Kingu no Korosu-Zan'nin'na Shimei/Meirin-Ayberk-Zac

Emin değilim be usta... Neydi bizi düşüşe sokan ve tekrardan eski halimize getiren, bunlardan emin değilim. Ve evet, artık eski rütbeme tekrardan eriştim. Ne için kaybettim bilmiyorum. Ben canımı bu düzene vermeye hazırken neden onlar beni uçurumdan aşağıya attılar ve tekrardan tırmanma şansı verdiler, bilmiyorum. Bugün her şeyin elimden alındığı ve tekrardan avuçlarıma aldığım gün. Ne kadar süredir göklerde uçan nadir bir ejderhadan yerlerde sürünen bir sürüngene dönüştüğümü bilmiyorum bile; tekrardan göklerdeyim... Kısaca adamım ben kaybettim ve tekrardan kazanmayı bildim. Şimdi ise, bundan aylar önce ki hayallerimi geri kazandım. Artık avuçlarımı öfkeyle değil, eskisi gibi hırs ve aşkla sıkıyorum. Şimdi sorarsın sen, hangi aşk bu diye? Denizciliğe, adalete olan aşkım... Halkı başarı ile koruduktan sonra o içimde beliren nahoş hisse olan bağımlılığım, heh! Alttan alttan gülmüyorsun değil mi bana? Belki sana göre şu an saçmalıyorumdur. Bilmiyorum bile azizim, sadece şunu söyleyeyim heyecanlıyım ve acım. Kaldığım yerden basamakları hızla tırmanacak olmaya, görev almaya acım!...  

Kutsal ejderler ile olan görevim, biraz tuhaf ve benim için hayal kırıklığıydı. Başta bu görevi istemiyorken, kutsal ejderleri en azından buraya ziyarete gelenleri tanıdıktan sonra bu hırstan vazgeçtim. Gerçi hâlâ eminim ki, kendini üstün gören o kutsal ejderlerden var. Benim hırsım, kinim ona karşı... Yoksa cumhuriyetçi biri değilim. Ha ülke bir kral tarafından yönetiliyor ha halkı kandırmayı başaran düzenbazlar ile. Kral mı tehlikelidir yoksa halk tarafından seçilenler mi diye soracak olursan, bana göre her zaman içinde bir yerlerde asıl yüzünü saklayanlar çok daha tehlikelidir. Yani kısaca bu örnekle devam edecek olursak, benim derdim kötü krallarla. İyisi ile problemim olmaz. Hepsi buraya ziyarete gelenler gibi olursa eğer, şu an ki kutsal ejder-insan düzenine bir itirazım olmaz, hatta en büyük destekçisi bile olabilirim sadık bir denizci olarak. Ve... gelelim neden bu görevin bir hayal kırıklığı olduğuna. Geri planda kalmıştım. Muhtemelen Meirin'in adlı üstümün benim hakkımdaki bilgisizliği ve birazda aramızda yaşadıkları ile ilgili olan kininden olsa gerek beni geri planda bırakmıştı. Tekrardan içimdeki ateş, sadece beni yakmaya devam etmişti. Oysa kusmam gerekiyordu artık; çünkü ateş o kadar büyümüştü ki içime sığmıyordu ve beni yakıyordu.

Kutsal ejderleri hayalci bir yaklaşım ile öldürmeye kalkışan düşmanları kısa bir sürede Koramiral ve ejderlerin yardımı ile alt etmemizin ardından gri şehre ayak basmış ve bir parti düzenlenmişti. Bu partide geri planda kalmayı bu sefer ben seçmiştim. Çünkü eğlenecek mecalim hiç yoktu şu sıralar. Parlamam, hak ettiğim değeri görmem gerekiyordu artık. Ben bir değersiz değildim, ben bunun için doğmamıştım. Bunu kanıtlamam lazımdı... Benim kaderim, bu olamazdı. Küçük bir çocuk olduğumdan beri bunu hissediyordum. Egodan ya da başka bir sikik sebepten söylemiyorum bunu, tamamen hislerimden ötürü, sadece his... Hiç kaybolmayan lanet bir iz gibi, bir his...

Tüm bu günlerin ardından, odamdayım şimdi... Masanın başına geçmişim, oturuyorum öyle. Ay yerini kızıl güneşe bırakıyor... Gri şehir yorgun bir gece sonrası bir kez daha merhaba diyor yeni bir sabaha... Sokaklar sakinleşiyor, korsanlar inine çekiliyor ve halk o tatlı rüyalarından uyanıp, tüm gece olanlardan habersiz bir şekilde huzurlu bir sabaha açıyorlar gözlerini. Gülümsememek elde mi azizim? Tüm bunları bilip ve hissettikten sonra gülümsememek, mesleğin ile gurur duymamak mümkün mü? Bunun bana bir cevabını ver...

Uzaklara dalıp gitmişken çaldı benim kapım. Kapının ardındakine bir komut veremeden, paldır küldür girmesi ile bir an şaşırdım. Madem içeri paldır küldür gireceksin, kapıyı çalma zahmetine niye girişiyorsun ey insan evladı!... Ah adamım ah, ben denizciliğe yeni başladığım zamanlarda bunu yapacaksın he? Komutan götüne temizlik sapını sokup, ibret olsun diye o şekilde gezdirir la seni, neyse... Bitkinlik ve sitem ile kafamı kaldırıp, kaş göz hareketi ile konuşmasını ilettikten sonra söylediklerini usulca dinledim ve el işareti yaparak gönderdim. On dakika içinde, kaptanın odasında olmamız gerekiyormuş. Yine ne oldu acaba? Kim bilir. Odadan çıkıp kaptanın odasına doğru yola koyulduğumda önce Ayberk ve ardından Meirin ile karşılaştım. Yan yana bir şekilde odaya doğru gitmemize rağmen, tek bir iletişim dahi kurulmadı aramızda. Zaten iletişim kurmak gibi bir düşüncem yoktu. Onlarında konuşmamış olması işime gelmişti açıkçası. Odaya girdiğimizde tüm yetkilerin odada olduğunu görmüştüm. Kaptan Fumador'un düşünceli bir hali var gibiydi, pek takılmamıştım şahsen. Bizimde içeri girmemiz ile Kaptan Fumador konuşmaya başlamış ve konuşmanın sonunda kafamı şöyle bir kaşıyıp, hırsla gülümsemiştim. Hedef devrimcilerdi ve bu sefer geri planda kalmayacaktım. Uzun bir aradan sonra düzgün bir göreve çıkacaktım kendimce ve bu içimi kıpır kıpır yapıyordu.

Kaptan'ın talimatı ile odadan çıktıktan sonra vakit gelene kadar Carry ile vakit geçirdim. Vakit geldiğinde ise limana doğru yola koyuldum. Yolda tekrardan şu sıra sık sık karşılaştığım Ayberk ve Meirin adlı iki rütbeli ile karşılaştım. Son görevin yıldızları desek pekte yanlış olmaz. Eh, ne diyelim ki? Limanda pek yetkili yoktu. Neyse ki, şansımıza bizi bir denizci eri fark etmiş ve bizi bir tersaneye kadar yönlendirmişti. Tersaneden içeri girdiğimizde iste Kaptan, tanımadığım ama ürkünç bir görünüme sahip iki adam ve Rotacı Ruta vardı. Gördüğüm kadarıyla bir haritanın başında bir şeylerle uğraşıyorlardı ki, pek ilgilenmedim. Bu gemideki rütbe bakımından bayağı geri planda olduğumdan ötürü, pek iş verecekleri sanmıyordum. Şayet verirlerse bir şekilde altından kalkardım ben. Bir süre sonra zaman geçirmek için tersanenin farklı yönlerine bakmak ile meşgulken, bir anda gülümseyerek Yüzbaşı Gafas çıktı karşımıza. İçeriye girdiğimden beri o kadar etrafıma bakmama rağmen tek bir kez bile görmemiştim. Şaşırdım biraz doğrusu, Yüzbaşı Gafas gizlenme konusunda yetenekli biri olsa gerek.

Yanımıza iliştiğinde beklememiz gerektiğini söyleyip, masanın başında ne yapıldığını söylemişti bize. Başımla söylediklerini onayladıktan sonra tersaneye bakınma işine usulca devam etmiştim.

O sıralarda masanın başındakilerin bize doğru kaptanın eşliği ile yaklaşmışlardı. Rotacı yorgun ve bitkindi. Diğerleride bayağıdır kafa yoruyor gibiydiler, hislerim o yöndeydi en azından. Ben bunları düşünürken ise Kaptan Fumador bizleri birbirimize tanıştırmıştı ve ilk defa adımla bana hitap etmişti. Bunun şaşkınlığı eşliğinde bu sıkı adamların bize eşlik edecek olan ekip olduğunu öğrenmiştim aynı zamanda. Kaptan Hado aynı zamanda bizim kaptanla aynı rütbede imiş. Eh, tüm bunlardan sonra ise gemiye doğru ilerlemiştik; ama, ama görünürde bir gemi yoktu. Bir süre saf saf etrafıma baktıktan sonra, denizin köpürmesi ile adını daha önce duyduğum ama görme fırsatına erişemediğim bir denizaltı ile göz göze gelmiştim. Kaptan hemen söze girip neden bir denizaltı ile adaya gideceğimizi söylemişti. Söylediğine göre bu gece ay yoktu ve karanlıktı. Ben bu karanlığa ateşim ile ışık olacaktım, zamanı gelmişti artık parlamanın bir yıldız gibi, parlak ve güçlü olanlarından var ya hani, onlar gibi işte!

Denizaltına doğru ilerlerken hırsla sağ elimi yumruk yapıp sol elimin avuç içime vurdum ve düşmanlarım için şeytani bir şekilde sırıttım. J. Anitor götünün gemide olması gibi olumsuz durumları gram sikime takmıyordum şimdilik. Çoluk çocuk sebeplerle uğraşacak şeyleri çoktan geçmiştim. Yaş olarak hâlâ çocuk gibi görünsemde, ben bir çocuk değil, rütbeli bir denizciydim. Halkın saadetini, erlerimin can güvenliğini ve denizciliği en iyi şekilde temsil etmek gibi büyük yükler taşıyorken, bir aptala vakit harcamak gibi bir lüksüm yoktu maalesef; şayet olsaydı, o göt oğlanı ile uğraşmak işime gelirdi şahsen.  Ama öyle değil ve işime gelmiyor, o yüzden siktir ediyoruz ve: "Güzel bir başlangıcın şerefine, hadi gidelim." diyoruz kendi kendimize.

Kendini koca bir metal tabakanın içinde yürürken düşünsene... Ne tuhaf hissedersin değil mi? Yani ben on altı yaşında bir denizci yetkilisi olsam bile, tüm yaşantım boyunca tahtadan gemiler ile yolculuk yaptım. Bu çoğu kişi için böyledir. Eh, bir anda karşına sadece söylenti olarak duyabileceğin bir denizaltı çıkınca şaşırmıyor değilsin. Birde... İşler benim gibi bir şeytan meyvesi kullanıcısı için söz konusu olunca biraz tedirginimde açıkçası. Denizin üzerinden giderken bile, denizin heybetli duruşundan korkan ben... Asıl tehlikelerin olduğu denizin altından yol alacağım. Yani en ufak bir kazada fişim çekilir. Kısacası ben ve benim gibi olanlar için oldukça stresli bir yolculuk olacak. 

Yavaş yavaş ilerlerken ekip olarak, kendimi bir karargahta hissediyordum. Sebebi ise bu denizaltının yapısı bir karargahı anımsatıyordu. Sağ ve sol tarafta olan odalar, uzunca merdivenler... Koşuşturan askerler. Bunlar bir karargaha özgü şeylerdir. Özellikle benim gibi denizciliğinin uzunca bir dönemini karargahta geçirmek zorunda kalanlar bunu fark eder ya da hisseder. Sende biliyorsun ki adamım, hızlı bir yükseliş ile çok kısa bir süreçte şu an tekrardan kazandığım rütbeme eriştim ve tek bir çırpıda bu rütbeyi kaybedip, en baştan tekrardan miço olarak başladım. Banka hırsızlığı olayı ile tekrardan bir yükselişe başladım ve şu an ki konuma gelebildim. Kutsal Ejderler görevini saymayacak olursam, uzunca bir aradan sonra ilk defa karargahtan uzun soluklu bir görev için ayrılıp denizlere açılıyorum. O yüzden bir çok duygu halinde olsamda bunların arasında en çok parlayan sanırım heyecan, evet adamım fazlasıyla heyecanlıyım! Nasıl desem, içim kıpır kıpır... Ateşim harıl harıl!

Ben dalıp gitmişken düşüncelere ya da etrafımdaki metal plakalara üzerimize doğru gelen takım elbiseli elamanı konuşana kadar fark edememiştim. Konuştuğunda ise çoktan yanımıza gelmiş ve konuşmak için uygun bir pozisyon almıştı. Kalkmaya hazır olduğunu belirttikten sonra, kaptandan kalkış emrini alıp hızla gözden kaybolmuştu. Daha sonrasında kaptan bize dönmüş ve geceye kadar dinlenebileceğimiz belirtmişti. Bu vesile ile odamın, duşa kabinin, panel odasının, yemekhanenin veya eğlence odası gibi alanların yerlerini öğrenmiştim.  Ne kadar hoş, pır hoşe vallahi adamım! Gemi mi yoksa yüzen karargah mı belli değil anasını... 

Kaptan ve diğerleri panel odasında olacaklarını belirttikten sonra aşağıya doğru inerken bende şöyle son bir kez etrafıma bakınıp, "Eyi bari bende eğlence odasına gideyim. Geliyor musun Ayberk? Güzel bir şeyler vardır belki." diye hem kendi kendime konuşup hemde Ayberk'e bir teklifte bulunacaktım. Meirin muhtemelen kendi plan programını hazırlamıştır diye düşündüğümden ve aramızın pekte sıkı fıkı olmamasından ona bulaşmayacaktım. Zaten pekte buralı değil gibiydi. O yüzden gelirse Ayberk ile gelmezse tek başıma gidecektim.