Genç Avcı (John Graywolf) - Bitti

Yılan çukura düşüp birkaç kağıza saplanarak kıvranmaya başladıktan sonra, avcı derhal ahırın önünde kalan malzemelerini almaya gitti. Çukurun başına tekrar geldiğinde, yılan durgunlaşmış, kaderini kabullenmiş gibiydi.
Avcı, tuzağın başında durup yılana dolu süt tulumunu fırlattı. Tulum öylece yılanın başına çarpıp tuzağın dibindeki toprağa saçıldı. Ardından mızrağını fırlattı yine başına doğru. O da yılanın boynuna sürtünerek yere saplandı. Bunlarla yetinmeyen avcı, eline aldığı kazıkları bir bir yılana fırlatmaya başladı. Yüzükoyun yatmış, kanayan yılan artık gelen keskin şeyleri umursamıyor gibiydi. Sırtına çarpan kazıklar sekiyor, bazı yerlerde açıkta kalmış karnına gelenler ise saplanmadan ufak yaralar bırakıyordu. Yılan artık iyice hareketsizlşemiş ve kıvranmayı da keserek durmuştu. Genç avcı, yılanın hareketsizliğine güvenip çukura indi ve halata bağlı mızrağıyla başına yöneldi. O anda yılan kuyruğu aniden, var gücüyle salladı ve tepesine çöken avcıyı olduğu gibi çukurun duvarlarına savurdu, Sert gelen kuyruğun darbesiyle kemiklerinde ciddi bir acı hisseden avcı, çukurun duvarlarına saplı kazıkların birkaçına da çarparak kesikler aldı. Şanslıydı ki biri tam gövdesine saplanmamıştı. Bu hamleden sonra yılan tamamen hareketsizlşeti ve kuyruğunu indirdi. Kanaması çok yoğundu ve acı içinde son nefeslerini verdi. Avcı ise duvara yapışmış halde acısıyla cebelleşiyordu. Keskin kenarı bile olmayan bir mızrakla koca yılanın başını kesmek gibi bir hataya kurban gidip beklenmedik yaralar almıştı. Yine de hala kendindeydi.

Saldırılarımın bu sefer de tutmadığını fakat yılanın da ölümünü kabullenmiş olduğunu görüyor, tanık oluyordum sessizce planımın sonunda. Bunun üzerine bende yılanın bu halini gördüğüm için saldırı yapacağını düşünmeyerek, çukurun içine atladım ve iple sarılı mızrağımı alarak yılanın kafasına doğru yaklaştım. Yılana tam son darbeyi vuracakken birden bir hareketlenme hissettim. Fark ettiğimde ise çoktan bir kaç kazığın sırtıma saplandığını gördüm ve kemiklerimin zarar gördüğünü hissediyordum. Anlaşılan yılan son gücüyle bana kuyruğunu sallamış, bir kaç kemiğin burkulmasına ve bir kaç yaraya sebep olmuş ancak saldırının sonunda da son nefeslerini vermişti. Bende saplandığım kazıkları küfür ederek çıkararak, yılanın artık nefes alamayışını görüyor ve alacağım parayı düşünüyordum. Bir yandan da yılanı daha kolay taşımak için daha önce diktiğim küçük kazıkları mızrağımla temizliyor, onbeş-yirmi tanesini de yanıma alıyordum. Yukarı çıktığımda ise eşyalarımı toplayarak, yılanın kafatasını, derisini, hatta bir miktar etini mızrağımla ayırdım ve yanıma alarak, satmak için şehre doğru yürümeye başladım.

Şehre varıp paramı aldığımda ise eşyalarımı koymak için düşük kalite, ucuz ama işe yarar bir yolculuk çantası ve üç gün sonrasına bir bilet alacaktım. Bu bilet de Winter hariç hangi ada en ucuz bilete sahipse onun olacaktı. Bu adada da iki gün ucuz hatta mümkünse bedava bir yerde konaklayacak, yaralarımın biraz iyileşmesini bekleyecek, sonuncu gün de biraz koşu antrenmanından sonra gemiye binip gidecektim.

Yılanın ölümünü yaralı şekilde gördükten sonra Genç Avcı, inleye inleye de olsa mızrağı ve baltalarıyla koca yılanın başını koparıp çukurun dışına attı. Daha sonra derisini ve birkaç parça da etini koparıp yanına aldı. Toparlanıp şehre gitti yine inleyerek, yaraları ona acı veriyordu. Şehre vardığında, onu yanında yılanın kafası ve derisiyle görenler etrafına üşüşmüş ve birçoğu da tezahürat yapmıştı. Hanaf onun hakkında ne kadar yanıldığını söylüyor, teşekkür ediyor ve ona yardımcı oluyordu. Etvana ise bu gencin hakkını alabilmesi için yardımcı olmuştu. Belediye binasına kafayı teslim edip üç yüz bin beli parasını aldıktan sonra yılanın derisini iyi fiyata satmak için pazara gitmiş ve küçük bir açık arttırmayla deriyi de yüz bin beliye satmıştı Genç avcı. Etvana ile Hanaf, avcının yaralarıyla ilgilenmiş, ona hastanede eşlik etmişti birkaç gün boyunca.
Beşinci günün sonunda yaraları görece daha iyi duruma gelmişti ve yolculuğa çıkmak için bir çanta almıştı pazardan. Ardından Etvana’nın yardımıyla ucuza bir bilet bulup yolculuğa çıkmaya hazırlanıyordu. Bileti aldığı gemi, sıradan bir yolcu gemisiydi ve iki hafta boyunca birkaç kuzey adasını dolaşıp son olarak Terma’ya gidecekti.


Rp Out:

Spoiler:

Şehre yılanın bana bıraktığı kötü hediyelerle vardığımda insanların etrafıma dolaştığını, tezahüratlar yaptığını ve ihtiyarın benim hakkımda yanıldığını söylediğini duyuyor, bu yaralarla az da olsa seviniyordum. Üstelik ihtiyar ve Etvana adındaki adam bu tezahüratlarla, sözlerle kalmamış, bana yaralarım ve istediğim parayı kazanmam konusunda yardım da etmişti. Artık geriye sadece biletimi alıp, yaralarımın iyileşmesini beklemek kalmıştı bana. 5 gün sonrada yaralarım iyileşmişti. O gün, sabah kalkıp ucuz bir çanta almış, sığmadığı için de balta, kürek ve kazmayı yere doğru fırlatmış, kolumun altındaki mızrağımı da elime alarak ilerlemeye başlamıştım. İhtiyarın yardımıyla ucuz bir bilet bulmuş ona ''teşekkürler'' diyerek gemime doğru ilerlemeye başlamıştım.

Yine o tahta iskeledeydim ve yine yeni bir maceraya yürüyordum. Bir yandan da bu adada ki maceramı, insanları ve ihtiyarın bana olan yardımlarını hatırlıyordum. İlerleye ilerleye sonunda gri ve mavi renkli yük gemisine vardım. Gemiye binip mavi denizde ilerleyip adaya veda etmeye hazırlanırken de, gözlerimi kapayacak ve yüksek bir sesle veda konuşmamı seslendirmeye başlayacaktım. Konuşmam da şöyle olacaktı : '' Hey! Ada halkı! Ben John Graywolf ve şu an da size bu ada içindeki son isteğimi duyuruyorum. Bana yardım edin ve ADIMI TÜM KUZEYE DUYURUN! Karşılığında ise size her zaman yardım edeceğime emin olabilirsiniz.'' diyerek bitirecek ve mızrağımı yanıma koyarak, geminin gideceği yeni adaya olan ilerleyişimi takip etmeye başlayacaktım.

Genç avcı günlerini doldurup iyileştikten sonra karşısına çıkan ilk yük gemisine bir miktar para ödeyerek bindi ve yeni yerlere gitmek üzere yollara düştü.

Bindiği gemi, Benite’den kuzey adalarına meyve ve sebze taşıyan sıradan ticari gemilerden herhangi biriydi. Sıcak Benite’den gıdaları yükler ve soğuk kuzey adalarına götürürdü hızla bu gemiler.
Gemide Avcı dışında 34 kişi daha vardı. Avcı gemiye binerken, Kaptan ona ayak altında çok dolanmamasını tembihlemişti. Geminin ilk durağı Benite’nin kuzeyindeki küçük adamlardan Nomu olacaktı. Oradan birkaç indirme ve yüklemeden sonra bir gün kalıp yoluna devam edecekti gemi.


Rp out:

Spoiler:

Beklettiğimiz için özürlerimizi sunarız.