Avcı'nın Masalları(John Graywolf) - Bitti

Orvin kılıcı hızla savururken avcı sağ elindeki mızrağı aniden sol eline fırlatıp zaten yaralanmış sağ elini dirseklerinden bükerek kılıcın önüne çekti ve sol eline aldığı mızrağı da Orvin’e savurdu. Tüm bunlar bir saniyeden biraz uzun zamanda gerçekleşmişti ve hızla sonuca ulaştı. Orvin’in kılıcı avcının sağ kolunu dirsek altı ve pazularından delerek geçmiş ancak kalbe ulaşamamıştı. Kılıç geçtiği yerleri tamamen yırtmış ve sağ kolu kullanılmaz hale getirmişti. Avcının o anca savurduğu mızrak ise tam denge sağlayamadığı için kalbe yönelmese de göğüs kafesinin altından Orvin’in karnına derince saplanmıştı. Orvin darbenin şoku ve acısıyla birkaç saniye kadar afallayacaktı, aynı afallama sağ kolunu kaybeden avcı içinde geçerliydi. Birkaç saniye sonra Orvin kendine geldiğinde kılıcını doğrultup önünde diz çöker halde mızrak sallamış olan avcının kafasına indirecekti var gücüyle.


Rp Out

Spoiler:

Saniyeler içinde bitecek bir savaştı bu. Rakibim ağır yaralıydı ve bende sağ kolumu kullanamazdım artık. Mızrağımı genellikle sağ elimle kullandığımı düşününce de şu an yapabileceğim en iyi atağı yaptığıma inanıyordum. Bu yüzden mızrağımı tekrar savurmayacaktım! Ona daha fazla kuvvet uygulayarak bedenini iyice delmesini sağlayacak ve böylece acı içinde hamle yapamamasını veya ölmesini sağlayacaktım. Bunun yanında eğer acıya rağmen yinede hamle yapabileceğini anlarsam, hamlenin geldiği yöne göre saldırısını sağa veya sola doğru giderek atlatacak, yeni hamlelere karşı dikkatli olacak ve yavaş yavaş ölmesini bekleyecektim. 9 metrelik beyaz bıyıklı bir dev değildi bu adam sonuçta. Göğsüne giren bir mızrak onu öldürmeliydi ve hamle yapamayacak hale geldiğinde de bu süreci hızlandırmak için karnına tekmeler atacaktım. Böylecede daha hızlı kan kusacaktı veya daha hızlı kan kaybedecekti.

Orvin acıdan kurtulup kılıcı yeniden savurmak için yükselttiğinde, an önce hissettiğinin iki katı daha şiddetli bir acı hissetmişti göğsünde. Avcı mızrağını iyice itip göğsünü tamamen delmişti Orvin’in. Artık kılıcı savuracak kuvvet kalmamıştı Orvin’de, ağzı bir karış açık halde başı arkaya düştü ve gevşemiş elinden kurtulan kılıcı yere çarparak taş zeminde bir gürültü çıkardı. Hala nefes alıyor olsa da Orvin ölmek üzereydi artık, “Rengim soldu… ah güzel meyve, tatlı meyve… Elveda hayat…” başı iyice geriye yaslanmış, koca şapkası kafasından sıyrılıp yere düşmüştü, ağzı hala açık duruyordu avcının mızrağına asılı halde dururken. Uzaktan görenler avcının ateşte bir şeyler pişirmek için eti şişe geçirdiğini sanabilirdi. “Meyvemi çaldı orospu çocuklarıııııııı!” Orvin’in başı yavaşça yükselmişti yine bu sözleri söylerken. Öfkeyle avcıya bakıyordu bunu söyledikten sonra, “Allah belanı versin zamansız şerefsiz, Varren adasına gidecektim lan…” Aniden öksürüp avuç avuç kan kusmuş ve püskürtmüştü hepsini avcının suratına, son nefesi de bu olmuştu Orvin Rubar’ın…

Avcı daha bir şey yapmaya yeltenmeden bir ses duydu arkasından, “İşte burada! Beyaz saçlı adam onu öldürmüş!” arkasındaki damdan bağıran bir çocuğu sesiydi bu. Onun çağrısıyla herkes o tarafa koşturmaya başlamıştı. Herkes şişe geçirilen Orvin’i görmüştü John’un ellerinde. Bunlara birkaç denizci eri de dahildi. İçlerinden biri hemen öne atıldı, pek neşeli durmuyordu yüzü, “Bravo ahbap, fena enselemişsin bizimkini. Hadi cesedi büroya götürelim de ödülünü al…”

Angelo limanda haber bekliyordu hala…

Rakibimi öldürmüş ve ölmeden öncede son sözlerine şahit olmuştum. Varrren adasında ki Bir meyveden bahsediyordu. Bu adamın şan şöhret peşinde olduğunu düşünürsek ya maddi olarak çok değerli bir şeydi ya da onun için değerli bir şeydi. Doğrusu merak ediyordum bende bunu ve o an karar vermiştim. Öldürdüğüm adamın isteğini sahiplenecek o meyvenin peşine düşecektim. Ben bunları düşünürken ise bir çocuk sesi ardından da kalabalığın bağırışları yükselmişti arkamdan. Bir denizci eri yakınıma gelip “Bravo ahbap, fena enselemişsin bizimkini. Hadi cesedi büroya götürelim de ödülünü al…” demişti. Pek mutluda görünmüyordu. Adamı öldürdüğümden olsa gerekti bu. Hatta belki de o adamın posterinin altına ‘’ Canlı olsa daha iyi olur’’ yazan kişide buydu. Neyse önemli değildi bu. Dedikleri gibi gidip ödülümü alacak ardından da Angelo’ya bir şekilde haber verecek ve hastaneye gidip sağ kolumu tedavi ettirecektim. Tedaviden sonra Varren adasına bilet 3 gün sonraya 3 bilet alacaktım. 3 bilet almamın sebebi ise korsan olarak devam edeceğim macerama yeni bir kişi ekleyecek olmamdı. Ancak bunu yapmak için güvenebileceğim birini bulmalı ve bu adadan yasal bir şekilde çıkmalıydım. Bu yüzden sadece Angelo’nun arkadaşlarından birini, hatta aralarında ki en iyi arkadaşını tayfama katılması için gizlice teklif sunacaktım. Üstelik her ne kadar sakin bir şehir olsa bile liman bekçileri savaşmayı bilen kişiler olması gerektiğinden en iyi seçenekte buydu. Bunun yanın da 3 gün sonraya bilet almamın diğer sebepleri ise de henüz korsan olmadan kredi borcumu ödemek, ısıyı yalıtkan eldivenler almak ve 1 şişe yanıcı akışkan almaktı. Bunlar 2 gün içinde gerçekleştirecek, üçüncü günse gemiye binerek yeni macerama doğru ilerleyecektim.

rp out:

Avcı o yaralı koluyla, denizciler ve halkın yardımıyla Orvin’in cesedini, eski posteriyle beraber denizci bürosuna götürmüştü. O giderken ardından bir yığın meraklı insan da gelmiş ve ona yol boyunca sorular sormuşlardı. Beyaz saçlı ödül avcısını tanımak istiyorlardı besbelli ki. Kim olduğunu, nereden geldiğini, kaç korsan avladığını soruyorlardı. Çocuklar beyaz saçlarına hayranlıkla bakıyordu ve çocukça sorular soruyorlardı avcıya. “Mızrağınla duvar delebilir misin abi?” “Hiç deniz kralı gördün mü amca?” “Kaptan Billur’u yakalayacak mısın?”
Sorulara ne cevap vereceği ona kalmıştı elbette. Bir günde epey popüler olmuştu ufak adada.
Denizci bürosuna vardığında iki milyon yerine iki buçuk milyon kazandığını öğrenmişti. Asık suratlı büro amiri parayı eline sayarken Orvin’in yeni gelen posterini de göstermişti. Şanslı hergele, tam da ödülün arttığı zamanda avlamıştı adamı.

Ardından hastane günleri başlamıştı. Bir hafta boyunca hastanede kolu ve kafası sarılı yatmıştı John. Arkadaşı Angelo ise her gün ziyaretine geliyor ve direktifler alıyordu. John yatarken ona arkadaşlarından birinin onlarla seyahat edip etmeyeceğini sorduğunda Angelo ağız yoklayacağını söylemiş ve birkaç gün boyunca da arkadaşlarını yoklamıştı. Sonunda içlerinden uzun boylu, mavi saçlı olan Narme’de karar kılmış ve kaptanına bildirmişti. Narme uzun boylu, yakışıklı biriydi ve bu adadan değildi. Gitmek için de can atıyordu, savaşmayı seven hareketli ve meraklı bir tipti.

Avcı bir hafta sonra iyice kendine geldiğinde, kolu hala sargılar içinde olsa da kısmen kullanabiliyordu. Alnındaki yarık ise hala bantlarla kapatılmıştı ve yara kısmen kapanmıştı. O haliyle Angelo’yu da yanına alarak şehirde bazı işleri için dolaştı. Hükumet bankasına gidip borcunu ödedi, pazardan kendine yeni silahlar aldı. Bu bir hafta boyunca hastanede yatıp liman bekçiliğini yapmadığı için şirketten maaşını alamayacaktı, ancak Angelo her günün parasını almıştı ve cebinde önceki maaşlarıyla beraber 420k beli bulunuyordu. Bu parayla arkadaşına destek olmaya hazırdı.

Limana da uğrayıp Narme’ye gizlice denize açılma teklifi yaptıklarında adamın sevinci gözlerinden okunabiliyordu. Angelo’yu da kısmen tanıdığından hiç tereddüt etmedi ve kabul etti. Biletlerini alıp son işlerini hallettikten sonra yola çıkacaklardı. Varren’e gidecek gemi ertesi gün kalkacak bir yolcu gemisiydi. John şehirde epey ünlendiğinden, geminin kaptanı onun da güvertede bulunmasından memnuniyet duyacaktı. Yolcu gemilerinde ödül avcıları sıklıkla bulunurdu eskortluk için. Bu yüzden bilette bir indirim de yapacaktı ona.


RP Out

İkinci RP bitmiştir, tebrik ederim.

Spoiler:

‘’ Ben john Graywolf. Winter adasından geldim ve yeni korsan avcısı olmuş biriyim. Bu yakaladığım ilk korsan. Evet Mızrağım ile duvarı delebilirim ancak şu an bunu yapabilecek gücüm yok. Deniz kralları ile de karşılaşmadım henüz.’’ Diye gülerek bitirmiştim sözlerimi. Ardından da daha çok gülmeme sebep olacak bir soru çıkmıştı karşıma. “Kaptan Billur’u yakalayacak mısın?” Bu soruya ne cevap verecektim ki şimdi ben. O yüzden cevapsız bırakmıştım ne yazık ki bu küçük adamı. Bakalım zaman gösterecek her şeyi. Denizci bürosuna gittiğimde ise küçük bir sürprizle daha karşılaşmıştım. 500K daha kazandıracaktı bu adam bana. Neyse bir şey fark etmemişti benim için. Oradan çıkarak hastaneye gitmiş ve dinlenmeye başlamıştım böylece. Angelo’ya da yeni dostumuzu bulması için bilgi de vermiştim bu sürede ve Narme adında ki yeni dostumu tayfama katmıştım. Mavi saçlı uzun biriydi bu Narme. Acaba ne kadar güçlüydü bu adam? Neyse öğrenmek için bolca vaktim olacaktı. 1 hafta sonra çıkmıştım hastaneden. Vücudumda ki yaralar henüz iyileşmemişti ancak daha fazla bekleyemezdim bu lanet hastanede. O yüzden gidip bankaya borcumu ödemiştim. Yeni silahlar alarak beklemeye başlamıştım yarını. Yarın gemiye binecek ve şu meyveyi aramak için Varren’e gidecektim.

İkinci RP sonu.

Narme Hatre

Spoiler: