Öğle Güneşi[Akira-Karl]

Akira, işleri oluruna bırakmaya karar vermiş ve oturur vaziyette manzarayı izlemeye başlamıştı. Beklerken ara ara dalıyor ve gözlerini kapatıp hafif uyukluyordu, bir gün boyunca hiç uyumadığı için bu normal karşılanabilirdi. Beklemeye karar verdiği süre bitmek üzereyken, birden kendisinin ismini duymuş ve gözlerini açıp kafasını sesin geldiği yöne çevirmişti. Ses karargahın kapısından geliyordu ve kafasını oraya çevirdiğinde seslenen kişinin bir denizci olduğunu görebiliyordu. Başta önemsemese de giydiği kıyafetteki rütbe sembolü ve kendisini tanıtmasıyla kendisinden üst rütbeli birisi olduğunu anlayabilmişti.

Denizci kendisini tanıttıktan sonra, bir takım soruları olduğunu söylemiş ve daha sonra onu içeri davet etmişti. Daha sonra ise Karl'n yerini öğrenmek isteyip, onu da sorgulayacaklarını söyleyip konuşmasını bitirmişti.

Akira, bu konuşma sırasında ayağa kalkıp, doğrulmuş ve "Tabii efendim!, Kusuruma bakmayın görev sebebiyle biraz uykusuz kaldım. Uzman Başçavuş Karl, yaklaşık 10 dakika önce buradan ayrıldı. Sanırım limana gidiyordu." demiş ve karargahın içine doğru sakince yürümeye başlamıştı. Sanırım kader kararını vermişti ve bu karar kaptanı için pek hayırlı görünmüyordu.

İçeri girdiğinde evine dönmüş gibi huzurluydu genç denizci, yemek kokuları eşliğinde sağında kalan yemekhanenin önünden geçmiş, çalışma alanına çıkan kapının önünde ve danışmanın yanındaki merdivenlerden, duvarda asılı denizci fotoğrafları eşliğinde çıkmaya başlamıştı. Üst kata çıktığında kendisini "Tümamiral Query" olarak tanıtan denizci ile birlikte ilerleyip, kaptanının isminin yazıldığı kapıdan içeri girmişlerdi. Akira, odaya girdiğinde gözleriyle kaptanını aramıştı fakat o, orada değildi. Etrafına yorgun gözlerle baktığında pencerenin manzarasını görebiliyor, pek ilgilenmese de kapının üzerindeki kılıçlara gözü takılıyordu.

Kaptanın koltuğuna oturan Tümamiral'in kendisini beklediğini gören Akira, gözüne kestirdiği bir koltuğa geçip oturuyor ve onu dinlemeye koyuluyordu. Onun sorularını dinledikten sonra kafasını iyice geriye yaslayıp gözleriyle tavanı süzmeye başlıyor ve daha sonra "Imm!Neydi o adanın adı, tam anımsayamadım. Amacımız, Tatsumaki ve Akaken korsanları hakkında bilgi toplamaktı. Bunun için kaptan Hermo'nun, kim olduğunu tam olarak bilmediğimiz Barbum isimli bir muhbiri bize, daha doğrusu kaptana yerlerini bildirmişti. Biz oraya gitmeden onların arasına sızmış ve inkar edemeyeceğimiz kadar yardım etmişti bize.  Kim olduğunu bende merak ediyorum açıkcası. Onun hakkında bildiğim şeyler pek net değil. Sadece bir denizci olmadığı ve çok güçlü olduğunu biliyorum. Yalnız fazlasıyla bencil birisi, onun yüzünden tüm uğraşlarımız boşa çıktı. Bunca ölen asker..." diyip biraz duraksadıktan sonra "Koto-chan ve nice denizci eri onun yüzünden boş yere ölmüş oldu. Niçin sadece Koto-chan'i sorduğunuzu anlamadım ama operasyonumuzun nasıl gerçekleştiğini anlatayım. Öncelikle gelen istihbarat üzerine gecenin bir vakti harekete geçtik. Karanlıktan yararlanarak adaya farkedilmeden çıkabilmeyi başardık. Daha sonra Kaptan Hermo'nun talimatlarıyla ben ve Uzman Başçavuş Karl, gruptan ayrıldık ve korsanların merkezine sızmaya çalıştık. İşte tam o esnada bir kaç korsanı öldürmemiz ile birlikte onunla tanıştık..."diyecek ve biraz daha duraksayıp, konuşmasına devam edecekti. "Biz dövüşürken o sadece izledi ve yeteri kadar zaman geçtiğini söyleyip, kalan korsanları avlamaya başladı. Başta onun düşman olduğunu sanıyorduk fakat hiçte sandığımız gibi olmadı. Daha sonra onunla birlikte kaptan ve grubuna yardım etmek için harekete geçtik fakat oraya ulaştığımızda savaş çoktan sonuçlanmıştı ve Koto-chan'in de dahil olduğu bir çok denizci eri yerde cansız yatıyordu... " diyip biraz daha duraksadıktan sonra başını eğmiş ve gözleri biraz dolmuştu ve karşısındaki denizciye anlatmaya devam edecekti. Biraz sesini yükseltip ciddileştirdikten sonra "Ama ne içindi? Bir hiç! Kaptanın muhbiri yakaladığımız Dolandırıcı korsanların kaptanını, sorgu sırasında sırf hakkında ileri geri konuştuğu için öldürdü. Üstelik adam konuşmaya da niyetlenmişti. Daha sonra bunu kaptan Hermo'ya bildirmek istedim fakat aldığım yanıt büyük bir hayal kırıklığıydı. Kaptan güçsüz olduğumuzu düşündüğü ve Tatsumaki ve Akaken korsanlarını yakalamak için onunla anlaştığını ve çok güçlü olduğu için tüm bunlara göz yummamızı istedi." dedikten sonra tekrar duraksadı ve kendisini toparlayıp, devam etti. "Kaptan hakkında bir şüphem yok fakat son olaylardan sonra ondan pek hoşlandığım söylenemez. O sadece amaçlarına ulaşabilmek için yanlış tercihler yaptı. Benim gözümde başarılı olmak isteyen birisidir. Söyleyeceklerim bu kadar, efendim! İzninizle biraz dinlenmek istiyorum." diyerek konuşmasını bitirecek ve karşısındaki denizci herhangi bir şey istemezse oturduğu koltuktan kalkıp kapıya yönelecek ve daha sonra da karargah içinde nerede kalıyorsa oraya yönelip, biraz kestirmeye çalışacaktı.  

Spoiler:

Verilen emir sonrası limana doğru yürümeye başlamıştı. İlk başta hızlı bir şekilde yürürken, sonraki yürüyüş adımları kısaydı. Çünkü yorgundu... Bu yorgunluğunu daha da bir görünür hale getiren alnından akan terlerdi; çünkü gittiği istikamet boyunca sıcaklık bir alacaklı gibi yakasındaydı. Ve alacaklının dükkanının önünden geçince yakalaması da güç olmamıştı.

Yol boyu kafasında dolanan ve tekrar eden şey: "Sadece işini yapıyorsun..." cümlesiydi. Ve bu tekrarlama eşliğinde limana kadar yürümüştü. Limanda kendilerinin gemisi dışında bir gemi ve o geminin ucunda Barbum'u oturmuş bir şekilde görmüştü. Etrafta toplanan kalabalığın da olması sıkıntılıydı ve o kalabalığın tavrı da sadece korku dolu gözlerdi. Karl ilk başta durumu anlamasa da, bir kadının konuşması sonucu duruma vakıf oldu. Tabii kadının arkasından Barbum'un konuşması geldi. Bu adamın dili çözülmüş gibiydi.

Karl ilk önce kadına sakin bir şekilde ve sonra diğerleri de duysun diye biraz yüksek bir ses ile: "Her şey kontrol altında hanımefendi. Bu durumu kontrol altına almaya geldim. Birazdan yetkililer burada olacaktır. Emin olabilirsiniz." diyecek ve ardından diğer insanlara doğru: "Herkes dağılsın. Bu özel bir durumdur. Güvenliğiniz için gemiye yaklaşmayın!" diyerek gözlerini Barbum'a çevirip, soğuk bir ses tonuyla: "Yola koyulsak iyi olur." diyecek ve adımlarını tekrardan geldiği yöne doğru çevirecekti. Tabii bu yürüme esnasında bir denizci eri görürse gemiye yönlendirecekti. Adadaki insanlara korku hakim olmamalıydı. Bu arada olacakları da merak ediyordu ve Kaptan Hermo'nun bu emrinin amacı Denizci Kurumu'na zarar verici bir şey ise durum çok farklı bir hal alacaktı. Tabii böyle bir şey yaşandığı anda Karl kendi pisliğini temizleyecekti...

Akira, kendisine sorulan tüm sorulara ne gördüyse hiçbir şey değiştirmeden anlatmış ve gitmek için izin istemişti fakat sorguyu yapan Tümamiral Query sorgunun henüz bitmediğini ve yerinde kalması gerektiğini söyledikten sonra konuşmasına devam etmişti. O konuşmasınısürdürürken ve Akira onu dinlerken o kadar ilginç şeyler duyacaktı ki birden uykusu kaçacak ve kendisine gelecekti. Gözlerini iyice açıp şaşırdığını belli edercesine söylenenleri dinleyecek ve daha sonra  hızlıca yerinden kalkarak "Şaka mı yapıyorsunuz? Bu saçmalık da ne? Nasıl böyle bir şey yapabilir?" diyerek çıkışacaktı. Daha sonra birden durulacak ve "Afedersiniz, kendimi kaybettim." dedikten sonra yerine oturacaktı. Sonrasında ise cevap vermeye başlayacaktı.

"Ben yapmam gerekeni yaptım, teşekkür etmenize gerek yok. Barbum... Nasıl anlatsam, fazlasıyla tehlikeli birisi. 2 adet pistol tabanca taşıyor fakat dövüşlerde hiç kullandığına tanık olmadım. Bizim biraz da olsa uğraşarak yendiğimiz korsanları o alay edercesine kalplerini sökerek yendi. Ellerini rakiplerinin vücuduna sokarak dövüşüyor ve tek hamlede işlerini bitiriyor. Çok güçlü fakat bir o kadarda kibirli ve umursamaz birisi. Söylediğim gibi tüm emeklerimizin boşa çıkmasının sorumlusu oydu. Ne gibi önemli bir şey tam anlayamadım. Hakkında öğrenebildiğim tek şey korsan yada denizci olmadığı. Anımsadığım kadarıyla ince kaypan bıyıkları, bakımlı düz saçları olan, keskin kahverengi gözlere sahip bir adam. Onunla karşılaştığımız vakit üzerinde beyaz bir gömlek vardı. Ha birde yanında küçük bir kız ile dolaşıyor." diyerek konuşmasını bitirecekti.

Kaptan Hermo'nun yaptıklarını duyduğu andan itibaren küplere binse de bir süre sonra tekrar soğukkanlılığını kazanabilmiş ve soruları cevaplamıştı. Cevaplamıştı cevaplamasına fakat kaptanının bu kadar ileri gidebileceğine inanamıyordu. Ona karşı beslediği iyi duygular birden silinivermişti. Artık onun yönetiminde olmayı bile istemiyordu fakat hakkının verilmesi lazımdı. Akira'nın gördüğü en kurnaz adam oydu, duyduklarını Karl'a da anlatmak istiyordu fakat zaten o da sorguya alınacağı için öğrenme fırsatı bulabilecekti.

Tekrardan o cehennemvari yolda yürümeye başlamıştı: Sıcaklık, düşüncelerine kilit vurmuştu; çünkü böylesi bir havada bir şeyleri düşünmeye kalkmak oldukça zor ve zahmetli bir işti. Düşüncelerinde sıcaklığın o kasvetli havası dışında bir şey yoktu. Ayaklarını gelişigüzel bir şekilde sürüyor ve arada bir göz ucuyla Barbum'a göz kesiyordu. Barbum'un böylesi bir havaya karşın hiçbir şekilde etkilenmemiş olduğunu görmesi, elbisesinin biraz daha içine doğru iyicene yapıştığı hissine yol açıyordu. Onun niye hiçbir şeyi yoktu ki!
Veya neden hiçbir şey olmamış gibi bir hava takınıyordu ki!

Bu sıra Barbum'un sözleri ile birlikte ciddi bir ifade takındı ve soğukkanlılığını korumaya çalışarak oldukça kararlı bir ses tonuyla: "İkiniz arasında geçen konuşma hakkında bilgim yok. Ve Akira ise şu anda karargahta olmalı. İki sorunun cevabını yalnızca Kaptan Hermo verebilir. Ona sorman daha doğru olur." diyerek ilerleyişine devam edecekti. Barbum'a detaylar hakkında bilgi vermesi gerekmiyordu; çünkü aynı şeyi o da yapmıştı. Gerçek sadece onun merak ettiği bir şey değildi...

Spoiler:

Akira, tam olaylar bitti dediğinde her defasında yeni bir olay cereyan ediyor ve işler git gide karışıklaşmaya ve ciddileşmeye başlıyordu. Konuşmasını sürdürürken Barbum ve Karl'ın karargaha yaklaştıklarını görebiliyordu. "İşte bu büyük bir sorun." diye mırıldandı ve karşısındaki Tümamiralin söylediklerini dinlerken kendisinin görülebileceğini düşünerek onlara çok bakmadan konuşmayı dinlemeye koyulmuştu.

Tümamiral Query, Akira'nın cevabının ardında trajedik bir sahne yaşamış, adeta başından kaynar sular dökülmüştü. Göz bebekleri bile istemsizce küçülmüştü, Akira bu olayı da bu macerasında olan tüm olaylar gibi yadırgamıştı. Daha az önce karşısında aslan kesilen adam ürkek kedilere dönmüştü. Üstelik bu adam öyle küçümsenecek bir rütbede de değildi, denizciler bu kadar mı acizdi? Akira'nın acilen ipleri eline alması gerekiyordu...

Akira, onun kendisine sorduğu soruya onay verdikten sonra Barbum'un bir Jumala olduğunu öğrenmişti ama bu Jumala denen şey neydi ki? Bunu düşünmenin yeri ve zamanı değildi. Bu yüzden Akira, kendisinin sahip olduğu yetkileri öğrenmesiyle birlikte bir ihtimal izleniyor olma ihtimaline karşı. Usulca kapıdan dışarı çıkacaktı. Daha sonra ise ne yapması gerektiğine karar vermesi gerekiyordu. Kaptan Hermo'yu yakalama emri almıştı fakat büyük balığın o olmadığını çok iyi biliyordu. Zorda olsa ne yapması gerektiğine karar verebilmişti, Barbum ona oranla çok güçlüydü fakat güç her şey değildi. Bir yandan hızlı adımlarla Karl'ın yanına gitmeye çalışıyor, bir yandan da kafa patlatıyordu. Kısa bir süre sonra yanlış yöne gittiğinin farkına varacaktı çünkü aşırı önemli bir bilgiyi hatırlayabilmişti.

Aniden yön değiştirip merdivenlerden üst kata çıkmaya başlamıştı. Neden mi? Barbum, yanında daima bir veletle dolaşıyordu ve bu velet onun için önemli olmalıydı. Karl'ın yanına doğru hareketlendiğinde bu veleti bulup ona karşı kullanmayı akıl etmişti Akira, peki neden yön değiştirmişti yoksa ilahlar yardım mı etmişti? Pek sanmıyorum. Akira, sadece o kızı ilk gördüğü zamanki bulunduğu yerin, bir çatı olmasından esinlenerek çatılara bakma gereksinimi duymuştu. Şansı yaver giderse o kızı yakalayabilir ve Barbum'a karşı kullanabilirdi. Merdivenlerden olabildiğince sessiz ve hızlı çıkmaya çalışacaktı, hatta işi biraz abartarak tam formunda hareket ederek farkedilme ihtimalini azaltmaya çalışacaktı. Tam formunda patileri ona daha az ses çıkarması konusunda yardımcı olabilirdi.

Sözleri sonrası etrafı sessizlik kaplamıştı. Bu sessizlik, tiksinti doluydu. Düşüncelerin bir bir açığa çıkması gerekirken, hiçbir şey yokmuş gibi bir davranış iğrenç bir şeydi. Yol boyu süresince toprağa doğru ayaklarıyla yavaşça yükleniyor ve arada bir gözlerini aşağıya kaydırarak toprağın yapısını inceleme gereksinimi güdüyordu. Bu tavrı dışardan anlamsız gibi görünebilirdi ama öyle değildi elbette: Sıkkın ve bıkkın halinin açığa çıkmaması için bir uğraşın içinde olması bu anlamsız görünen tavrına bir anlam katıyordu.

Yokuş bitimi kafasını karargaha doğru çevirdi ve oradan da pencereleri taradı. Bir pencerede takılı kaldı: Akira ile birisinin konuştuğunu gördü. Akira''nın konuştuğu kişiyi daha önce hiç görmemişti ve aralarında geçen konuşmayı da içten içe merak etmeye başladı. Seyri sırasında adam yerinden aniden kalkıp, tekrardan oturdu ve Den Den Mushi ile bir konuşma yaptı. Kısa bir süre sonra alarmlar çalmaya başladı. Genç denizci ne olduğunu anlamadı ve Barbum'un sorusuna karşılık cevap vereceği sırada küçük kızın sesini duydu. Gözleri ile kısa bir süre etrafa bakındı. Çatıda durakladı. Küçük kız çatıda yüzükoyun şekilde yatıyordu ve sözleri hiç de umut dolu değildi. Öte yandan Barbum'un sözleri sonrası durumu -tavrı- da bir hayli tehdit doluydu.

Genç denizci bir taraf seçmeliydi. Tabii ki de denizcilerden yanaydı ama şu anda Barbum'a böyle bir şey söylemesi ölümüne yol açardı. Soğukkanlı bir şekilde: "Sana karşın kılıcımı çekmediğime göre kimin tarafında olduğum belli. Yanında olmasaydım karşında dikiliyor olurdum sanırım. Hem buna karar verecek olan da sensin. Yanında olmamı istemiyorsan öldür..." diyerek ileriye doğru sakince yürüyecekti. Tabii herhangi bir tehditvari bir hamleye karşın da ileriye doğru sıçramak için hazır konumda bulunacaktı. Sadece denizciler gelene kadar zaman kazanmaya çalışıyordu. Ve o zamana kadar da oyalamaktan başka şansı yoktu! Teke tek bir mücadelenin içine girmesi şu an için oldukça zordu. Kaldı ki aralarındaki mesafede oldukça kısaydı. Şu anda yapabileceği şey çok üstünkörü bir hareket olurdu.