüne doğru savuracaktı.

Karl, tereddüt etmeden hamlelerini yapmaya çalışacaktı. Şu anda düşünmesini gerektiren hiçbir şey yoktu. Sadece işini yapacaktı. Görev için ölüm olmamalıydı ama öldürmezse, ölüm gelecekti. Hem de acı bir şekilde.

Akira, karşısına çıkan fodul adamı yumruk yeme pahasına saf dışı bırakmış ve bunu yaparken salonun içerisine girmişti. Mızrağını yerden bitme korsanın vücudundan çıkardığında yüzünü diğer adama dönmüş ve çenesini sağa sola oynatıp, sol elinin avucunun ucuyla dokunmuştu. Daha sonra şöyle etrafa bir göz gezdirdikten sonra karşısındaki donuk bakışlı adama "Siz korsanlar çocuklarınıza göz kulak olmalısınız. Yoksa kurtlar kapar." diyecek ve sinsice gülümseyecekti. O bunları söylerken rakibi belinden hançerlerini çıkarmış ve Akira'yı süzmeye başlamıştı. Akira aşağıdan gelen tanımadığı bir ses yüzünden Karl'ın da kendisi gibi bir dövüş içerisinde olduğunu anlamıştı. Dövüşü çabuk bitirmeye çalışacak ve onu kontrol edecekti.

Akira, rakibinin üzerine doğru yavaşça yürümeye başlamış ve öncekine oranla daha zorlu geçeceğine inandığı  rakibine odaklanmıştı. Üzerine yürürken mızrağını yere dik bir şekilde ve hafif arkasına doğru tutuyordu. Rakibiyle arasında 2.5 metre kaldığında mızrağını hala arkasında tutarak kaldıracak ve sağ omzunun üzerinden geçirirken sol eliyle de tutup çift eliyle rakibinin boynunun sağından çarpraz biçimde ilerleyecek şekilde kalbine doğru savuracaktı. Rakibi hançer kullanıyordu, dolayısıyla menzil üstünlüğü Akira'daydı. Bu yüzden saldırıyı savuşturup dibine girmeye çalışacağını düşünüyordu ve bu yüzden mızrağını savurduktan sonra açık vermemek için savurduktan hemen sonra geriye doğru 1-1.5 metre sıçrayacaktı ve pozisyon alacaktı. Savaş pozisyonu ; sol el ileri doğru tutulmuş, sağ el mızrak tutar vaziyetle vücudunun arkasında ve  mızrağının ucu yere bakar vaziyette tutularak, dizleri biraz bükülmüş şekildedir.

Akira'nın dövüş stili açık vermeden rakibinin açıklarından faydalanmaya dayanıyordu. Bu yüzden genellikle rakibinin ilk hamleyi yapması işine gelirdi. Bu mümkün olmadığı durumlarda güvenli saldırılarla sırasını savuşturur ve dövüşü istediği noktaya getirirdi. işte bu Yabani dövüş stilinin temelini oluşturuyordu.

Savaşlar hep böyledir: Birileri kazanırken, birileri kaybeder. Beraberlik hiçbir zaman yoktur. Eşit güç saçmalıklarını unutun. Hiç kimse, hiçbir zaman birbiri ile eşit güce sahip değildir. Bir taraf bariz üstünlüğünü ortaya koyar. Diğer taraf ise, sadece bu duruma boyun eğer. Çünkü gücü bu kadardır.

Şişman adamı keser kesmez, kanın o ahengine kapılmıştı. Kırmızı bir şey bu kadar güzel olabilir miydi? Nice güller görmüştü, nice kızılımsı vişneler yemişti. Ama böylesi hiçbir zaman olmamıştı. Kan yere doğru öyle bir akıyordu ki, sanki dünya O'nun etrafında dönüyordu; O akışkanlığı ve o büyülü anı yakalamak için milyarlar verecek adamlar vardır.

Karl, şişman adamı kestikten sonra, kanın o ahengine kısa bir süre daldı ve akabinde diğer adama yöneldiği anda yüzünde bir tokat belirmişti. Her şey o kadar kısa sürmüştü ki, yere doğru kapaklanışı bile bir anda olmuştu. Yerdeydi... Ve ufak bir kız çocuğunun sesi ile bu kısa vadeli şoku atlatmaya çalışıyordu.

Karl, ayaklanacak ve kendisine vuran adama doğru hareketlenerek "Beyaz Adım" saldırısını kullanacaktı. Tekrardan o akan kanı görmek istiyordu. Bir hobi edinmişti bugün. Bu iyi bir şey değildi elbette, sadece lanetti!

Akira, kendisine denk olduğunu sandığı rakibine ciddice saldırmış fakat adam oralı bile olmamıştı. Buna bir anlam veremiyordu. Rakibi mızrağın ucunda aynı boş bakışlarla duruyor ve adeta "Beni öldür." diyordu. Akira merhametli sayılabilecek bir karaktere sahipti fakat bu merhametinin bir gramını bile korsanlara ayırmamıştı. Korsanlara karşı göstereceği her zayıflık korsanlar tarafından öldürülen ve Akira'nın hayatını kurtaran bozkurt'a yapacağı bir saygısızlık olarak görüyordu.

Akira, kendisine bön bön bakan rakibine "Madem ölmek istiyorsun, sana engel olmayacağım." diyecek ve sol eliyle mızrağının sapını tutmaya devam ederken, ileri doğru sağ ayağıyla bir adım atıp, mızrağının çubuğunun ortasından sağ elinin başparmağı kendisine bakacak şekilde tutup, var gücüyle aşağıya doğru bastıracaktı. Rakibini boylu boyunca kesmek istiyordu. Başarılı olduğu takdirde merdivenin başına geçecek ve aşağıya bakınacak. Aşağıdan gelen sesler onu biraz huzursuz etmişti ve kontrol etmekte fayda vardı.