Parlak zamanlar [Kiyora&Wiksax]

Kiyora:
Tayfanın kendi arasında bir şeyler konuşup güldüğünü görüyorsun ve gemiden atladıktan sonra yanından geçip ayıpladığın kişinin de hırsız Yaviz olduğunu fark ediyorsun son anda, sen sapık deyince adam "Sapık değilim ben! Hırsızım hırsız!" diye anlamsız bir cevap veriyor. Adaya yaklaşık dört dakika içerisinde sırıl sıklam bir şekilde çıktığında bu sırada Rayl'de yanına gelmiş bulunuyor. Kendisi de nefes nefese kalmış.

Rayl:
Koşarak geri dönmek yokuş yukarı uzanan yola nazaran çok çok daha hızlı olmuştu ancak geldiğin anda Kiyora'yı görmüş olsan bile nefeslerin göğüs kafesini öyle sıkıştırıyor ki bir kaç dakika soluklanmakta fayda var.


Uzaktan gelen havan atışları epey büyük toplar ateşlemekte ancak parlak yelkenli tayfa da boş durmamakta. Gelen gülleler aynı birer bezelye tanesi gibi ortadan ikiye ayrılıp geminin beşer metre yanına düşmekte. Bu sırada donanma gemisinin burun direğinde takım elbiseli pekte subay havası olmayan bir adam durmakta. Adamla gemidekiler arasında kısa bir diyalog geçtikten sonra gemiler bir anda yönünü adanın en az insan olan kısmına yani Kiyora ve Rayl'in bulunduğu yere tam olarak!

Gemiler karaya doğru son sürat gelirken aralarındaki top güllelerinin ıslıkları da kulakları sağır eder bir biçimde git gide yükselen seslerle devam etmekte. Donanma gemisine yapılan atışlar da bir türlü gemiyi bulmamakta. İki taraf arasın sürekli olarak devam eden top ateşleri çokta uzun sürmeyecek. Yaklaşık iki dakika sonra ikisi de karaya vuracak gibi görünüyor.

Bu sırada Kiyora ve Rayl'in bir karar vermesi gerekli, bu noktadan sonra savaşa dahil olup yüksek kafa ödüllü kişileri karşıya almak olabilir. Pekala aynı şekilde iyi insanlar gibi görünen bu kişilerin yanında yer almakta mantıklı, kaçmakta hiç anlamsız görünmüyor.

Rayl uzunca süre endişe içerisinde kıyıya koşmaya çalıştı. Yol bayır aşağı olduğu için çok daha kısa sürede varmıştı kıyıya. Kiyoranın sağlam olduğunu gördüğünde içi fazlasıyla rahatlamıştı. Dizlerini tutmuş hafif eğik pozisyonda biraz soluklandıktan sonra kafasını kaldırdı. Beyninde flash patlamışa döndü. Kiyora oldukça ıslanmıştı ve bu sebepten içi seçilebilir gibi olmuştu. Bu manzara karşısında Rayl bir süre donakaldı. Beynine kan sıçramıştı adeta. ''Bu ne harika bir beden...'' diye düşünüyordu. Bu şekilde Kiyoranın güzelliğine takılı kaldı çok kısa bir süre. Daha sonra kıyafetinin üst kısmını çıkardı ve bununla Kiyorayı kurutmaya çalışıyordu.

O sırada bir korsan gemisi ve denizciler kıyının biraz açığında çatışıyorlardı. Top gürleleri havada uçuşuyordu. Gemiler ise kıyıya yaklaşıyorlardı. Rayl şuan birşey yapamayacaklarını düşündüğü için Kiyoraya, onlar kıyıya gelene kadar biraz açıkta beklemeyi önerecekti. Top atışına yapabilecekleri birşey gözükmüyordu. Göğüs göğüse savaş başladığı zaman denizcilere destek olabilirlerdi. Onlar kıyıya ulaşana kadar Rayl, Kiyorayı kurutmaya çalışacaktı, yetişmezse ceketini ona vermeyi de ihmal etmeyecekti.

Kiyora Ve Rayl romantizme hayli dalmış olacak ki son sürat üstlerine gelen gemileri unutmuş olacaklar. Her ne kadar iki dakikalık bir zaman biçilmişse de hareket etmeleri gerekmekteydi, bunun nedeni etrafa açılan top güllelerinin bir süre sonra kaçacak yer bırakmayacak olmasıydı tabi ki. Tam olarak olan buydu. İkilimiz bir biri ile aşklarını yaşarken etraflarındaki yer tepeden gelen ıslık seslerinin yere düşüp patlamalar eşliğinde parçalanmasına sebep oluyordu.

Tam bu sırada kahramanlarımız tepelerinde onlara doğru gelen gölge yüzünden büyük yara alacaklardı.

Gemi karaya çarpınca Kiyora'yı kurutmakla meşgul olan Rayl'in sağ kolu tam olarak geminin karaya giriş noktasına denk geliyordu. Dirseğinin dış tarafından yaklaşık yirmi tonluk baskı nedeniyle tendomlarıyla birlikte Rayl'in dirsek altından sağ kolu tersine çıkıyor. Hatta öyle ki eti ve kemiği ayırt edebiliyorsunuz.

Kiyora ise çarpışmanın etkisinden fırlıyor ve çok güzel bir beyin sarsıntısı hediye alıyor. Başı epey miktarda dönmekte, öyle ki ayakta durmak bile çok zor, Rayl'den yaklaşık yirmi metre kadar ileriye fırlamış durumda. Rayl de gemiden dört metre yana düşmüş bir kolu neredeyse koptu kopacak bir halde yere serilmiş durumda.

Bu sırada İsmail gemiden atlayıp Kiyora'nın yanına gidiyor ve "İyi misin?" diyor. Erdal ve Ak sakallı Dede'de iniyor hemen peşi sıra. Dede sert bir tonda "Burada kalırsak siviller zarar görecek." diyor. Erdal'sa "En güvenli yer burası, Yavuz'a söyleyin de bu arkadaşları alıp kaçsın. Kaanı da yanına alsın yaralarını neyim sarar." dedikten sonra İsmail Kiyora'ya dönüp "Arkadaşını alıp hemen kaçmalısın!" diyor. Rayl ayağa kalkabilecek durumda ancak bedenini zorlamaması gerekli. Kiyora basit hareketler dışında bir şey yapabilecek durumda değil.

Out:

Kiyora zar zor ayağa kalkmaya çalışıyor ancak başarılı olamıyor pek tabi. Her ne kadar kalksa bile adım atacak mecali kalmamış durumda ancak yere düşmeden onu "Hırsız Yaviz" adeta beyaz atlı prens edasıyla yakalıyor ve bir anda ata dönüşüyor. Sonrasında Rayl'i alıp savaş alanından kaçmak istese de denizciler direk olarak kahramanlarımızı hedef alıyor. Bu noktadan sonra Rayl ve Kiyora kendini kaybediyor.

Kahramanlarımız gözlerini bir hastahane odasında açıyorlar. Rayl uyandığında epey halsiz bir şekilde ister istemez kolunu yokluyor ve karşısına çıkan sonuç tam olarak iyileşmemiş olsa da kırık bölümleri neredeyse çatlağa dönüşmüş ve iyileşmiş sayılırdı.

Kiyora ise kendini gayet iyi hissediyor, öyle güzel uyumuş ki bebekler bile böyle uyuyamaz.

İkili bir hastahane odasında seruma bağlı şekilde yan yana yatıyorlar. Bir birlerini göremiyorlar, aralarında perdeler bulunmakta ancak bir kaç saniye sonra kapının açılma sesi ile irkilip içeriye sivri burunlar giymiş bir adamın geldiğini duyuyorlar. Bu adam Kiyora'nın posterde görmüş olduğu adam.

Aranızdaki perdeleri açıp iki yatağın ortasına gelecek şekilde bir sandalye çekiyor; epey tok ve olgun bir sesle "Nasıl hissediyorsunuz kendinizi." diyor.

Rayl, paniklemiş şekilde Kiyora ile uğraşırken kendilerine yaklaşan gemiyi tamamen unutuyor ve Kiyorayı korumak için hızla gelen gemiye son anda kendini siper ediyor. Geminin çarpması sonucu bir miktar savrulduktan sonra yere yığılıyor. Omzundaki parçalanmanın dehşetine kapılmışken bir yandan Kiyora'nın durumuna bakmaya çalışırken bir anda bilincini kaybediyor.

Rayl gözlerini bir hastahanede açımıştı. Önce hafif sızlayan omzuna bir baktı. Daha sonra panikle sağa sola bakındı ve Kiyora'nın kendisine gülümseyen bakışını görünce rahatladı. Rayl'in de yüzünde bir gülümseme olmuştu. Daha olayları düşünmeye vakti olmadan şık giyinimli bir adam içeri girmişti. Rayl ''Bu herif de kim doktor falan mı?'' diye düşünüp adama bakmaya devam etti. O sırada hayal mayal hatırladığı son anlarını düşünüyordu Rayl. Bir korsan tarafından kurtarılmak kanına oldukça dokunmuştu. Ama yapacak bir şey yoktu. Şansı hiç yaver gitmemişti ki Rayl'in. Bu duruma da çok şaşırmadı. Yakalamayı planladığı adam onları kurtarmıştı.

Bu sırada şık giyinimli adam sandalye çekip aralarına geçti ve ''Nasıl hissediyorsunuz kendinizi." diye sordu. Rayl ''Daha iyi gibi ama sen de kimsin?'' diyecekti. Hala anlam verememişti bu adama. Ondan açıklayacı bir konuşma bekleyecekti.

Adam sizi dinledikten sonra Kiyora'nın hemen yanına geçip cebinden bir tane küçük fener çıkarıyor. Yanağından tutuyor Kiyora'yı ve sonrasında "Gözlerini aç." diyerek feneri açıp gözlerini kontrol etmek amacıyla gözünün içine sokuyor adeta. Sonrasında ışığı kapatıp "Sorun yok gibi gözüküyor." dedikten sonra Rayl'e sıra geliyor. Başına geçip şah damarına elini dayıyor ve cebinden çıkardığı köstekli saate bakarak bir dakika bekliyor sonrasında yaralı kolunu dirseğinden itibaren eliyle yokluyor yavaşça. Acının hala var olduğu yerlerde elini biraz daha bastırıp Rayl'in tepkilerini yokluyor, kahramanımız da istemsiz bir şekilde dişlerini bir birine kenetleyip nefesini tutuyor.

Sonrasında ikinizin arasındaki yerini alıp "Her şey yolunda gibi görünüyor genç kız, biraz daha yatağında kalman lazım en azından serum bitene kadar." diyor ve aranızda duran küçük sehpahadan aldığı deftere yazıyor, Rayl'e dönüp "Kolunu bir şekilde yerine oturtup diktim. Kırıkların bir kısmını da iyileştirmeyi başardım ancak kolun hareket edebilecek olsa da zorlarsan yine tuzla buz olmayacağının garantisini vermiyorum." dedikten sonra yine deftere bir şeyler yazmaya başlıyor ve sehpanın üstüne geri koyuyor.

İkinizin sorularına cevap vermek içinse "Ben bu karakolun en rütbeli kişisi Teğmen Hannibal Lecter. Siz ikinizi bir kaç gün daha burada benim gözetimimde tutacağım, Parlak İsmail hakkında bildiklerinizi öğrenmem gerekli, benim için değerli sayılabilecek bir şeyi kaçırdılar; ancak biraz daha dinlenip akşam yemeğinde bana katılmanızı istiyorum. Sorularınızı orada detaylıca sorabilirsiniz." demiş ve hızlı adımlarla dışarı çıkmıştı adam. Başka soru istemediğini belli etmenin daha iyi bir yolu yok gibi görünüyor. Odada baş başa kalıyorsunuz böylece.