Geri: D Grubu : Mente Divine-Meirin-Clous

tarafından Misafir C.tesi 05 Mart 2016, 13:50

Gurur denen şeyi anlamıyorum. Onurda aynı şekilde. Manevi duyguların gereksizliğini bir türlü kavrayamıyorum. Şu anlattığın şey, merhametin gerekliliği ile ilgili olan.
Sizin uygarlığınız da duygulardan arınmış, ama merhamette bir duygu değil mi? Bunun gerekli olduğunu söylüyorsan, diğer duyguların gereksiz olduğunu nasıl savunabilirsin ki?
Ayrıca Numen'in aşık olduğu ve sonrasında doğan, nefret ve intikam duyguları ile güçlendiğini söylemiştin. Bu açıdan bakarsak duygular gerekli değil midir?
Ben aşık olmadım ama nefret ve intikam duyguları taşıyorum. Bunların beni daha güçlü yapmasını da umuyorum. Ama öte yandan aşk, gurur, onur gibi saçmalıkları anlamıyorum. Şimdi onuru ve gururu bir kenarı bırakıp, rakibimi kandırarak yenmeyi planlıyorum. Zaten ben gölgelerde dolaşıp arkadan öldüren bir suikastçiyim. Benim olayım bu.

Rakibime doğru uçup sağ elimde ki bıçakla boynunu hedeflesemde, rakibimden sağlam bir darbe almıştım soluma. Bıçağım hedefini şaşırıp sağ koluna girmişti. Bense yediğim tokatla sarsılmış bir halde, bulanık bir hayatın güzelliğini düşünüyordum. Renkler birbirine girmiş, hayat gerçek anlamı ile rengarenk görünüyordu. Onursuz ve gurursuz hareketime başlama zamanıydı.

Yattığım yerden kalkacak, rakibimin sağına doğru yatay olarak bir iki adım atacaktım yalpalayarak. Rakibime hala sarsıntı geçirdiğimi hissettirecek şekilde sallanacak, sonrasında yüzü koyun düşecek şekilde bırakacaktım kendimi. Düşmeden önce sağ ayağımla kendimi durdurup kazandığım momentumla rakibime doğru atağa kalkacaktım. Sağlam olan sağ tarafım, rakibimin sağına gelecek şekilde, sağ elimde ki bıçakla rakibimin zaten kestiğim sağ tarafına saldıracaktım. O sağ kol ile bunu savunamazdı.

tarafından Kyros C.tesi 05 Mart 2016, 15:38

Clous: Elinde 2 çivi kaldığını görüyorsun. Hızlıca iki çiviyi ağzına alıp rakibine tükürmeye hazırlanırken, rakibin ayağı kalkıp savsak savsak yürüyor. Az önceki saldırıdan hasar almış gibi duruyor. Sen ise bu duruma aldırmayıp iki çiviyide rakibine atıyorsun. İlki göğsüne ikincisi ise boğazının aşağısına saplanıyor.

Mente: Ayağa kalkıp rakibini kandırmaya çalışıyorsun. Rakibinde bunu yiyor ama bu onu çivilerini fırlatmasından alı koymuyor. Çivilerden ilki göğsüne , ikincisi ise boğazının altına saplanıyor.

Durum: Mente ölmüştür.

tarafından **Clous Cracher** C.tesi 05 Mart 2016, 18:43

Son anda rakibinin o haline bir acıma hissetse deartık tükürmüş bulunmuştu ve karşısında ölü bir beden vardı. Vicdan azabı çekiyormuydu öldürdüğü için bu adamı? Hayır. Tam olarak öyle denemezdi. Ondan birazcık daha hafif bir duyguydu bu. Sonuçta biraz önce o da Clous'u öldürmeye çalışıyordu. Yinede ölmesi gerekmezdi. Ona gerekli olan sadece madalyonuydu. Başka birşey gerekmiyordu. Fakat iki rakibi de bunun için ölmüşlerdi. Onların da mı borcu vardı acaba? Yada sadece dedesi gibi paraya aşırı değer mi veriyorlardı?

Ne olduğu önemsizdi. Artık ölüydüler. Üst tura çıkma hakkını Clous kazanmıştı. Ama burdan çıkarken yapması gerekn şeyi yapacaktı. ölü rakiplerini gömecekti. Bunun için toprak kazmasına da gerek yoktu zaten. Buraya düşerken toprak katyması olmuştu. Doğal olarak burda hali hazırda zaten bir yığın yumuşak toprak olmalıydı. Rakiplerini gömerken yinede mesleki deformasyon olarak yinede üstlerini arıyacaktı değerli eşya var mı yok mu diye

rakiplerimi tebrik ediyorum okuyanlara(ve gm'ye) teşekkür ediyorum