D Grubu : Mente Divine-Meirin-Clous

Meirin, kazasız belasız tepeden inmeyi başarmıştı. Tepeden inerken kalkanının bir sazlığa düştüğünü fark etmişti. Bu yüzden yaptığı ilk iş sazlığa doğru ilerlemek oldu. Sazlık fazla derin değildi. Olsa olsa bir metre derinliği olduğunu düşünüyordu. Yine de meyve kullanıcısı olduğundan direkt sazlığın içine dalmak yerine sadece kollarını daldırarak kalkanını aradı. Yaklaşık 30 saniye sonra gönlünün efendisini, kalkanını bulmuştu. Hemen kalkanını bulunduğu yerden çıkardı ve ona sarıldı.

Kalkanını çok sevmişti. Eğer yarışmayı kazanırsa parası neyse verip onu Valko Adası'na götürmeyi düşünüyordu; fakat karşısında ufak bir problem vardı. Kalkanı gerçekten de ağırdı. Tepedeyken onu aşağı atarak taşımaktan kurtulmuştu; fakat şu an enerjisini harcamadan onu taşımanın yolu yoktu. Zaten pek hızlı sayılmazdı. Kalkanı onu daha da yavaşlatabilirdi. Sonra birden böyle düşündüğü için kendine kızdı. Neler düşünüyordu böyle? Bir kaplumbağa kabuğunu nasıl da bırakabilirdi? Bir anne yavrusunu nasıl terk ederdi? Gerçi yarışmayı kazanamazsa kalkanına kavuşamazdı. Kalkanını burada bırakması gelecekteki iyi günler için bir yatırım sayılırdı. Yine de onu sazlıktan yeni çıkartmıştı.Onu öylece bırakacak mıydı? Oh hayır! Bu güzel kalkan hemen bir köşeye bırakılmayı hak etmiyordu. En azından bir süre daha onunla yürümeliydi.

Meirin, bundan sonra kalkanı ile ormanın içinde 5 dakika yürümeyi planlıyordu. Eğer kalkanı gerçekten de kendisini yavaşlatıyor ya da kendisini herhangi bir şekilde olumsuz etkiliyorsa önce sol eliyle ona dokunacak, ardından da kalkanını arkasında bırakmak zorunda kalacaktı. Kalkanını bıraktıktan sonra da yürümeye devam edecekti.

Hepiniz ormana giriş yaptınız. Clous'a bir vahiy geldi ve ilk kararından caydı. Şu an olduğu noktada ne yapacağına karar verecek. Tam o sırada bir vahiy daha geldi ve ileride ki gölde vahşi hayvanlar olacağını düşündü.
Meirin ise kalkanıyla vedalaşmış ilerlemeye koyulmuştu.
Divine, kuşların yükseldiği yöne döndü ve ileride ki kayalıkları geçmeyi planlıyor.

Son konumlarınız;

Clous: Karar değiştirdiği için 3 dakika kaybetti.

Meirin: Düz bir şekilde ilerliyor. Kalkanını bıraktığı için hızında iyileşme oldu.

Divine: Kayalıklara yöneldi. Tırmanmak biraz zamanını çalacak.

Reaksiyonlarınız;

Clous: Göle gitmeyeceksen ya yön değiştirmelisin ya da etrafından dolaşmalısın. Gölün uzunluğu ve genişliği 4'er km. Bu turda 1km koşabilirsin. Seçeceğin yöne göre diğer rakibine 1km yaklaştığını düşüneceksin. Sağ ve sol tarafta sadece ağaçlık alan görülüyor. Kararını vermeyi düşünürken solundan bir ses duyuyorsun, oldukça gürültülü bir ses bu. Patlamaya benziyor. Uzaktan geldiğini anlıyorsun ama buna göre kararını değiştirebilirsin. Kim bilir belki bir vahiy daha gelir.

Meirin: Kalkanını bıraktıktan sonra yoluna devam ediyorsun. Bir müddet sonra uçurduğun kuşlara bakıp, bu durumun lehine işleyip işlemediğini düşünüyorsun. O sırada ileriden bir ses geliyor oldukça gürültülü bir ses. İrkilmene ve gardını almana bile sebep oluyor. Ama bu ses oldukça uzaktan geliyor.

Divine: Kayalıklara yöneldin ve tırmanmaya başladın. Tepesine varman 10 dakikanı aldı, çünkü tutunacak yerler çok kısıtlı. Tepeye ulaşınca kayalık zirvenin ortasına geldin. Şiddetli bir rüzgâr esiyor, paltonu uçuşturacak kadar. Tepe yaklaşık 30 metre. Buradan 4er km uzunluğunda ve genişliğinde olan gölü görebiliyorsun. Bu göl, kuşların kalktığı yönün tam zıttında. Tam o sırada çok uzaktan gelen bir patlama sesi duyuyorsun. İrkilmene neden olacak türden. Olduğun bölgeden çok daha uzakta olduğu aşikâr. Çünkü görünürde yükselen duman veya ona benzer bir şey yok. Kuşların olduğu yerden gideceğin yönü buradan çok daha iyi belirleyebilirsin. Tepeden inmen 5 dakikanı almaz ama o sırada arkandan bir ses işitiyorsun. Hırıltıya benziyor, hemen arkanı dönmesen iyi edersin. Vahşi bir hayvan olabilir. Calm down.

Not: Size not yok.

Yön değiştirip merkeze doğru ilerlemek yerine merkezin etrafından dolaşmayı seçmişti Clous. Hayır. Aslında yaptığı şey yön değiştirmek değildi. Zaten en başından beri merkeze doğru ilerlemeyi düşünmüştü. Adanın tam ortasına doğru sonsuz bir ilerleyiş yapmayı zaten hiçdüşünmemişti ki böyle birşey mümkün de değildi. Fakat bu saatten sonra zaten bir önemi yoktu bunun. Çünkü Tüküren Adam tüm dikkatini patlamaya vermiş ve oraya doğru koşmaya başlamıştı.

out: bu seferlik böyle olsun affedin.
out2: geçen tur yapmak istediğim yada düşündüğüm şey (hayal ettiğim) şöyle bir şeydi :

kırmızı çizgi: takip edeceğim yoldu:

Omzunda bir ağrı hissetti. Korktuğu şey başına gelmişti. Kalkanı kendisini yavaşlatıyordu. Bu durumda veda kaçınılmazdı. Kalkanını yavaşça omzundan indirip yere bıraktı. Ardından dizlerinin üstüne çöküp sol elini kalkanının üzerinde gezdirmeye başladı. Birazdan terk edeceği kalkanına son bir kez dokunmanın bencillik olduğunu biliyordu. Yine de bu güzelliğe son bir kez dokunmaktan kendini alamadı. Kısa bir süre sonra ayağa kalkıp yürümeye başladı. Garipti. Sanki bacakları hareket etmek istemiyordu; fakat yapılacak bir şey yoktu. Hayat böyleydi. İlerlemek istiyorsa bazen sevdiklerini arkasında bırakması gerekiyordu. Son bir kez arkasına döndü ve titreyen sesiyle ''Elveda Kalkan-san. Geçirdiğimiz kısa vakit eğlenceliydi. dedi. Sonra gözleri doldu. Ağlamamak için dudaklarını ısırıp gökyüzüne doğru baktığı sırada görmek istemediği bir şey gördü. Nasıl böyle bir dikkatsizlik yapabilmişti?


Meirin'in gördüğü şey, az önce kalkanını bulmaya çalışırken uçurduğu kuşlardı. Sesli bir şekilde of çektikten hemen sonra düşünmeye başladı. Kritik bir hata yapmış olabilirdi. Eğer biri kuşları fark ettiyse kendisini avlamaya gelebilirdi. Rotasını değiştirmeli miydi? Tam o sırada ilerisinden büyük bir patırtı koptu. Meirin bir an için geriye doğru zıpladı ve sağ elini kılıcına attı. Yoksa çoktan kendisinin rozetini kapmak için gelmişler miydi? Hayır, ses uzaktan geliyordu.

Kararını çabuk vermesi gerekiyordu. Biri kuşları fark ettiyse ileriden gitmek tehlikeliydi.Ayrıca ileriden büyük bir gürültü kopmuştu; fakat duyduğu ses uzaktan geliyordu.Ayrıca herhangi bir rakibinin kuşları görüp görmediğini bilemezdi. Kesin olmayan bir şey için önlem almak saçma olurdu.
Ne yapacağını düşündüğü sırada aklına İzumi geldi. Hocası ile satranç oynamaya başladığı ilk zamanlarda İzumi onu sürekli azarlardı. Bir keresinde hocası onu : ''Bana bak Meirin, taş fedaları bir tuzaktır. Bir tuzağı yanlışlamanın en iyi yolu da onu kabul etmektir. Şimdi salak salak hamleler yapmayı bırak da ye şu siktiğimin taşını! diyerek azarlamıştı.

Şimdiki durum ile o zamanki durum aynıydı. Sanki hocası gelecekte karşılaşacağı zorlukları tek tek hesaplamış ve her bir zorluk için kendisine bir öğüt vermişti. Gerçi bunları kendisini azarlamadan da söyleyebilirdi. Yine de hocasının tarzına saygı duyuyordu. Meirin, bir süre daha düşündükten sonra kararını verdi.
Yoluna, sesin geldiği yönde dümdüz devam edecekti. Ormanda yürürken kopyalamak için ağır bir kaya veya küçük bir ağaç aramayı da ihmal etmeyecekti. Belki bu şekilde birinin avı olacaktı. Yine de Meirin yeteneklerini düzgün kullanabilirse av değil avcı olacağına inanıyordu.

Meirin, dikkatli bir şekilde sesin geldiği yöne doğru ilerledi. Belli bir süre yürüdükten sonra durdu. Adanın uç kısımlarından birine geldiğini tahmin ediyordu. Etrafta telaşla koşturan hayvanlardan dolayı  patlamanın buraya yakın bir yerde olduğunu düşünüyordu; fakat çevresine bakındığında patlamaya dair hiçbir iz bulamamıştı. Bu kadar şiddetli bir patlama gözle görülebilir bir hasara neden olmalıydı. Bu yüzden kaybolmuş olabileceğini düşündü.

Patlamanın olduğu yeri aramayı bırakacak olan Meirin geri dönecekti; fakat geldiği yoldan dönmeyi düşünmüyordu.Geldiği sol tarafa nazaran yönünü biraz daha sağa çevirerek merkeze doğru varmayı hedefliyordu.

Spoiler: