Gråt Gladius [Kiyora Victoria]

Arı, vızıldayarak aşağıya iniyor. Arının aşağı inmesinden sonra ayaklarının oluştuğunu ve boyunun uzadığını görüyorsun.Arı ayakları ile yanınıza yürürken yüzü yavaştan bir insan yüzüne dönüyor ve saçları çıkmaya başlıyor. Bir süre sonra da arı tamamen yok oluyor ve karşında Anna'yı görüyorsun. Anna sağ elini kaldırıp parmaklarını oynatıyor ve ''Selam millet!'' diyor.

Kısa bir selamlaşmanın ardından Anna'nın gözüne yerde yatan ölü kız ve Alfred ilişiyor. Anna, hızlı adımlarla Alfred'in yanına gidiyor ve Alfred'in durumunu kontrol ediyor. Ardından da Alfred'in doğrulmasına yardım edip: ''Alfred, sana bunu kim yaptı? Yerde yatan bu çocuk mu?  Çocuk  düşman mıydı?'' diye soruyor.
Gedoumaru olanı biteni anlatmak için ağzını açtığı sırada, Alfred Anna'nın sorusuna cevap veriyor.
''Hayır Leydim.'' diyor  Alfred. ''Bana saldıran kişi ne yazık ki Sebastian'dı. Sizin burada olmamanızdan faydalanıp beni saf  dışı bırakmaya çalıştı.''
Sebastian, Alfred'İn  bu sözlerine  itiraz ediyor. ''Yalan söylüyor Leydim! Yerde yatan düşmanı tek başıma yenmemi çekemeyen Alfred, ben yorgunken bana saldırmaya çalıştı; fakat başarısız olunca kendi kendini yaraladı.''

İkilinin bu cevaplarının ardından Anna'nın suratının asıldığını görüyorsun. Tekrardan yanına gelen Anna, senden neler yaşandığını düzgünce anlatmanı istiyor. Sen de kanalizasyondan çıkmanızdan sonrasını anlatıyorsun. Ardından da Anna'ya onların tarafında neler olduğunu  soruyorsun.
Anna da size önce bir şekilde askerleri atlattıklarını, sonra da havalanıp şehri incelediğini ve şehri incelerken büyük bir bina gördüğünü anlatıyor. Binayı görmesinin ardından Sebastian ve Alfred'İn ara sokaklardan oraya doğru ilerlediğini, kendisinin de uçarak binayı incelemeye gittiğinden bahsediyor. Ardından da konuşmaya devam ediyor: ''Askerlerin çok büyük bir kısmı şehrin sokaklarına dağılmış durumda. Bu yüzden büyük binanın bahçesinde sadece on kadar asker var. Ayrıca üç tane çocuk gördüm. Sizde durumlar nasıl?'' diyor Anna.

Anna'nın bu sorusunun ardından Mey-Rin Anna'ya yaklaşıp Phantom'un çocuklara neler yaptığını ve  Gedoumaru ile  arkadaşlarının başına gelenleri anlatıyor. Ardından da yalvaran bir ses tonuyla: ''Leydim.'' diyor. Onlara yardım edeceğiz değil mi?
Tüm bu zaman diliminde Mey-Rin'i sessizce dinleyen Anna, kendisine sorulan bu soruya da kısık bir ses ile ''Tabiki.'' cevabını veriyor. Bu cevaptan sonra da düşünceli bir şekilde yürümeye başlıyor.  Sebastian ve Alfred de Anna'nın arkasından  gidiyor. Siz dördünüz de bu üçlünün arkasından ilerliyorsunuz.

Daracık ara sokakları geçtiğiniz sırada, Gedo'nun sana yerde yatan kızın Altılılar'dan biri olduğunu söylemesi dışında bir konuşma olmuyor. Bir süre yürümenizin ardından karşınıza, adaya geldiğinizde gördüğünüz köşke benzeyen bir yapı çıkıyor. Bu köşkümsü yapının bahçesini,  dışarıya örülmüş duvardan dolayı göremiyorsunuz. Yapıya doğru ilerliyorsunuz ve yaklaşık dört metre uzunluğunda üç metre genişliğindeki  tahta bir kapının önüne varıyorsunuz.
Kapıya vardığınızda Anna size dönüyor ve eli ile arkanızı göstererek: ''Hepiniz biraz geri çekilin.''  diyor.

Anna'yı dinliyor ve birkaç adım geri çekiliyorsunuz.  Geri çekilmenizin ardından Anna da birkaç adım geriye gidiyor ve geriliyor. Gerildikten sonra da bağırarak kapıya doğru koşuyor ve büyük kapıya bir yumruk atıyor. Bu yumruğun ardından büyük tahta kapı büyük bir gürültü ile devriliyor. Anna, kapının devrilmesinin ardından içeri doğru ilerliyor ve sağ ayağını yerdeki kapının üzerine koyuyor. Ardından da gözlerini kendisine dikmiş olan kalabalığa bakıyor ve bağırıyor: Hanginiz Phantom!

Kılıcını çıkartıyor ve diğerleri ile birlikte Anna'nın yanına varıyorsun. Anna'nın yanına vardığında Anna'nın yüzünde acı dolu bir ifade olduğunu fark ediyorsun. Sol eliyle sağ elini ovuşturuyor. Buna rağmen bahçedeki on kadar asker oldukça korkmuş durumda. Askerlerin hepsi kel ve hepsinin üç kolu var. Çoğu ellerinde mızrak tutuyor olsa da kılıç tutan da var. Askerler yavaş adımlarla yanınıza  doğru yaklaşıyor. Köşkün girişinde oturan üç çocuk ise kapının önüne oturmuş bir çeşit kart oyunu oynuyorlar.  

Çocuklardan uzun kızıl saçlara sahip olan çocuk diğerlerine kıyasla yaşça daha büyük gibi duruyor. Saçı ile sol gözünü kapatmış, kollarına kırmızı bir zırh giymiş, yanında büyük beyaz bir kılıç taşıyan çocuk, diğer iki çocuğun oynadığı kart oyununu anlamaya çalışıyor gibi. Bu çocuğun üzerinde kırmızı bir elbise, altında kahverengi bir etek var.


Bu kızıl saçlı çocuğun sol tarafında ise Uzun mavi saçlara ve kırmızı gözlere sahip esmer tenli bir kız çocuğu var. Kızın kolları oldukça zayıf gözüküyor. Bileğine yakın iki, omuzuna yakın bir tane olmak üzere kollarında üç tane metal nesne var.Boynunda mavi bir pardesü ve altın bir kolye var. Üzerine pek bir şey giymemiş. Altında ise garip görünümlü bir etek var.
Bu çocuksa karşısındaki erkek çocuk ile birlikte neşe içinde kart oyunu oynuyor. Sizi pek umursamıyor gibi.

Çocukların üçüncüsü ise bir erkek.Kahverengi saçlara ve başına geçirdiği oldukça büyük  gözlüklere sahip bu çocuğun teni bembeyaz. Çocuğun kollarındaki deri tabakası oldukça zayıf. Sırtında Gedoumaru'nun sopasına benzeyen bir sopa taşıyor. Yanında ise garip şekilli, tırtıklı  bir kılıç var.

Çocukları incelediğin sırada kart oynamayı bitiren çocuklar, oldukça sesli bir şekilde konuşmaya başlıyorlar.( Kırmızı renk  kızıl saçlı çocuğu, mavi renk mavi saçlı çocuğu, kahverengi de...)

''İşte bu! Kazandım! Ahaha! Uiola-sama'nın önünde diz çökün! Ahaha!''
''Aaa! Rövanş istiyorum Uiola! Hemen diz şu lanet kartları.''
''Rövanş falan olmayacak Alastor. Kalk da içeri giren düşmanlarla ilgilen. Biraz da ben kartlarla oynayacağım.''
''Hayatta olmaz. İntikamımı alacağım. Sen artık yetişkin sayılırsın.Biz çocuklarla oynamayı bırak.''
''Haklı Feuer-chan! Sen git onları öldür. Biz kartları dizmeyi bitirene kadar halledip gelirsin işte. ''
''O zaman üçümüz işimizi hızlıca bitirecek ve  oyuna devam edeceğiz. Hadi hadi hadi! Kalkın.''

Çocuklar bu konuşmadan sonra ayağa kalkıp yanınıza doğru yürümeye başlıyor. Çocuklar ayağa kalktığı sırada, Gedoumaru size onların altılılardan olduğunu söylüyor. Bunun üzerine Anna size doğru dönüyor ve: ''İki gruba ayrılalım. Alfred ve Lulu, siz askerleri yenin. Biz de çocukları yeneceğiz. Mey-Rin. Sen arkada bekle. İki gruptan hangisi zor durumda kalırsa oraya yardı...''  

Anna'nın konuşması, mavi saçlı çocuğun bağırmasından dolayı kesiliyor. ''Aaaaaaa! Hey,sen! Elinde tuttuğun şey ağlayan kılıç değil mi?'' diye bağırıyor çocuk. Çocuğa baktığında, elindeki kılıcı işaret ettiğini görüyorsun.

Feuer:

Alastor:

Uiola:

‘’Ben bütün kılıçları tanıyabilirim. Kılıçlar özel ilgi alanıma giriyor.’’ Diyor Uiola. ‘’Yine de şaşırdım. O kılıcın hikayesini bilmeden mi kılıcı buldun? Ya da kılıcı birinden mi aldın? Tanrı bilir, kılıcı aldığın kişi sana kılıcı çok ucuza satmıştır.’’ Diye devam ediyor.
Ardından Feuer’e doğru dönen Uiola: ‘’Bu abla benim. Karışmayın sakın.’’ Diyor.  Feuer bunu duyunca gülümsüyor. ‘’Tamam. Kapıyı kıran kadın ve eski dostumuzu da ben öldüreceğim o zaman. Kalanları da Alastor halleder.’’ Çocukların bu kısa konuşmasının ardından, Feuer,Anna ve Gedoumaru sağ tarafa doğru koşmaya başlıyorlar. Üçü de aralarındaki mesafeyi şimdilik koruyor. Alastor ise direkt olarak Sebastian’a doğru koşmaya başlıyor.  Sebastian da cebinden birkaç bıçak çıkarıyor ve Alastor’a doğru hareket ediyor. Lulu,Alfred ve Mey-Rin de askerlerin üzerine doğru koşuyorlar. Herkesin bir yere dağılmasının ardından Uiola ile birlikte bahçenin orta yerinde kalıyorsunuz.

‘’Gladium Spei’’ diyor, sana yaklaşmakta olan Uiola. ‘’Benim kılıcımın adı bu. Genellikle umut taşıyan kılıç olarak bilinir gerçi. ‘’ diyor, yüzünde çocuksu bir gülümseme belirirken. ‘’Efsaneye göre insanlar kılıçları değil, kılıçlar insanları seçermiş. Bende de böyle oldu. Gladium Spei beni seçti.’’ Diye devam ediyor Uiola. Bu sözleri söyledikten sonra  sana doğru yaklaşıp kılıcını kafana doğru savuruyor; fakat Uiola’nın bu hamlesini kolayca savuşturabiliyorsun.  Saldırıyı savuşturmandan sonra Uiola geriye doğru zıplıyor ve konuşmasına devam ediyor: ‘’ Kılıcım seninki gibi lanetli bir kılıç. Riveyetlere göre,Gladium Spei’m kişi ne kadar umut dolu olursa  ona o kadar iyi bir hayat vaat edermiş. Kullanıcısı ne kadar yaşam dolu olursa hayatı o kadar güzelleşirmiş. Bende de öyle oldu. Dışarıda o kadar berbat bir hayatım vardı ki, üstümde deney yaptıkları bu yer bile dışarısının yanında cennet gibiydi. Daha sonra umut etmeye devam ettim ve   üstümde deney yapmayı bıraktılar. Bir gün gelecek, Phantom bana tamamen güvenecek ve yukarıda uzun süre kalmama izin verecek. O zaman hayatım daha da güzelleşecek. Ta ki öleceğim ana kadar. Elimdeki kılıcı kullananlar, tarih boyunca  çok kötü bir şekilde ölmüşler.’’


Uiola, bu sözlerinden sonra kılıcını sana doğru doğrultuyor ve: ‘’ Senin kılıcın olan ağlayan kılıç ise sahibinin göz yaşlarından beslenir.  Sen ne kadar çok acı yaşarsan o da o kadar sivrilir. Eğer o kılıcı kullanmaya devam edersen sevdiğin her şeyi kaybedeceksin.Lanet, korumak isteyeceğin hiçbir şey kalmayana kadar sürecek. Ya da bilmiyorum… Belki de çoktan her şeyini kaybetmişsindir ha? Söylesene kızıl saçlı abla,bugüne kadar neleri kaybettin? Nelerle yüzleşmek zorunda kaldın? Acını hemen sonlandırmamı ister misin?’’ diyor. Ardından da ikince kez üzerine doğru koşmaya başlıyor.

Bu zamana kadar çok şey kaybettiğini söylediğinde,Uiola koşmayı kesiyor ve  seni dinlemeye başlıyor. Konuşmanı bitirdiğinde, Uiola'nın oldukça öfkelendiğini fark ediyorsun. Kıpkırmızı gözlerini sana dikmiş, dişlerini sıkmış bir şekilde sana bakıyor. ''Sevdiklerini kaybetmiş olmanın acısı, onlarla yaşadığın güzel anıları silmiyor. Senin gibi dostları olan biri, doğduğu andan itibaren yalnız başına olmuş ve  hayatın dikenli yollarında emekleye emekleye yürümeyi öğrenmiş olan bana ne yapacağımı söyleyemez. Ben her şeyimi kaybetmedim. Başından beri hiçbir şeyim yoktu zaten; fakat artık sahip olduğum şeyler var. Burada sana yenilmeyeceğim. Çünkü kılıcım beni daha iyi yerlere götürecek. Ne olursa olsun Yaşayacağım!Yaşayacağım! Yaşayacağım!'' diye bağırıyor Uiola. Ardından tekrardan üzerine doğru koşmaya başlıyor.

Bunun üzerine planladığın gibi onun üzerine koşuyor ve  kılıcını ona doğru savuruyorsun. Aynı şekilde o da kılıcını sana doğru savuruyor ve kılıçlarınız çarpışıyor; fakat kılıçlarınızı tokuşturmanızın hemen ardından kılıcının çok büyük bir kuvvetle itildiğini hissediyorsun. Kuvvetten dolayı kılıcını tutmakta zorlanıyorsun.

Zor da olsa kılıcını kızın kılıcından ayırıyor ve hızlı bir şekilde geriye doğru çekiliyorsun; fakat Uiola da hızla üzerine geliyor ve arayı açamıyorsun. Yine de konuşmaya başlayacağın sırada Uiola bir anda duruyor ve sözlerini söylemeni bekliyor. Konuşman bittikten sonra ''Burası, acı dolu yaşamımda verilen bir tür mola yeri gibi. Burada dönen her şeyin farkındayım. Yine de... burada mutluyum.'' diyor kısık bir ses tonu ile. Ardından tekrardan bağırıyor: ''İtaat etme diyorsun; fakat itaat etmeyenlere ne olduğunu bilmiyorsun. Phantom'un Akane'ye ne yaptığını bilmiyorsun. Uzun zaman önce kaçmayı denediğimizde neler olduğunu bilmiyorsun. Hem... bir şekilde buradan çıksam bile gidecek bir başka bir yerim yok. Kafamı karıştırmayı bırak!''
Uiola, sana bağırdıktan sonra tekrardan üzerine doğru koşmaya başlıyor. Aranızda yaklaşık dört metre var.