Parlak zamanlar [Kiyora&Wiksax]

Adam sorulara net bir yanıt vermeden elindeki fenerle Kiyoraya yöneldi ve Kiyora'nın gözlerine bakmaya başladı. Belli ki bu bir doktordu ve sadece kontrol ediyordu. Daha sonra doktor Rayl'e döndü ve önce şah damarını kontrol etti. Daha sonra Rayl'in yaralı koluna baktı. Yoklarken bazı noktalarda Rayl'in omzuna hançer saplanıyor gibiydi. Bu yüzden istemsizce kasılıyordu Rayl. Daha sonra ''Bu sakat kolla ne yapacağım ben'' diye kara kara düşünüyordu ki doktor konuya girdi. Önce Kiyoraya ''Her şey yolunda gibi görünüyor genç kız, biraz daha yatağında kalman lazım en azından serum bitene kadar.'' dedi ve Rayl'e döndü. "Kolunu bir şekilde yerine oturtup diktim. Kırıkların bir kısmını da iyileştirmeyi başardım ancak kolun hareket edebilecek olsa da zorlarsan yine tuzla buz olmayacağının garantisini vermiyorum." diye bitirdi. Bu sırada elidndeki ufak deftere bir şeyler yazıyordu.

Sağlık durumlarıyla ilgili konuşması bittikten sonra "Ben bu karakolun en rütbeli kişisi Teğmen Hannibal Lecter. Siz ikinizi bir kaç gün daha burada benim gözetimimde tutacağım, Parlak İsmail hakkında bildiklerinizi öğrenmem gerekli, benim için değerli sayılabilecek bir şeyi kaçırdılar; ancak biraz daha dinlenip akşam yemeğinde bana katılmanızı istiyorum. Sorularınızı orada detaylıca sorabilirsiniz." dedi. Rayl biraz şaşırmıştı. Doktor sandığı adam adanın belki de en yetkili kişisiydi. ''Bizi korsanlar kurtardıysa biz buraya nasıl geldik? Burası karargahın hastahanesi mi?'' Şeklinde sorular kafasında dönüyordu. Bu sırada teğmen hızlıca odadan çıktı.

Daha sonra Kiyora lafa girdi ve "İsmail Abi çok iyi biri. Tayfası da öyle. Her korsan iyi değildir ancak karşılaştığımız insanlar gerçekten de iyilerdi. Bizi onlar kurtarmadı mı? Bildiklerimizi anlatırsak başlarını belaya sokmuş olmayacak mıyız? Ne düşünüyorsun?" dedi.

Rayl biraz duraksadıktan sonra. ''İkimiz ayrılıp ben merkeze gittiğimde dönercinin dediği gibi bankaların oraya yönelmiştim. Vardığım an orda bir patlama oldu ve zoan kullanıcısı bir adam ata dönüşmüş muhtemelen o bankadaki paraları çalmış kaçıyordu. Daha sonra çok hızlı olduğundan yetişemedim. Gemi çarptıktan sonra ise hayal mayal gördüğüm şey seni kurtaran kişinin tekrar ata dönüştüğüydü. Yani iyi adamlar olmaları hırsız oldukları gerçeğini değiştirmiyor. Gene de önce teğmenin söyleyeceklerini dinleyip ondan bilgi alalım. Daha sonra anlatıp anlatmamaya karar veririz. Muhtemelen sen benden daha çok şey biliyorsun kararı gene sen verirsin.'' diye konuştu.

Hava kararmaya başlamış gök yüzü artık kavun içi rengini almaya başladığı sırada kahramanlarımız da az buçuk dinlenmişlerdi. Güzel gün batımı camdan içeri vuruyordu ve insanın içini ısıtan bir gök yüzü görünebiliyordu odanın sonundaki camdan. Beyaz panjurlardan bakan Kiyora İsmail'in söylediklerinden etkilenmiş bir şekilde yatıyordu, Rayl ise korsanlara karşı içinde bir öfke ile aklına geleni hemen ortaya atmıştı. Bu sırada kapıyı bir iki kere çalıp içeriye Lecter gelmişti hızlı adımlarla. Serumları kollarınızdan çıkardıktan sonra hızlı adımlarla kapıya ilerlemiş ve eliyle takip etmenizi işaret etmişti.

Takip etmeye başladığınızda bir villayı andıran karakolda da bir tur atmış oluyorsunuz. Yerler denizci mavisi ve köşeleri beyaz olan halılarla sarılmıştı. Camlar ve duvarların geneli ahşap işlemelere sahipti, eski bir ev olduğu anlaşılıyordu etrafa bakınca ancak çok iyi bakılmıştı. Duvarlardaki portrelere bakınca da eskiden epey zengin birisinin evi olduğu anlaşılıyor. Sonunda kapıda iki nöbetçinin beklediği bir oda görüyorsunuz. Burası bir mutfak, içeriye girdiğinizde bir tane albay ve yüz başı duruyor içeride. Lecter'ı görünce bir anda hızlıca ayaklarını bir birine vurarak denizci selamı veriyorlar ve yüksek bir sesle "Hoş geldiniz efendim!" diyorlar.

Lecter hiç bir şey söylemeden mutfak tezgahının arkasına geçip ceketini albaya veriyor ve yüzbaşı ya eliyle bir işaret verip oda şeklindeki dondurucudan bir et getirmesini işaret ediyor. Ardından da gömleğini bileklerine kadar sıvayıp bir bıçak takımı çıkarıyor. İçeriden taze kesilmiş bir kaç parça kuzu koluna benzer parça ve bir tane de akciğer geliyor. Kuzu sakatatı olabilecek kadar büyük bunlar. Derileri soyulmuş çoktan.

Lecter beyaz bir önlük takıyor ve tezgahın bir tarafına geçiyor. Size de bar taburelerini işaret ediyor ve konuşmaya başlıyor bir yandan yemek yaparken "Benim çok özel bir damak zevkim vardır, bu yüzden kendi yemeklerimi kendim yaparım. Taze kesilmiş etler kullanırım her zaman yemeğimde. Yemek eşliğinde daha iyi konuşabiliriz değil mi?" dedikten sonra bir satırla kemikleri parçalamaya başlamıştı arada bir tıslayarak vurduğu satırı kemiğe saplayıp bilekleriyle saçlarını geriye attıktan sonra "Şimdi, orada sizin gibi siviller ne yapıyordu? Üzerinizde silahlar var, ancak yüzünüzü daha önce görmedim. Parlak İsmail ile ne işiniz vardı?" diyor ve ellerini bulunduğunuz yerin tezgah bölümüne koyup ikinize hayli yakın durarak elini sanki sizi sarsmaya çalışıyormuşcasına sertçe masaya vurup "Doğrular, sadece doğrular değil mi?" diyor soğuk bir şekilde ve yapmacık bir de gülümseme konduruyor yüzüne.

Rayl ve Kiyoranın konuşmasının üzerinden bir kaç saat geçmişti. İkiside bu süre boyunca güzelce dinlenmişlerdi. Rayl bu sırada olayları anlamlandırmaya çalışıyordu. Korsanlar neden onlara yardım etmek istesinlerdi ki? Sadece denizcilere hedef olmamak için kendilerini kullanmayı mı denediler?

Hava kararmaya başlamıştı. Kızıl güneş batarken pencereden içeri süzülüyordu. Kızıl renk Rayl'in içini gene gıdıklıyordu. Korsanlara borçlu kalmıştı belkide. Ama onun umrunda değildi. Daha sonra içeri teğmen kapıyı tıklayarak kibarca girmişti. Hızlıca serumları söktü Rayl ''Ne oluyoruz lan?'' diye hafif şakın teğmeni izliyordu. Ve sert burnu kalkık bir tavırla onu takip etmelerini işaret etmişti. Nihayetinde onları kurtardığı için Rayl bunu görmezden gelerek onu takip etmeye başladı.

Biraz ilerledikten sonra Rayl'in kafasındaki bir soru işareti kalkmıştı. Eski ev tarzı bir karakoldaydılar. Oldukça kaliteli bir yer gibi gözüküyordu. Belki de teğmen çok zengindi yada hatırı sayılır bir ağırlığı vardı. Bir kapıya yaklaştıklarında nöbetçilerle karşılaştılar. İçerde de rütbeli denizciler vardı. Burası güzel bir mutfaktı. Oldukça kaliteli gözüküyordu.

Teğmen üstündekini çıkartıp hızlıca tezgaha geçti. Gene burnu kalkık bir tavırla yüzbaşıya el işareti yapmıştı ve yüzbaşı dolaptan bir kaç parça et getirdi. Daha sonra teğmen bıçak takımı çıkarıyor. Rayl bu sırada bu adamın kaç farklı işle ilgilendiğini düşünmeden edemiyordu.

Teğmen boynuna bir önlük geçirdikten sonra tavrını koruyarak Rayl ve Kiyoraya sandalyeleri işaret ediyor. Rayl ''Bu herif konuşmasını bilmiyor mu?'' diye hafif tepkili düşünürken tepmen lafa giriyor. "Benim çok özel bir damak zevkim vardır, bu yüzden kendi yemeklerimi kendim yaparım. Taze kesilmiş etler kullanırım her zaman yemeğimde. Yemek eşliğinde daha iyi konuşabiliriz değil mi?'' demiş ve tehtitkar bir tavırla etleri doğramaya başlamıştı. Sonrasında "Şimdi, orada sizin gibi siviller ne yapıyordu? Üzerinizde silahlar var, ancak yüzünüzü daha önce görmedim. Parlak İsmail ile ne işiniz vardı?" dedi ve cevabını beklemeden iyice yaklaştıktan sonra "Doğrular, sadece doğrular değil mi?" diye sertçe bıçağı sallamıştı.

Rayl bu tehtitkar ve burnu kalkık havadan pek hoşlanmamıştı. Önce sert sayılabilcek bir bakıştan sonra biraz düşünüp sakinlemişti. Rayl hemen konuya girdi ve ''Bizler ödül avcısıyız buraya Yaviz denen bir adamı yakalayıp kafa ödülünü almak için geldik.'' dedi ve onlara ellerindeki arama posterini kanıt göstedi. Bu sırada kollarını kavuşturmuş kendine güvenen bir tavır takındı. Daha sonra banka soygunu olayıda gördüklerini anlatacak ve teğmenin de kendilerine bilgi vermesini isteyecekti.

Adama verdiğiniz cevaplardan sonra kemiğe sapladığı satırı alıp sessizce bir kaç saniye daha kemikleri kemeye başlamıştı. Vuruşlarının git gide sertleştiği de seslerden belli oluyordu, en sonunda ana kemiği parçaladıktan sonra bıçağı kesme tahtasına saplayıp bir kaç tane sebze alıp buz dolabından sonunda konuşmaya başlamıştı "Benden ne çaldığı önemli değil ancak, genç kız sen yalan söylüyorsun. Daha fazlasını biliyorsun." demiş ve sebzeleri bir şef edasıyla doğramaya başlamıştı.

Hızlı hızlı bir kaç havucu, soğanı ve mantarı çok kısa bir sürede doğramış ve Kiyora'ya "Guernica isminde bir adada bir katliam yaptılar ve benim için çok değerli bir şey çaldılar. Bana ne olduğunu anlat." demişti çok sert bir şekilde.

Rayl'in konuşmasından sonra adam Rayl'den şüphe etmiyor gibi görünüyordu. Ama Kiyoranın yalan söylediğini anlamıştı. O sırada bıçak hareketleri iyice sertleşmişti.  O sırada teğmen  "Benden ne çaldığı önemli değil ancak, genç kız sen yalan söylüyorsun. Daha fazlasını biliyorsun." dedi. Bu adamdan biraz etkilenmişti Rayl. Psikolojik baskıyı iyi veriyordu. Bıçak hareketlerine devam eden teğmen devam etti  "Guernica isminde bir adada bir katliam yaptılar ve benim için çok değerli bir şey çaldılar. Bana ne olduğunu anlat." Baskısı sonuç vermiş gibiydi Kiyora paniklemişti ve herşeyi anlatmaya başladı. Rayl ise bu sırada ''Katliam mı tam da korsanlardan beklendiği gibi. Başka ne işe yarar ki onlar zaten.'' diye düşünüp biraz kızmıştı. Bu sırada Kiyoranın hala çok saf olduğuna karar kılmıştı.

Kiyora'nın söylediklerinden sonra ilk defa adamın yüzünde gerçekçi bir gülümseme oluşmuştu ve kendi kendine sessiz bir şekilde "Kaan demek ha..." demişti sonraskında Rayl'in dediğine karşılık olarak "Haklısın başka bir işe yaramazlar." demiş ve yemeğe öncekine nazaran çok nazik bir şekilde davranmaya başlamıştı. İstediği bilgiyi aldığını buradan anlayabiliyorsunuz.

Yemeği hazırlayıp ocağa sürüyor ve üstünü kapatıyor Lecer, bu sırada kokuyu alan burunlarınız hayatınızda ilk defa böyle bir yemek kokusunu aldığını söylüyor size. Pişen sanki et değildi, tatlı bir koku yayıyordu ama aynı zamanda da o et kokusu da etrafa saçılıyordu.

Lecter yemeği koyduktan sonra "Birazdan hazır olur." deyip önlüğünü çıkarıyor ve karşınıza geçip bir şişe kırmızı şarap koyuyor. "İsterseniz çekinmeyin." diyor ve üç bardak çıkarıyor. Kendine bir bardak koyduktan sonra yavaş yavaş yudumlarken "Peki bu Kaan neredeydi? Tayfanın gemisini, Erdal denen adamın bakkalını kontrol ettik ama bulamadık." demiş ve şarabından bir yudum alıp devam etmişti "Guernica benim ana vatanım sayılabilecek bir yer, kömür madenleriyle ünlüydük. Ben daha yeni doktor olduğum zamanlarda kömür madenlerinin yaydığı kimyasallar yüzünden hayvanlar hastalanıyordu, bitkiler de aynı şekilde. Tabi zengin bir adaydı, her ne kadar siyah beyazdan farklı olmasa da. Parlak İsmail henüz denizciyken adamıza bir korsan tayfası getirdi ve o tayfayı işçi olarak aramıza soktu. Sonunda da getirdiği adamlar bizi korumak yerine bizi öldürmeye başladı. Hükumet onları yok etmeleri için adam yollamıştı ancak İsmail sözde bizleri korumak için hükumetle savaşıp adayı batma noktasına gelecek kadar bombardımana tutmalarına neden oldu. Kadınlar ve çocuklar hepsi öldü. Tek kalan akrabamı da yanlarına aldılar." demiş ve bir yudum daha almıştı içkisinden.